De disciplinerende werking van lezers

Op nu.nl staat een stukje waarin modebladen klagen over de positie die hobby-bloggers hebben innemen (http://www.nu.nl/lifestyle/2175707/front-row-modebloggers-weer-vuur-.html). Volgens de modebladen waren de bloggers toen ze begonnen onafhankelijk en eerlijk, maar zijn ze gecorrumpeerd door de aandacht die ze krijgen van modehuizen. In ruil voor goodiebags en front-row-zitplaatsen bij modeshows, schrijven bloggers niets dan goeds aldus de modebladen.

De eerste opmerking die hier natuurlijk op zijn plaats is, is het Dokkumer gezegde “je moet wel horen wie het zegt”. Ik kan me zo voorstellen dat de modebladen het niet zo leuk vinden als de leuke bijkomstigheden van hun vak nu ook ten deel vallen aan mensen buiten het vak. Maar tegelijkertijd zit er natuurlijk zo op het eerste gezicht wel een mogelijke kern van waarheid in. Zeggen we in Nederland immers niet “wiens brood men eet, wiens woord men spreekt”.

Ik ben zelf niet zo geïnteresseerd in mode en heb dan ook nog nooit een modeblad of modeblog gelezen. Ik kan dus ook niet beoordelen of de modebladen terecht klagen of dat ze gewoon jaloers zijn. Het grappige is wel dat deze discussie raakvlakken heeft met de spellenwebsites.

Sommige uitgevers stellen recensie-exemplaren beschikbaar voor spellenwebsites. Dit is ook een logische strategie. Voor geringe kosten (productiekosten + verzendkosten) krijgt jouw spel aandacht op een plaats waar geïnteresseerde spellenkopers komen. Veel directer dan dat kan een spellenfabrikant zijn doelgroep volgens mij niet benaderen.

Natuurlijk heb je de kans dat het oordeel van de spellenrecensent uiteindelijk negatief uitvalt. Dit zal voor een uitgever best even een bittere pil zijn. De reden om toch recensie-exemplaren weg te geven is denk ik dat je als uitgever overtuigd moet zijn van de leukheid van je eigen spel. Als je het zelf al niets vindt, waarom geef je het dan per slot van rekening uit. Meningen kunnen vanzelfsprekend verschillen, maar als je geloofd in je eigen product, dan zou je ook niet bang moeten zijn voor het oordeel van een willekeurige recensent. Bovendien zou het ook zo maar kunnen dat de ene recensent je spel helemaal niets vindt, terwijl de ander het de hemel inprijst.

Voor spellenliefhebbers die een spellensite onderhouden is het natuurlijk een hele mooie bijkomstigheid als je recensie-exemplaren krijgt. Niet alleen wordt de hobby anders wel heel kostbaar, het zorgt er ook voor dat je aandacht kan besteden aan soorten spellen die je zelf niet zo snel zou kopen. Het recensie-aanbod op spellengek zou in ieder geval een stuk minder breed zijn als we geen recensie-exemplaren zouden krijgen.

Ik kan niet ontkennen dat het makkelijker is om een positieve recensie te schrijven over een gekregen spel dan een negatieve. Desalniettemin vinden Peter Hein en ik het allerbelangrijkst dat onze bezoekers een goed beeld krijgen van de door ons gerecenseerde spellen. Dit doen we omdat het doel van spellengek is om mensen aan het spelen te krijgen. Wij geloven dat mensen meer gaan spelen als ze uit het enorme aanbod aan spellen juist die spellen weten te pikken die het best op hun smaak aansluiten. En daarom streven wij er naar om onze mening zo ongezouten mogelijk te geven. Vanzelfsprekend hoort daar een goede onderbouwing bij omdat een spel dat wij niet leuk vinden best bij iemand anders wel in de smaak kan vallen en dan is het natuurlijk wel zo fijn als diegene op basis van ons oordeel kan inschatten dat hij of zij het niet met ons eens zal zijn.

Als we een negatieve recensie schrijven dan is het natuurlijk onvermijdelijk dat de uitgever of auteur van het betreffende spel hier niet blij mee is. De ene keer valt het nieuws wat beter dan de andere keer, maar natuurlijk hebben we er begrip voor dat het niet leuk is. In sommige gevallen zal een negatief oordeel ook best van invloed zijn geweest op beslissingen om ons op een later moment nogmaals een recensie-exemplaar te geven.

Natuurlijk vinden we dit jammer (niets menselijks is ons vreemd) maar aan het eind van het verhaal blijft het voor ons het belangrijkst of we onze lezers betrouwbaar informeren. Ik denk dat zodra we ons oordeel laten afhangen van het wel of niet gekregen hebben van een spel onze lezers dat snel genoeg door zullen hebben. Als onze lezers ons oordeel niet meer vertrouwen zullen ze vast minder vaak of helemaal niet meer naar spellengek komen (er zijn genoeg andere spellensites). En dat maakt ons weer minder aantrekkelijk voor uitgevers die moeten beslissen aan welke sites ze een recensie-exemplaar geven en aan welke niet.

Ik denk dat deze redenatie ook opgaat voor de modebloggers. De modehuizen fêteren ze niet omdat ze zo aardig zijn maar omdat via hen een groot aantal potentiële klanten (de lezers van het blog) bereikt kan worden. Deze lezers zullen echter alleen blijven komen als ze het blog informatief vinden. Zodra de bloggers alleen nog maar reclamepraat gaan uitslaan, zullen de lezers ongetwijfeld snel overstappen op andere blogs. Als de lezers weglopen, zullen de modehuizen hun gulheid ook snel in andere richtingen laten stromen. En dat is maar goed ook, want dit houdt de pen van de blogger scherp, ongeacht of de pen in de hand van een spellengek of modegek zit.