The Castles of Burgundy

Stefan Feld is een spelauteur die de laatste jaren vooral stevige, complexe spellen uitbrengt zoals Trajan en AquaSphere. Ik houd het graag een beetje lichter en luchtiger aan de spellentafel dus veel van zijn spellen heb ik niet gespeeld, waaronder het spel The Castles of Burgundy. Maar daar is inmiddels verandering in gekomen….

The Castles of Burgundy is een bouwspel waarin alle spelers een landgoed gaan ontwikkelen. Alle spelers hebben een eigen spelersbordje voor zich liggen met daarop een soort zeshoekig eiland dat bestaat uit allemaal verschillende gebiedjes van verschillende grootte. Er zijn verschillende soorten gebiedjes, zoals water, weidegrond, zilvermijnen en steden. Aan het begin van het spel legt iedereen een kasteel op het bord en tijdens het spel zal het eiland langzaamaan gedeeltelijk bebouwd worden.

Het spel bestaat uit een aantal rondes waarin tegeltjes verdeeld worden waarmee de gebiedjes op de spelersborden volgebouwd moeten gaan worden. Op het bord staat afgebeeld welke typen tegeltjes er iedere ronde opnieuw verdeeld gaan worden (het aantal tegeltjes wordt aangepast aan het aantal spelers). De tegels zijn verdeeld in groepjes waar een dobbelsteen bij staat afgebeeld met een getal. Een ronde bestaat uit verschillende beurten.

Iedere beurt gooien alle spelers met twee dobbelstenen. Deze dobbelstenen bepalen je mogelijkheden. Zo mag je een fiche pakken uit een groepje dat hoort bij één van de door jou gegooide getallen. Dit fiche mag je dan in je voorraad leggen (hier kan je maximaal drie fiches neerleggen. Je kan ook een fiche uit je voorraad op je bord plaatsen. Daarvoor moet je ook weer het juiste getal gegooid hebben (en moet je er op letten dat je nieuwe tegel ten minste grenst aan al één eerder geplaatste tegel). Het kan natuurlijk voorkomen dat je net niet de juiste getallen gegooid hebt, maar gelukkig kan je hier wat aan doen door werknemers in te leveren (en die kan je ook weer krijgen door een dobbelsteen in te leveren).

Op het moment dat je een tegel op je bord bouwt, krijg je bijna altijd meteen nog iets erbij. Zo krijg je punten als je een weidetegel bouwt (afhankelijk van hoeveel dieren van dezelfde soort er in de betreffende weide staan). Als je een nieuw kasteel bouwt krijg je een hele extra actie cadeau. En als je een waterfiche bouwt dan mag je onder andere je pion een stapje naar voren zetten in de spelersvolgorde. Bij sommige tegels krijg je niet meteen iets extra, maar krijg je aan het eind van het spel punten (bijvoorbeeld voor het aantal verschillende soorten dieren dat op jouw eiland woont) of een voordeeltje tijdens het spel (bijvoorbeeld ook bouwen op een plekje waarvan het getal 1 te hoog of te laag is).

Op het moment dat je een gebiedje volbouwt, krijg je onmiddellijk punten. Hoe groter het gebied is hoe meer punten het oplevert. Maar je krijgt ook nog een bonus voor in welke ronde je een gebiedje hebt volgebouwd: hoe eerder in het spel je een gebied afmaakt hoe meer bonuspunten je krijgt. Het spel duurt een vast aantal rondes. Aan het eind zijn nog bonuspunten te verdelen, bijvoorbeeld voor wie als eerste en tweede alle tegels van een soort had gebouwd. Wie aan het eind van het spel de meeste punten heeft, wint het spel.

…en de waardering

Als je een spel met een sterk thema zoekt, dan kan je The Castles of Burgundy rustig negeren. Maar daarmee boor je jezelf dan wel een heel fijn spel door de neus. De kracht van dit spel is dat het tempo lekker hoog ligt en je eigenlijk altijd wel wat leuks kan doen. Je bent dus de hele tijd lekker bezig om je eiland op te bouwen. Maar dat wil niet zeggen dat het niet uitmaakt wat je doet, want je moet wel degelijk goed opletten welke tegels je pakt omdat je zonder strategie wel lekker bezig bent, maar niet goed zal scoren. Het loont om keuzes te maken door te proberen zo snel mogelijk bepaalde gebieden vol te bouwen en door de bonustegels te claimen die jou veel punten op gaan leveren (of dat gaan doen waar je punten voor gaat krijgen). Doordat er zo veel verschillende tegels zijn is het de eerste keer dat je dit spel doet wel een beetje zoeken naar hoe alles in elkaar grijpt, maar al snel valt alles op zijn plaats (en dat wat je vergeet kan je gewoon even opzoeken). En alsof dat nog niet genoeg redenen zijn om dit spel in je kast te willen hebben staan, is het ook nog eens echt heel leuk met twee spelers. Ik ben dan ook blij dat een paar Spellenpretters me overgehaald hebben om deze Feld een kans te geven.