De hoogste tijd voor Hoogspanning!

Gisteren heb ik met drie collega’s Hoogspanning gespeeld. Hoogspanning komt wat mij betreft veel te weinig op tafel. Dat komt doordat het spel best lang kan duren, doordat je er tenminste met zijn drieën voor moet zijn en vooral natuurlijk omdat ik een Goldmember van The Cult of the New ben.

Om de speeltijd een beetje in te perken had ik het bord van de Benelux meegenomen. Daar zijn de verbindingen erg kort (dat krijg je in kleine landjes) en verdwijnen minderwaardige fabrieken sneller zodat je ook sneller efficiënte stroomopwekkers kan aanschaffen. In Nederland bleken olie en steenkool het best verkrijgbaar, terwijl uranium en afval tamelijk schaars bleven.

Het leuke van Hoogspanning vind ik dat het spel dat het allemaal zo logisch in elkaar grijpt waardoor je het ook kan spelen op basis van een beetje intuïtie. Het loont absoluut om alles door te rekenen en dit vergroot vast je kansen op de winst, maar ook met gewoon een beetje natte vinger werk kom je een heel eind. Zeker als je het spel vaker hebt gedaan en je daardoor een aantal aandachtspuntjes in de gaten houdt.

Het grootste aandachtspunt is: beteugel je hebzucht. Dit is natuurlijk altijd en overal een goed advies, maar in Hoogspanning een must om het goed te doen. Het is meteen ook de vuistregel die ik het lastigst in de praktijk gebracht krijg. Het gaat vooral mis bij het veilen van de fabrieken. Regelmatig worden er juweeltjes van fabrieken geveild die je op het betreffende moment nog niet nodig hebt en dus niet moet kopen. Zeker als je al drie fabrieken hebt, betekent een nieuwe fabriek aanschaffen dat je een oude moet vernietigen en je dus zeker moet weten dat je de investering terug gaat verdienen. En goede fabrieken zijn meestal ook fabrieken met hoge nummers waardoor je achteraan in de grondstofkopersrij staat. En ook dat kost je geld. Het is mij in het verleden regelmatig overkomen dat ik fabrieken niet kon weerstaan die ik al weer verving door andere fabrieken die ik niet kon weerstaan voor ze ook maar één stad van stroom hadden voorzien.

Met het beteugelen van je hebzucht hangt ook het streven naar geleidelijke groei. Je moet investeren in dat gebied waar je het slechtst in staat. Het heeft geen zin om grote voorraden grondstoffen aan te houden als je ze niet kan gebruiken omdat je te weinig steden hebt aangesloten op je netwerk. Ook niet als de grondstoffen goedkoop zijn of je daardoor de prijs voor je concurrenten zo lekker op kan drijven. Houd continu in de gaten wat je zelf nodig hebt om te groeien. In het begin van het spel gaat groei erg langzaam, als je gemiddeld elke ronde een extra stad op je netwerk kan aansluiten en van stroom voorzien, dan doe je het heel goed.

Bij de aanschaf van fabrieken is het ook verstandig om te kijken wat voor type fabrieken de anderen hebben en welke grondstoffen dus veelgevraagd zullen zijn. Als iedereen olie-slurpers heeft, is het verstandig om als enige voor vuilnisverbranders te gaan. De winst op het leveren van stroom wordt per slot van rekening bepaald door de kosten van je fabriek, de kosten van je netwerk én door je verbruikte grondstoffen.

Het is ook heel belangrijk om te weten wanneer je moet stoppen. Dit is niet alleen tijdens de veilingen van belang (wat is die fabriek je waard), maar ook op de momenten dat je moet beslissen hoeveel steden je van stroom wilt voorzien. Als je precies evenveel steden als stroomoutput hebt is het natuurlijk makkelijk: doen. Maar als je een fabriek die vier steden van stroom kan voorzien en daarvoor 3 dure olie verstookt moet inzetten om één stad van stoom te voorzien, dan zou het wel eens heel verstandig kunnen zijn om dat niet te doen.

Zorg er verder voor dat je tijdens het spel niet ingebouwd raakt (al is het wel weer leuk om anderen in te bouwen). Niets rotter dan in een uithoek van het bord te zitten met daarom heen steden die allemaal al aangesloten zijn op de netwerken van anderen. Het wordt dan een hele dure grap om door de “vijandelijke” linies heen te graven naar een vrije stad. Als je toch vastloopt, vraag je dan ook af of je deze fase niet gewoon even uit moet zitten totdat iemand er voor zorgt dat het spel naar de volgende ronde gaat en hamster je geld tot dat moment om dan onmiddellijk hard en genadeloos steden te gaan aansluiten (in dat geval kan het wel handig zijn om alvast een fabriek en grondstoffen aan te schaffen om die steden van stroom te kunnen voorzien).;

De laatste tip is dat je je er van bewust moet zijn dat de eerste fase vaak langer duurt dan de tweede en derde fase bij elkaar. Vooral de derde fase is vaak in één of twee beurten gepiept en daar moet je op voorbereid zijn door voldoende fabriekscapaciteit en grondstoffen te hebben om in de laatste beurt te vlammen. Dit betekent ook dat je op het eind wat minder voorzichtig moet zijn met het aanschaffen van te grote fabrieken. En het kan ook betekenen dat je in de voorlaatste beurt bepaalde fabrieken niet laat draaien als je vreest dat de grondstof die je nodig hebt voor die fabriek in de laatste ronde wel eens niet meer te krijgen zou zijn.

Een handige toevoeging aan het spel is trouwens om het papieren geld te vervangen door pokerfiches. Ik heb dit zelf nog niet gedaan (staat op mijn to do lijst), maar Eugène bijvoorbeeld wel en ik moet toegeven dat dat een stuk prettiger speelt.

Ik heb gisteren in ieder geval een leuke avond gehad en mijn collega’s volgens mij ook. Ik had gewonnen op de tiebreaker met één geld meer dan de nummer twee al had de nummer drie kunnen winnen als ze had doorgehad dat geld de tiebreaker was en ze dus realistischer had geboden op haar laatste fabriek. Ik ben al bezig om nog een Hoogspanning avond te regelen op kantoor, ik hoop dat het lukt!