Eerste indruk: Hawaï

Afgelopen Spiel heb ik Hawaï gekocht omdat het een spel is van Hans im Glück en het thema me aansprak. Het heeft tot vorige week geduurd voor ik het spel ook daadwerkelijk ging spelen. De belangrijkste reden daarvoor was dat ik het spelmateriaal er erg intimiderend uit vond zien. De doos zit vol met kartonnen bordjes, randjes, fiches en vormpjes. En dan nog een zakje met verschillende formaten houten poppetjes, schelpjes, voetjes en cocosnoten. Ik zag er tegen op om uit te zoeken wat alles was en wat je er mee moest doen.

Vorige week was ik een weekje vrij en ben ik er toch maar even voor gaan zitten. Eerst heb ik op BGG wat video’s gekeken. De video van Tom Vasel was erg negatief (maar hilarisch), andere video’s waren juist positief. Nadat de video’s me al een beetje een beeld hadden gegeven van het spel, heb ik de spelregels gelezen. Doordat ik de grote lijnen inmiddels wist, kwam ik daar redelijk makkelijk door heen.

Het bord opbouwen was best veel werk (dat krijg je met zo veel spelmateriaal). Het lukte me vervolgens ook redelijk goed om het spel aan Niek uit te leggen en daarna konden we aan de slag!

Hawaii is in de kern een werkverschaffingsspel. Je bent een Hawaïaans stamhoofd en je mag je in je beurt acties uitvoeren. Om een actie uit te voeren, moet je eerst naar de juiste plaats lopen (dat kost de grondstof voetjes) en daarna betalen (dat kost schelpjes). De actie is telkens hetzelfde: je koopt een fiche dat je op je privé-eiland bouwt. Elke actie kan elke ronde maar een bepaald aantal keren gekozen worden. De fiches leveren je soms tijdens het spel al voordelen op (extra voetjes bijvoorbeeld), maar vaak bouw je ze vooral om op het eind van het spel punten mee te scoren. Je moet dus op zoek naar een goede balans in investeren in zaken die je tijdens het spel al iets opleveren en zaken die je aan het eind van het spel punten opleveren.

Elke actie die je kiest levert je ook een fiche op met een getal (de prijs van de actie). Aan het eind van de ronde moet je deze getallen optellen en boven een bepaalde drempelwaarde komen om wat punten te scoren (hoe meer punten je hebt, hoe meer je scoort).

Ik heb Hawaï met plezier gespeeld en wil het graag nog eens proberen. Tegelijkertijd vond ik dat het spel wel een aantal priegelregeltjes (het gedoe met de getalsfiches) heeft die niet veel speelplezier toevoegen, maar het spel wel moeilijker maken om te leren. Het Hawaï thema gaat niet heel diep. De afbeeldingen zijn Hawaïaans, maar tijdens het spelen kwam ik geen moment in tropische sferen. Misschien moeten we de volgende keer toch maar een Elvis cd opzetten met filmmuziek van een op Hawaï opgenomen film (Blue Hawaï ofzo) en een tropische cocktail mixen tijdens het spelen van dit spel.

Mijn eerste indruk is dus dat dit op zich een prima werkverschaffer is en liefhebbers van dit genre zullen dit spel met plezier spelen. Het is alleen niet het beste spel in het genre en dat komt vooral omdat het thema niet meer is dan een heel dun laagje vernis. Dat maakt dat dit spel niet de funfactor biedt die bijvoorbeeld Het Stenen Tijdperk wel heeft.