Gespeeld in april

April is altijd een maand waarin ik veel speel, ook dit jaar weer. In totaal 98 potjes verdeeld over 40 verschillende spellen. Dankzij de iPad was Roll through the Ages het vaakst gespeeld (in plaats van het eeuwige Dominion), met 12 potjes. Natuurlijk ook weer wat nieuwe spellen en dat is het interessantst om over te schrijven. Er zaten een paar leuk bij, met als hoogtepunt:

Bridge
Hier heb al eerder wat uitgebreider over geschreven. Dit slagenspel blijft fascineren. Ik denk wel dat ik een gelegenheidsspeler zal blijven, maar dit is het soort spel (net als go) waar ik graag beter in zou worden. Je kunt er veel in kwijt. Niet iedereen neemt het serieus; thuis word ik al gevraagd of ik nu ook aan de sherry ga.

Andere nieuwe spellen, met de leukere spellen eerst:

Tricoda: een relatief luchtig deductiespel waar toch de nodige denkkracht voor is vereist. Het probleem met een spel als Sleuth is dat je erg veel moeite moet steken in het bedenken van een slim systeem om je verkregen informatie schematisch te ordenen. Bij Tricoda gaat dat allemaal veel makkelijker en kom je met de meegeleverde blaadjes een heel eind. Niet voor iedereen of heel vaak, maar leuk voor op zijn tijd. En van winnen kun je je zo lekker slim voelen.

Bits: de opvolger van Fits. Dit lijkt een stuk minder op Tetris dan zijn voorganger. Weer moet je speelstukken in een schuin vlak naar beneden schuiven, maar nu zijn het rechthoekige plastic tegels met twee gekleurde vakjes. Hierdoor ontstaan allerlei gekleurde vormen. Opdrachtkaartjes geven aan welke vormen punten opleveren. Een puzzelspelletje dus, dat je ook prima solo kunt spelen. Liefhebbers van het genre zullen dit vast ook leuk vinden; ik vond het best aardig.

Antics: eigenlijk heb ik maar heel weinig spellen van de gebroeders Lamont gespeeld. De enige andere was Paniek in de Wei en dat vond ik helemaal niks. Antics is een stuk leuker. Het is een redelijk standaard ‘pick up and deliver’, gecombineerd met het stapelen van dubbele tegels zoals in bijvoorbeeld Java en Taluva. Ik vond het wel aardig in elkaar zitten, maar had voor een kort en simpel spel misschien iets teveel toeters en bellen. Je kunt van alles plannen en opbouwen, maar dan is het spel ineens voorbij. Ik voel nog geen aanschafdrang, maar zou het best nog eens willen spelen.

Vlotte Geesten: de zoveelste variant in het genre van snel reactiespel. Deed me sterk denken aan spellen als Jungle Speed en Mausgeflippt. Dit moet ik maar eens met de kinderen proberen. Voor volwassenen is de gevorderde variant nog wel een uitdaging, als je van dit soort spellen houdt.

The Hobbit: een nieuw familiespel van Knizia, met fraaie vormgeving. Mijn tot nu toe enige potje viel me wat tegen. De avonturen waren over het algemeen wel erg makkelijk; er was nauwelijks sprake van een risicoafweging of een avontuur wel zou lukken of niet. Mogelijk speelden we met de verkeerde regels, of was het beginnersniveau gewoon te eenvoudig. Ik ga ‘m nog wel eens spelen.

In de Ban van de Ring familiespel: hmm ja, ganzenbord met een ander thema en mooie vormgeving. Veel meer is het niet. Misschien dat de extra regels nog wat toevoegen, maar die zijn weer onbegrijpelijk opgeschreven. Ach, ik kan de kinderen vast nog wel een keer een kwartier zo gek krijgen.