Gespeeld in januari

Geplaatst door

Ook voor spelliefhebbers is januari de maand van de goede voornemens. Meestal komen die neer op minder spellen kopen en oude spellen vaker op tafel. Ik zal hier weinig originaliteit claimen, want dit is precies mijn streven voor 2014. Net als in de voorgaande jaren, trouwens. In 2012 en 2013 is het me gelukt mijn verzameling in te krimpen en tientallen kastdochters weer op tafel te krijgen (waarvoor dank aan mijn welwillende medespelers). Het plan is dat dit jaar allemaal weer te doen.

In januari speelde ik 44 keer een spel, waarvan Kashgar: Händler der Seidenstrasse het vaakst op tafel kwam. Helaas zat er deze maand niet een potje Dominion bij. Wel drie nieuwe spellen, waarvan de leukste Monuments was.

Monuments is alweer een paar jaartjes oud en lag op Spiel voor een leuke ramsjprijs. Ik heb het zelf niet meegenomen, maar enkele van mijn vaste tafelgenoten wel en zo kwam ik er toch mee in aanraking. Waar ik erg blij mee was, want ik vond Monuments een plezierig spel om te spelen. Het is net als bijvoorbeeld Ticket to Ride een spel uit de rummy-familie, waarbij je afwisselen kaarten in de hand neemt en vervolgens als setjes uitspeelt. Behalve kaarten uitspelen kun je ook kiezen voor de historicus-actie. Daarmee kun je kaarten van je medespelers uit het spel halen, maar je maakt daarmee wel het betreffende monument meer waard. Interessant als je van plan was in de volgende beurt van dat monument juist meer kaarten uit te spelen. Monuments is een soepel en elegant spel met haast Kniziaanse trekjes. Als ik het bij de volgende editie van Spiel tegenkomen mag het mee naar huis.

Andere nieuwe spellen, met de leukste voorop:

The Hobbit: An Unexpected Journey: met de nieuwe films van Peter Jackson is er ook een stortvloed van verwante spellen op de markt verschenen. Op Boardgamegeek tel ik maar liefst elf spellen met deze titel (of als deel ervan), inclusief een Scrabble-variant. Juist. De versie die ik speelde is (uiteraard) het coöperatieve dobbelspel van Reiner Knizia. Op grond van de beschrijvingen leek me dat een leuk spel en ik kwam niet bedrogen uit. Het heeft duidelijk verwantschap met In de Ban van de Ring, nog steeds mijn favoriete coöperatieve spel. Hier moet je met dobbelcombinaties bepaalde uitdagingen overwinnen, daarbij geassisteerd door de eigenschappen van Bilbo en de dwergen en diverse eenmalige bonussen. Het wordt veel vergeleken met Elder Sign, maar dat ken ik niet dus daar kan ik weinig over zeggen. Vooralsnog smaakt het naar meer.

Eight-Minute Empire: dit speelde ik op de winterbeurs van Ducosim. Dankzij de korte speelduur (overigens wel wat meer dan acht minuten) werden dat direct drie potjes. Dit is een vlot meerderhedenspelletje, maar heeft net wat te weinig pit om als ‘filler’ vaak op tafel te komen.

Maar zoals gezegd lag de nadruk deze maand vooral op spellen die ik al lang niet gedaan had. Daarvan kwamen deze maand de volgende aan de beurt.

Ursuppe (2008 voor het laatst gespeeld): dit was de eerste keer dat ik Ursuppe met slechts drie spelers deed. Dat was nog steeds de moeite waard, maar het is waar wat ze zeggen: met meer is het leuker. Ook zit het spel vol met scherpe randjes (met als belangrijkste dat een speler die eenmaal uitloopt nog maar moeilijk is in te halen), maar er gebeurt genoeg in dit spel om dat niet zo’n enorm bezwaar te laten zijn. De speelduur valt ook nog best mee, vermits niet iedereen uren op de genenkaarten gaat zitten turen. Mag best vaker op tafel komen.

Java (2008): de vorige keer dat ik Java speelde was het ook alweer een paar jaar na de voorlaatste keer. Op de een of andere manier speel ik het spel altijd met mensen die het nog niet eerder speelden. Blijkbaar telt ervaring bij dit spel, want ik heb het nog nooit verloren. Ook nu bleken de waterfiches weer van onschatbare waarde.

Stoom (2009): na een paar keer Age of Steam gespeeld te hebben wilde ik nu wel eens de ‘standaard’ versie van Stoom proberen. Dat is dus inclusief de veiling om de beurtvolgorde en het kapitaliseren aan het begin van de ronde. De verschillen met AoS zijn dan nog heel klein (namelijk de gescheiden punten – en inkomstensporen en de manier waarop er meer blokjes in het spel komen). Dit was weer een aangenaam puzzelwerk, maar op de een of andere manier leek het spel net een ronde te lang te duren. In de tiende en laatste ronden (we waren met drie) waren er nog maar een paar blokjes over en kon een speler zelfs helemaal niets meer vervoeren. Ook duurde het allemaal vrij lang, vooral door de extra veilingen en doorrekenen hoeveel je nodig denkt te hebben. Ik vraag me dus af of de basisversie niet gewoon de beste versie is.

Diamonds Club (2009): dit vergeten pareltje van Rüdiger Dorn had ik al te lang niet gespeeld. Het centrale onderdeel van het spel is in feite een soort werkverschaffingsspel. Maar nu heb je geen arbeiders om in te zetten, maar munten. Daarbij worden acties duurder als naburige velden al zijn gekozen. Een erg vernuftig systeem, jammer genoeg is de puntentelling wat minder fijnbesnaard. Nadat ik notabene had gewaarschuwd dat de bosstrategie wel erg sterk was, werd ik kansloos ingemaakt doordat mijn beide medespelers meer en waardevollere bossen hadden aangelegd dan ik. Voortaan maar wat minder goed uitleggen denk ik.

Cosmic Eidex (2010): er zijn veel bijzondere slagenspellen, maar dit is toch wel een van de meest aparte spellen die ik ken. Het opvallendst vond ik nog dat Zwitserland blijkbaar een enorme hoeveelheid aan ‘Jass’-kaartspellen kent, die voor Nederlanders van boven de rivieren een bekend troefsysteem hebben: bij troef zijn boer en 9 de hoogste kaarten, met een puntenwaarde van 20 respectievelijk 14. De 9 heet zelfs ‘nel’! Het leukste van Cosmic Eidex is dat er niet zoiets bestaat als een ronduit slechte of goede hand, hooguit een erg moeilijke hand. Dat maakt dat het spel een constante uitdaging is, waar een verkeerd getimede slag je de kop kan kosten. Misschien wel mijn favoriete slagenspel voor drie spelers.

3 reacties

  1. Zijn dat speciale uitbreidingen voor Stoom of AoS-uitbreidingen die ook met Stoom werken? Zag op Spiel een aantal Stoom-uitbreidingen bij Mayfair liggen, maar heb ze niet gekocht omdat ik het spel te weinig speel. Maar daar kan best verandering in komen…

  2. Heel goed dat je Stoom weer eens gespeeld hebt. Nee, de basisversie is echt niet de beste. De veiling geeft je veel meer mogelijkheden om te kunnen doen wat je wilt. Heb je de basiskaart uit de doos gespeeld? Die zijn niet geweldig met drie. De kaart is te groot en dan zijn tien rondes inderdaad best lang en repeterend. Met drie zijn er krappere kaarten ontwikkeld in de Map Expansion packs van Morgan Dontanville. Die duren ook korter: 6-8 rondes. Bijv. China, Japan, Belgium/Luxemburg zijn allemaal zeer aanbevolen en California is mijn persoonlijke favoriet.

    Cosmic Eidex heb ik jaren geleden eens meegenomen omdat Alan Moon het zijn favoriete kaartspel noemde. Het ligt nog steeds ongespeeld in de kast. Goede reminder om daar eens iets aan te doen.

Laat een antwoord achter aan Peter Hein Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *