Cascadia

Maar heel af en toe bedenkt een auteur echt iets nieuws voor een spel. Vervolgens inspireert zo’n innovatie nog jarenlang andere spellenauteurs om er hun eigen twist aan te geven. Denk aan Donald X. Vaccarino die deckbuilden uitvond (Dominion) en aan alle spellen die daarna gebruik hebben gemaakt van dit mechanisme (Ascension, Clank!, De Zoektocht naar El Dorado, etc.). Dat een spel een afstammeling is, wil gelukkig niets zeggen over hoe leuk het is (beter goed gejat, dan slecht bedacht). Maar ze hebben wel als nadeel dat ervaren spellenspelers al snel denken dat een spel niets nieuws te bieden heeft en het dus negeren. Ik heb dat bijvoorbeeld bij Cascadia gedaan. Toen het spel op Kickstarter voorbij kwam, zag het er vrij dertien in een dozijn uit. Iets met tegels trekken en die op een bepaalde manier neerleggen. Dat is al zo vaak gedaan (denk Calico, Genius, Savannah Park) dat mijn interesse meteen verflauwde. Toen het spel uitkwam, pikte ik echter toch veel heel positieve geluiden op, waardoor mijn interesse weer gewekt werd. Gelukkig kreeg ik snel een kans om het spel zelf uit te proberen.

Cascadia is een puzzelspel waar je met tegels een landschap bouwt waar je vervolgens dierfiches op kan leggen. Beurten zijn heel simpel: je kiest uit vier setjes van een landschapstegel en een dierenfiche één setje uit en die plaats je in je eigen landschapje. Tegels passen altijd, maar dieren moeten op een landschap geplaatst worden waar ze kunnen wonen (op elke landschapstegel staat aangegeven welk dier er kan wonen).

Af en toe ligt er natuurlijk net niet wat je nodig hebt. In dat geval kan je een zogenaamd natuurfiche inzetten. Je krijgt deze natuurfiches in het spel door op tegels met maar één terreinsoort het bijbehorende dier te leggen. Als je een natuurfiche inlevert dan hoef je geen setje te pakken maar mag je één van de vier landschapstegels en één van de dierfiches pakken. Of je kan zo veel dierenfiches als je wilt weg leggen en vervangen door nieuwe in de hoop dat er een betere combinatie komt te liggen.

Aan het eind van het spel scoor je vervolgens punten voor zowel de landschappen als de dieren. Voor de landschappen scoor je één punt voor iedere tegel van je grootste aaneengesloten groep per landschapssoort. En daar bovenop krijgt de speler die van iedere landschapssoort het grootste gebied heeft gemaakt ook nog een paar bonuspunten. Voor de dieren wordt er aan het begin van het spel per diersoort een kaart opengedraaid die aangeeft hoe de betreffende diersoort gewaardeerd wordt: soms moet je groepjes maken, soms moeten ze alleen liggen, soms willen ze naast bepaalde andere dieren liggen. Voor iedere diersoort zijn er vier verschillende scorekaarten, waardoor elk potje anders is (er zijn meer dan duizend combinaties te maken met deze kaarten). Verder zijn ongebruikte natuurfiches ook nog wat punten waard.

…en de waardering

Wat had ik het mis! Dit is geen dertien in een dozijn puzzelspelletje, maar een pareltje. Wat dit spel boven zijn soortgenoten uit tilt is dat je verschillende puzzels tegelijkertijd aan het oplossen bent. En dan zijn het ieder spel nog andere puzzels ook. Je wilt grote landschappen maken, maar je wilt ook ieder van de vijf diersoorten zo leggen dat ze optimaal punten scoren. En dat lukt natuurlijk vaak niet precies zoals je had gewild omdat net niet de juiste combinatie van landschapstegels en dierenfiches voorbij komt. En dan moet je flexibel zijn en proberen er het beste van te maken en daarbij tegelijkertijd zo veel mogelijk opties open houden. Doordat beurten zo eenvoudig zijn, voelt het spel nooit zwaar aan. Cascadia is dus een heerlijke optimalisatiepuzzel die ontspannen wegspeelt maar toch voldoende uitdaging biedt. En dat is een gouden combinatie.