Carcassonne de Stad

Het spel …

Carcasonne is zo succesvol dat er mensen zijn die het spel te vaak gespeeld hebben en er dus geen zin meer in hebben. Hierdoor heeft Carcassonne de Stad veel te lang ongespeeld in mijn spellenkast gestaan. Ik wilde wel, maar de mensen waar ik mee speelde, waren Carcassonne-moe. Het heeft dus een aantal jaar geduurd voor ik aan het spelen van dit schitterende spel toe kwam. Zag de landkaart van Carcassonne er al oogstrelend uit, de met wachters bezette stadsmuren om de stad die aan het eind dit spel op tafel staat, is nog mooier.

Het spel gebruikt dezelfde basisregels als Carcassonne: tegeltje trekken, tegeltje leggen, naar keus poppetje plaatsen en punten pakken voor afgemaakte bouwwerken, sommige tijdens het spel, anderen aan het eind van het spel. Maar waar dit het is voor het basis Carcassonne (en daar is helemaal niets mis mee), worden in dit spel nog stadsmuren en torens toegevoegd.

De stadsmuren komen na een aantal rondes in het spel. Zodra er dan iets gewaardeerd wordt, krijgen alle spelers één of meerdere stadsmuren die ze omstebeurt mogen bouwen. Op een stadsmuur mag een wachter geplaatst worden die aan het eind van het spel punten oplevert voor de gebouwen waar hij in een rechte lijn over waakt. Verder mag je na het bouwen van een stadsmuur nog een toren plaatsen (iedere speler heeft een paar torens tot zijn of haar beschikking). Deze levert direct punten op, namelijk zo veel punten als er stadsmuren tussen deze toren en de vorige toren ingeklemd zitten.

Het spel is afgelopen zodra de tegels op zijn, de stadsmuren op zijn of zodra er tussen de twee uiteinden van de stadsmuur nog maar 5 of minder stadsmuren passen. De muur wordt dan afgebouwd (desnoods denkbeeldig), waarna de slottelling volgt.

… en de waardering

Ik vond het verfrissend om een nieuw stand-alone Carcassonne-spel te doen. Het basisspel is inmiddels bezweken onder de steeds bizardere uitbreidingen, maar Carcassonne de Stad heeft mij er weer fijntjes aan herinnert hoe goed de basis is: een leuk legspel waarbij een prachtige landkaart ontstaat. Het is gewoon een ijzersterk concept en écht leuk om te spelen.

Doordat je voorraad poppetjes beperkt is, kan je niet overal een pop op plaatsen en moet je dus kiezen en soms een gokje wagen (trek ik nog dat ene stukje waardoor mijn pop in jouw markt komt te staan). Iedere tegel die je trekt is spannend omdat je nooit weet wat je krijgt. Het bouwen van de stadsmuur en de extra scoringsmogelijkheden die de muur geeft passen goed in het spel. Het spel wordt er wel iets complexer van, maar na een paar rondes, heb je het wel door.