Agricola

Geplaatst door

Agricola houdt op dit moment de hele spellenwereld in zijn greep. Het is een spel dat de eerste keer overdondert en betovert. Tenminste dat deed het bij mij. Toen de Nederlandse versie in de winkels verscheen, was het voor mij dan ook een no brainer dat er exemplaar in mijn spellenkast terecht zou komen.

Peter Hein had het spel voor de release in Nederland al een aantal keren gespeeld en kon dan ook in no time een recensie schrijven. Ik was absoluut verbaasd toen ik las dat hij het spel vier pionnen gaf. My precioussssss, zo ondergewaardeerd. Ik vond zelf dat ik het spel nog niet vaak genoeg gespeeld had om een waardering te geven, maar ik was er van overtuigd dat het wel een vijf pionnen spel moest gaan worden. Mijn eerste potje had ik zo geweldig gevonden, op internet stonden zo veel lovende verhalen, dit moest wel en spel zijn dat je tot het einde der tijden zou blijven verrassen.

Inmiddels heb ik Agricola negen keer gespeeld en begin ik langzaamaan Peter Heins standpunt te delen. Agricola is absoluut leuk en vermakelijk om te spelen, maar het is geen geweldig spel. Het thema is top en werkt heel goed maar het spelsysteem is net te oppervlakkig om het spel geweldig te laten zijn. En de belangrijkste reden hiervoor is dat er weinig verschillende manieren zijn om het spel te winnen, het komt er toch op neer dat je moet proberen op zoveel mogelijk terreinen tenminste iets gedaan te hebben (om minpunten te voorkomen) met een paar gebieden waar je veel punten pakt. Je kan niet specialiseren en daardoor winnen. Let wel, dat je weet wat je moet doen wil niet zeggen dat de keuzes makkelijk zijn, je wilt altijd meer dan je mag en het blijft bijna altijd een gevecht om genoeg voedsel voor je gezin te verzamelen.

Een belangrijke bron van variatie in Agricola zijn de enorme stapels met kleine investeringen en ambachten. Ieder spel begin je met zeven kaarten van iedere soort. De kaarten zien er vaak veelbelovend uit, maar in de praktijk vind ik ze tegenvallen. In de potjes die ik heb gespeeld had ik de indruk dat de speler die zwaar inzette op deze kaarten er eerder last dan een voordeel van had. Het kost acties om de kaarten te spelen en die acties kan je niet meer voor iets anders gebruiken waardoor de ontwikkeling van je boerderij vertraging oploopt.

Je kan eigenlijk maar een heel beperkt aantal van deze kaarten rendabel spelen en daardoor zijn ze eerder een toevalsfactor geworden dan een toevoeging die extra strategische mogelijkheden bieden. Wie de beste kaarten trekt (en die herken je doorgaans wel) heeft een voordeel. Wellicht was het beter geweest als er gewoon een aantal kaarten open hadden gelegen die je had mogen kiezen. Op die manier had iedereen dezelfde uitgangspositie gehad, nu heb je wel eens dat je tegenstander echt een geweldige kaart heeft en daar heel veel voordeel van heeft terwijl jij minder sterke kaarten hebt getrokken.

De conclusie is dus dat de magie van Agricola er voor mij een beetje af begint te gaan. Wat overblijft is een goed spel dat ik met plezier speel, maar wat minder spannend is dan ik in eerste instantie had gedacht. De kracht van Agricola is het thema, het blijft leuk om je boerderij te zien ontwikkelen en het geeft een kick als het je lukt om een systeem te creëren dat werkt (er is genoeg voedsel om je bezig te kunnen houden met het verder ontwikkelen van je boerderij). Het is misschien nog het best vergelijkbaar met de spelbeleving van Carcassonne, toen dat spel nieuw was kon ik er ook geen genoeg van krijgen om de landkaart te zien ontstaan, maar ook dat verrast na een (flink) aantal keer niet meer waardoor het spel iets van zijn glans verliest.

Maar tegelijkertijd blijf ik twijfelen over mijn waardering. Ik heb het spel al negen keer gedaan (dat is veel voor mij omdat ik vaak toch nieuwe recensie-spellen doe waardoor oude favorieten ongewild stof liggen te verzamelen) en ik wil het spel graag nog een aantal keer doen. Is een spel dat je zo vaak wilt spelen niet per definitie vijf pionnen waard? Ik ben er nog niet uit. Het spel heeft iets en mist ook iets en ik moet er nog eens goed op broeden wat ik de doorslag ga laten geven.

8 reacties

  1. Ik denk dat het juist goed is dat er geen specialisatie mogelijk is.

    Indien dit wel is, krijg je waarschijnlijk het punt dat 1 bepaalde specialisatie beter is dan de anderen. resultaat:
    Iedere doorgewinterde boer gaat die specialisatie uitbuiten.

    Dit leidt tot het resultaat dat je telkens maar weer diezelfde specialisatie gaat doen totdat je het beu wordt.

    Zijn alle specialisaties in principe allemaal gelijk, wat heeft specialisatie dan voor nut?

    Juist nu is het ontdekken, kan ik het beste winnen met een flinke schapen wei en een paar akkers? wellicht koeien en varkens alleen? of zou ik me volledig op akkers richten?

    Je weet gewoon niet wat het meeste punten oplevert wat het spel zo variabel maakt. Elke keer gebruik je weer een andere methode. Dit is afhankelijk van je medespelers, van hoeveel hout er bijv. ligt etc etc.

  2. Het zou een verbetering zijn van het spel als er een manier bedacht wordt waarbij de score TIJDENS het spel bijgehouden wordt; dat draagt bij aan de spanning. Nu is het spannend wie op het eind de meeste punten heeft; tijdens het spel is de spanning veel minder, omdat je nauwelijks een idee hebt hoe je medespelers er voor staan.

  3. Ik heb dan pas 4 spelen op de teller staan, maar wil toch wel even reageren hier.

    Het “probleem” met de kaarten, zoals dagmar dat aanstipt, ervaar ik ook. Ik zie dan ook wel een goed alternatief in de aangedragen suggesties (openkaarten zoals de grote investeringen, roulerende handen aan het begin).

    Wat de telling betreft ben ik wel van mening dat deze goed past bij het spel thema. In de tijd waarin het zich afspeelt was het denk ik juist de bedoeling om een all-round bedrijf te hebben en zo dus totaal zelfvoorzienend te zijn. De grootschalige specialisaties zijn toch meer van deze tijd.

    Waar je denk ik wel voor moet waken is dat je niet te veel bezig bent met je eigen spel te spelen. Je kunt namelijk ook winnen door de strategie van de tegenstander te dwarsbomen en hem/haar op die maniet minpunten te bezorgen. OP die manier zorg je ook nog eens voor leuke interactie.

  4. Ik sluit me aan bij bovenstaande reactie. Je kan je prima specialiseren als je maar in de laatste 3 ronden een aantal acties kiest om veel makkelijke punten te scoren (heel veel hekken bouwen, stel runderen kiezen, etc.). Sterker nog, ik denk dat dit de beste methode is om te winnen, hoewel het wel enigszins afhankelijk is van je handkaarten. Als je geen kaarten hebt die goed samenwerken dan is dit wellicht lastiger.

    Wel moet ik zeggen dat ik me afvraag waarom het scoresysteem van Agricola is zoals het is. Was er echt geen betere scoretelling te bedenken waardoor je je echt t/m de laatste ronde kan specialiseren? Het is absoluut niet triviaal om een betere telmethode te bedenken, maar toch voelt deze manier van score berekenen nogal makkelijk aan… gewoon alles-wat-je-kan-doen aan punten koppelen en ze optellen. Tja, voelt voor mij als een te zwakke oplossing voor een spel met iets meer potentie dan er uitkomt….

  5. Niet de eerste keer dat ik lees dat Agricola te weinig variatie heeft in winnende strategieen. Ik ben het er niet mee eens. De meeste mensen die dit zeggen, wijzen op het scoresysteem van Agricola, dat specialisatie zou afstraffen.

    Ik zie dat anders. Tijdens het spelen, zie ik een duidelijk verschil tussen het begin van het spel en de laatste 2 a 3 ronden. Die laatste ronden staan bij mij in het teken van de scoremaximalisering, en dat betekent diversificatie. Maar de rondes daarvoor ben je denk ik het sterkst bezig als je een bepaalde strategie kiest, bij voorkeur een die goed ondersteund wordt door je hand kaarten. (De laatste ronden zijn, vind ik dan ook, wel de minst leuke van het spel.)

    Voor mij is Agricola absoluut nog een topper. Veel meer dan, bijvoorbeeld, Race for the Galaxy; na 27 spellen heb ik in dat spel het gevoel dat ik de winnende strategieen al heb gezien. Agricola zie ik de 50 spellen nog wel halen, in de loop van de tijd.

  6. Tja, de potjes teller staat bij mij inmiddels op 36. Ik kan me best vinden in de genoemde minpunten; Agricola is beslist niet perfect. Maar net wat Dagmar al terecht opmerkte: Een spel wat zo veel los maakt (momenteel staat het op het punt Puerto Rico van de boardgamegeek troon te stoten, door velen onmogelijk geacht) en wat zo herspeelbaar is, kan volgens mij terecht een topspel genoemd worden. En al is een spel nog zo goed (Puerto Rico, Vorsten van Florence, Race for the Galaxy, etc), ik ken er geen een zonder minpuntjes…

  7. Tja, wat zal ik zeggen? 🙂
    Om te beginnen dat ik het de afgelopen week negen (!) keer gespeeld heb, waarvan de meeste met twee spelers. Ik vind het dus nog steeds een erg leuk spel, maar behoort net niet tot de echte top. Dominique is natuurlijk al uitvoerig ingegaan op de minpunten, dus dat ga ik hier niet overdoen.

    Wat de kaarten betreft: enerzijds zijn ze nodig om de variatie erin te houden (alleen de familieversie heb ik nu wel gezien), anderzijds zijn ze verre van gebalanceerd. Sommige zijn erg goed, bij andere zie ik geen enkele reden om ze ooit te willen spelen. Je kunt dus echt pech of geluk hebben met je hand.
    Aan de andere kant speel ik zeker van de ambachten nooit meer dan twee, hooguit drie (en dan alleen voor de bonuspunten). Je moet dus wel erg veel pech hebben als je zeven matige ambachten krijgt; er zit altijd wel een nuttige bij. En zelfs als dat niet zo is kun je je lekker op de andere acties concentreren, terwijl de anderen zich in bochten wringen om hun leuke kaarten te spelen en daarbij de focus kwijtraken.

    Maar ondanks de variatie door de kaarten blijft in Agricola een all-round ontwikkeling belangrijk. Zonder stenen kamers, akkers of een redelijke veestapel loop je snel punten mis. En afgezien van het thema is het spel natuurlijk weinig origineel.

    Conclusie: een vermakelijk spel, leuk genoeg om nog vaak te spelen, maar geen spel uit de buitencategorie.

  8. Tijdens onze laatste Agricola-ervaring, heb ik er eens een heel andere strategie op nagehouden. Tot bijna het einde van het spel, had ik als enige speler nog geen weide. Omdat hout niet meer zo in trek was bij de andere spelers, kon ik vervolgens in één klap een weide maken die bijna zo groot als mijn totale speelbord was. Ik heb maar één soort dieren gehouden: runderen (want die zijn wel direct veel punten waard).

    Waar heb ik me dan tijdens het spel op gefocust? Allereerst heb ik gezorgd dat voedselfiches geen probleem meer waren (is volgens mij een must bij elke speler), door bijvoorbeeld de leemoven aan te schaffen. Ik had als kleine investering een herberg of taveerne. Die kon ik als extra actieveld in zetten en dat leverde me per keer dat ik dat deed 2 punten op. Nadeel is dat je dus nauwelijks ergens aan kunt gaan bouwen (vandaar dat ik bijna heel het spel geen weide heb gehad), want je hebt nog maar één speelstuk over om elders in te zetten.

    Om een heel lang verhaal kort te maken: ook deze strategie werkt. Ik heb maar nipt verloren, en dat kwam eigenlijk met name omdat ik tijdens het spel op een x-moment een foute keuze heb gemaakt. De speler die won, had veel kaarten gespeeld, maar dat waren bijna allemaal kaarten die geen bonuspunten opleverden.

    Volgens mij is over het algemeen de truc: van iets, automatisch veel meer maken. Dus van 1 graan, meer graan maken door te verbouwen, van 2 schapen meer schapen maken in de voortplantingsfase, etc. Toch won ik met bovenstaande strategie maar nét niet (1 punt verschil). Ik denk dan ook dat er best meer mogelijkheden op de overwinning zijn, hoewel het feit blijft dat je aan veel zaken moet werken (veestapel, akkerbouw, gezin). Dat laatste komt in mijn optiek ook voort uit het feit, dat alles wat je niet doet, direct minpunten oplevert. Specialiseren lijkt me derhalve wél te kunnen, maar dan wel tot op bepaalde hoogte.

    Wat de kaarten betreft: heb je al eens gespeeld met de variant dat iedereen 7 kaarten krijgt, er 1 van houdt, en dan de stapel doorgeeft aan de volgende? Die pakt er ook weer 1, en geeft de rest weer door. Etc. Totdat iedereen er 7 heeft. Dan is de verdeling tussen goede en slechte kaarten tussen de spelers veel beter. En weet je precies wat er zoal nog meer in het spel zit…

    Kaarten kunnen absoluut een voordeel opleveren, maar goed gebruik hiervan is een must om te kunnen winnen…

Laat een antwoord achter aan Anoniem Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *