Hacienda

Het spel …

Na Reiner Knizia is Wolfgang Kramer mijn favoriete spelauteur. Zijn spellen weten me vaak op de juiste manier te raken. El Grande, Tikal, Torres en Vorsten van Florence zullen altijd wel tot mijn favorieten blijven behoren.

Maar als je wat beter kijkt naar die titels valt het direct op dat dit allemaal co-producties zijn met respectievelijk Richard Ulrich en Michael Kiesling. Kan Kramer niet op eigen benen staan? Gelukkig ken ik ook enkele goede solospellen van Kramer (Top Race en Take 5! bijvoorbeeld), maar alleen de naam van Kramer op de doos is voor mij nog niet direct reden om een spel te kopen.

Bij Hacienda wachtte ik dus eerst wat af. Dit spel had een wat anonieme start op Spiel 2005, maar nadat de hypes wat stil waren komen te liggen werd de lof die over dit spel werd afgestoken steeds groter en ging ik toch maar voor de bijl. Daar heb ik geen spijt van gekregen.

In Hacienda ontwikkelen de spelers landerijen en kuddes in de uitgestrekte pampa’s van Argentinië. Uiteindelijk gaat het allemaal om de punten, die op veel verschillende manieren te verdienen zijn. Om je positie uit te bouwen moet je kaarten spelen om land te ontginnen (met landkaarten) en je kuddes te vergroten (met dierkaarten).

Je start het spel met wat kaarten en een bescheiden geldvoorraad. Extra kaarten zul je moeten kopen en ook voor extra scoringsmogelijkheden zoals water en hacienda’s zul je in de buidel moeten tasten. Je startkapitaal is daarvoor niet toereikend, maar gelukkig kun je tijden het spel ook geld verdienen. Dat kan door met een kudde een markt aan te doen, of bij een van je landerijen te oogsten.

Punten worden er twee keer tijdens het spel uitgedeeld. De scoremomenten worden bepaald door de voorraad dierkaarten. Is de eerste helft op dan wordt er voor het eerst geteld. Zijn ze allemaal op dan volgt de tweede puntentelling. Zo moet je dus niet alleen je geld goed beheren, maar ook uitkijken hoe ver de tellingen nog verwijderd zijn. Kom je nog een keer aan de beurt of niet?

Zoals typisch is voor een spel van Kramer mag je tijden je beurt een vast aantal acties doen, maar het spreekt vanzelf dat die drie acties nooit toereikend zijn voor je plannen. Zo hoort dat in een goed spel.

… en de waardering

Het zal duidelijk zijn: ik vind Hacienda een erg leuk spel. Ik begrijp ook waarom het een tijdje geduurd heeft voor dit spel wat op begon te vallen. Het is een spel dat je moet leren waarderen en dat niet na al een spelletje al zijn geheimen prijsgeeft. Ieder potje dat ik gespeeld heb vond ik leuker dan het vorige en ik sluit niet uit dat dit nog even doorgaat. Juiste tactische en strategische keuzes maken, je schaarse bronnen (geld en acties) goed beheren, de andere spelers goed in de gaten houden: dit spel heeft echt alles wat ik in een spel graag zie. En als dat nog niet genoeg is, wordt de wederspeelbaarheid van het spel ook nog eens verhoogd door de verschillende varianten (zoals we van Kramer gewend zijn) en een online editor waarmee je zelf speelborden kunt ontwerpen.
Kortom, eindelijk eens een onvervalst topspel van een solo Wolfgang Kramer.