2012: nog een jaaroverzicht

Op deze eerste dag van het jaar kan het nog gemakkelijk, dus laat ik beginnen om al onze lezers een gelukkig, gezond en spellenrijk 2013 te wensen! Mijn goede voornemens voor het nieuwe jaar deel ik straks, eerst is het tijd voor de terugblik over 2012.

In 2012 speelde ik weer wat minder spellen dan in het jaar ervoor. Een kwantitatieve mijlpaal was mijn duizendste potje Dominion (aan tafel, online tel ik niet mee). Wel deed ik meer verschillende spellen, maar daarvan waren er slechts 61 nieuw, tegen 77 in 2011. Bij die nieuwe spellen zaten weinig echte toppers, waardoor het niet moeilijk is om me tot een top-5 van leukste nieuwe spellen van het afgelopen jaar te beperken. Ik neem daarvoor alleen spellen in aanmerking die ik minstens twee keer gespeeld heb.

1. Hanabi

Van alle spellen die ik dit jaar voor het eerst deed vond ik Hanabi het leukst. Bovendien kwam het het vaakst op tafel. En dat in twee maanden tijd, want het verscheen (in deze versie) pas op Spiel. Hanabi is een coöperatief en deductief spel waarbij de communicatie minimaal en indirect is. Dat maakt het erg bijzonder en compleet anders afhankelijk van de groep met wie je het speelt. De maximale score heb ik nog niet gehaald, dus de extra moeilijke varianten hoef ik nog niet eens te proberen.

2. Seasons
Nieuw voor mij sinds het Spellenspektakel. Maakte na de eerste keer een redelijke indruk, maar met iedere keer spelen vind ik het leuker worden. En dan heb ik het draften nog niet eens geprobeerd, omdat ik het telkens met nieuwe spelers deed. De combinatie van samenwerkende kaarten (denk Magic/Dominion/Race c.s.) en slim resourcemanagement is er eentje die wel aan mij besteed is. Ik kan me goed voorstellen dat je dit beter niet met vier kunt doen vanwege de exploderende speelduur. Een risico dat ik alleen met zeer ervaren spelers zou nemen.

3. Tournay
Verscheen op Spiel 2011, maar mijn eerste potje was pas dit jaar. Het lijkt alweer een beetje vergeten, want ik lees er weinig meer over. Onterecht als je het mij vraagt. Misschien verwachtten mensen te veel een soort stevige werkverschaffer zoals Troyes. In plaats daarvan is het meer een tactisch kaartcombinatiespel waarbij je snel moet schakelen en soms opportunistisch moet spelen. Net als bij Troyes hangen ook hier de ‘rampen’ er een beetje bij, maar echt storend is dat niet. Net als bij Hanabi en Seasons heb ik hier de uitbreidingskaarten nog niet geprobeerd, dus ik heb nog wat variatie te gaan.

4. Lancaster
Ook alweer een spel van vorig jaar dat ik nu voor het eerst deed. Nieuwe werkverschaffers bekijk ik al een tijdje wantrouwend, maar Lancaster was aangenaam anders. Doordat je andermans ridders van gekozen acties kunt verdrijven heeft het een stuk meer directe interactie, zonder naargeestig te worden. De provoost van Caylus is nog steeds een stuk akeliger. Er zou wel iets meer variatie in de wetten mogen zitten zonder direct een uitbreiding te hoeven kopen, maar vooralsnog is het leuk genoeg voor een potje of tien. Jammer dat het niet zo geschikt lijkt voor twee.

5. Homesteaders
Dit zou misschien hoger kunnen eindigen, maar van de twee potjes die ik speelde was er een met twee spelers en dan komt het spel toch beduidend minder uit de verf. Dit is een groeispel waarbij het plannen van je ‘technologieboom’ erg belangrijk is. Dat soort strategie ligt mij wat minder, maar boeiend vind ik het wel. Misschien dat de klik wat meer komt als ik de gebouwen wat beter ken. Ik zie er in ieder geval naar uit om dit vaker te spelen.

Met dat ‘vaker spelen’ kom ik direct bij mijn goede voornemen. Ieder jaar weer komen er meer spellen in de verzameling bij die ik een of twee keer speel en daarna alweer van tafel verdrongen worden voor weer de volgende lading nieuwe spellen. Tegelijk raak ik steeds minder enthousiast over nieuwe spellen. Als je eenmaal een bepaalde hoeveelheid spellen hebt voegen nieuwe steeds minder toe aan de spellen die je al hebt. Van de bovengenoemde is alleen Hanabi ‘anders’ genoeg.

Ik heb me daarom voorgenomen om in 2013 niet of nauwelijks nieuwe spellen te kopen. Alleen uitbreidingen van bewezen goede spellen (Dominion, Race) kan ik ongezien kopen, voor de rest geldt ‘eerst spelen, dan pas kopen’. In plaats daarvan wil ik mijn weinig gespeelde spellen vaker op tafel krijgen. Daarbij krijgen spellen die ik al lang niet gespeeld heb (zeg 2008 of eerder) of die ik minder dan vijf keer gespeeld heb voorrang. Die zijn nog zo vers dat ze bijkans als nieuw gelden.

Dat zal ongetwijfeld betekenen dat ik (nog) minder vaak nieuwe spellen zal doen, maar eigenlijk ben ik net zo benieuwd naar mijn hernieuwde indrukken van al die tientallen kastdochters.