10 leuke kaartspellen

Geplaatst door

De prijzen van spellen zijn, net als van heel veel andere producten, de afgelopen paar jaar enorm gestegen. Kostte een groot bordspel een paar jaar geleden een euro of veertig, nu tik je daar minimaal een tientje meer voor af. Hoe leuk dit soort grote spellen ook zijn, met een goed kaartspel kan je zeker net zo veel plezier beleven. Daarom tip ik in dit blog mijn tien favoriete (nog verkrijgbare) kaartspellen voor een avondje budgetvriendelijk spelplezier.

In veel spellen speel je tegen elkaar, maar in De Crew: Missie Diepzee speel je juist samen. De Crew is een redelijk rechttoe rechtaan slagenspel dat naar een hoger level getild wordt doordat het nou eens niet gaat over hoeveel slagen je haalt, maar om wie de slagen haalt. Aan het begin van elk ronde worden namelijk een aantal opdrachten verdeeld die bijvoorbeeld bepalen wie een bepaalde kaart moet binnen hengelen of wie de laatste slag moet halen. Je mag maar heel beperkt met elkaar communiceren, dus je moet goed nadenken over hoe je niet alleen jouw doel haalt, maar ook hoe de doelen van de andere spelers gehaald kunnen worden. En dat is een leuke puzzel en het geeft een hele kick als het lukt om de opdrachten samen uit te voeren.

Coloretto is een vrolijk gekleurd spelletjes waar je setjes kaarten verzameld. Het vervelende is dat je alleen pluspunten scoort voor je drie langste rijtjes en minpunten voor de andere. In je beurt mag je óf een rijtje pakken of een kaart opendraaien en bij een rijtje leggen. De uitdaging is om dat zo te doen dat jij krijgt wat jij wilt door dat rijtje voor de rest onaantrekkelijk te maken. Maar ja, de rest is ook niet op zijn achterhoofd gevallen en doet hetzelfde waardoor je regelmatig moet kiezen of je een matig rijtje pakt en dus zeker niet de boot in gaat of dat je er op gokt dat je straks een beter rijtje kan krijgen.

Gesjaakt is een lekker pesterig spelletje, maar dan leuk. Iedere beurt is er een kaart te vergeven. En iedere kaart levert minpunten op, dus liever wil je er geen één, maar dat gaat niet lukken. Je moet dus kiezen welke kaarten je pakt en bij welke kaarten je je schaarse muntjes in zet om ze af te weren. Het fijne is dat als je een kaart pakt, je alle eerder betaalde muntjes er bij krijgt. Elke kaart is dus minpunten waard, maar als je een straatje met opeenlopende kaarten hebt, dan krijg je alleen de minpunten van de laagste kaart. En dat biedt interessante kansen. Het komt regelmatig voor dat je inschat dat niemand anders een kaart wil hebben, maar hij voor jou zo slecht nog niet is. Dan kan je lekker vaak de kaart rond laten gaan en iedereen muntjes laten betalen. Maar als je te hebberig bent, dan kan het zijn dat iemand anders op een gegeven moment wel wat minpunten accepteert (of moet accepteren omdat zijn muntjes op zijn) om een flinke stapel muntjes (pluspunten) en jouw zure gezicht te incasseren. Wie het laatst lacht in dit spel, lacht het best.

The Mind is het meest relaxte spel dat ik ken. Je moet in dit spel namelijk zonder met elkaar te communiceren kaarten in oplopende volgorde zien uit te spelen. Dit lukt alleen als je met elkaar in een flow terecht komt waarin je precies aanvoelt wanneer je jouw 34 moet spelen. Als dit lukt, dan is het magisch en voel je je niet alleen verbonden met je medespelers, maar misschien ook wel met de oneindige kosmos. Zo zen werd je nog nooit aan de spellentafel.

Similo is een heerlijk raad het plaatje spel. Er zijn inmiddels verschillende sets uit, van sprookjes en dieren tot historische figuren (en hopelijk komen er nog meer). Het leuke van dit spel vind ik dat je moet communiceren met een plaatje en dat je er daarbij achter komt dat iedereen heel anders denkt. Waar jij toch echt het heel logisch vindt dat een koe een goede hint is voor een konijn (want ze eten beide gras), zal je altijd zien dat je medespelers focussen op een ander aspect en jouw konijn weg spelen (want een koe is groot en een konijn klein). Je moet je dus echt een beetje verplaatsen in hoe de ander denkt om goede hints te geven of de hints goed te begrijpen. En dat zorgt voor verbinding.

In Sneaky Bastard mag je aan de slag als huizenkoper op een oververhitte spellenmarkt. En het leuke is dat je daarbij van twee walletjes gaat eten. Je kan zowel meebieden op de huizen, maar je kan er ook met de inzet van de winnende koper vandoor gaan door een sneaky bastard kaart te spelen. Wie aan het eind van het spel de meest waardevolle portefeuille bij elkaar heeft gesprokkeld, wint het spel. Sneaky Bastard combineert het leuke van een veilingspel (wat is iets waard, kan je de prijs opdrijven van iets dat je zelf niet wilt hebben) met een soort verrader doordat spelers in eens niet het huis maar de opbrengst willen hebben. En wat is het huis dan nog waard als iemand anders de winst krijgt.

Star Realms is een heel handzaam tweepersoons deckbuilder spelletje waarin je lekker veel ruimteafval mag produceren door de ruimtevloot van de andere speler aan gort te schieten tot er alleen nog maar schroot over is. Geloof me, het is zo bevredigend als dat lukt. De kunst is om uit het aanbod van schepen die schepen te kiezen die elkaar versterken waardoor je steeds sterker wordt. Onderschat de scrap-actie daarbij niet. Hiermee vernietig je net zo lang zwakke kaarten uit je hand tot je een lean en mean deck over houdt waarmee je alles raakt wat er te raken is.

Take 5! Is één van de eerste moderne kaartspelletjes die ik ruim twintig jaar geleden ontdekte en dat ik nog steeds met plezier speel. Het leuke van dit spel is dat je het zowel met weinig (vanaf twee) als heel veel (tot en met tien) mensen kan spelen, zonder dat de speelduur heel erg oploopt. Dat komt doordat iedereen tegelijkertijd de kaart uitkiest die hij of zij wil spelen. De kaarten die je uitspeelt worden op één van de vier rijtjes neergelegd (de cijferreeksen moeten netjes oplopend zijn). Leg je de zesde kaart aan, dan ben je het bokje en krijg je de eerste vijf kaarten van het rijtje. Deze kaarten leveren minpunten op.

Het meest zware spel in dit lijstje is Tichu (ooit in het Nederlands uitgegeven als Tai Pan). Het grote nadeel van dit spel is dat je precies vier mensen nodig hebt om het te spelen en dat het spel zo ingewikkeld is dat je het niet even uitlegt. Het kost dan ook wat moeite om het te leren en dan nog wat extra moeite om het spel goed te leren spelen. Maar dan heb je ook vuurwerk aan tafel. In Tichu speel je twee tegen twee en probeer je als eerste je hand leeg te spelen. Als je goede kaarten hebt, dan kan je Tichu roepen en daarmee flink wat bonuspunten scoren. Maar je tekent er ook een groot doelwit mee op je rug. Reken maar dat het andere team alles in zijn macht zal doen om jou van de winst te houden. Tegelijkertijd gaat jouw maat alles doen om je te helpen (als het tenminste een goede maat is…). Het meest belangrijke moment in elke ronde is het moment waarop alle spelers één kaart aan elke andere speler geven. What a difference one card can make! Hiermee kan je bijvoorbeeld je maat heel erg helpen door een geweldige kaart te geven of juist wat zand in de wielen strooien (ook al doe je dat nooit expres).

Er is een tijd geweest dat ik niet wist wat een slagenspel was. En toen leerde ik Wizard en was ik verkocht. In deze boerenbridge variant heeft iedereen in de eerste ronde maar één kaart, maar krijg je er elke ronde één kaart bij. Je wilt natuurlijk graag veel slagen halen, maar liever nog aan het begin van het spel goed voorspellen hoeveel slagen je gaat halen. Je scoort namelijk alleen punten als je dit goed voorspelt hebt. Heb je het mis, dan krijg je minpunten. En dat geeft het spel een hele eigen dynamiek waarbij je soms een slag laat lopen om hem iemand te laten halen die geen slag meer wil hebben omdat hij al zijn of haar voorspelde aantal slagen heeft. In dit spel moet je daarom niet alleen goed kunnen toeslaan, maar op zijn tijd ook heel goed kunnen duiken.  

2 reacties

  1. Tichu is by far mijn meest gespeelde kaartspel ooit! Zijn weinig spellen die hier aan kunnen tippen, en zeker met alle dynamiek. Nog andere slagenspel tips: 2p Haggis, 3p Ninety-nine, 4p Tichu of Spades, 5p sheepshead.

    Op Tichu nu kan je alles met een normaal kaartenspel spelen.
    Sheepshead heeft wat weg van Mü maar vraagt geen speciaal spel.
    Spades is net als wizard, je speel 2 tegen 2, je moet vooraf je hoeveelheid slagen voorspellen en als team het halen. Win je meer slagen levert dat pluspunten op tenzij je te vaak te veel hebt, dat kan strafpunten opleveren.
    Haggis kan je bij 2 spelers met een normaal kaartenspel spelen, erg goeie balans en heeft een Tichu stijl van spelen.
    Wij spelen liever Skull-king (grandpa beck editie) dan Wizard, net een paar extra speciale kaarten en je kan tot 8 personen. Score heeft een betere balans dan Wizard.

Laat een antwoord achter aan Dagmar Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *