Giganten

Geplaatst door

3-4 spelers
90 minuten
Auteur: Wilko Manz
Uitgever: Kosmos (1999)

Wat geef jij dit spel?
[Aantal: 1 Gemiddelde: 5]

Het spel …

Zoals je op de foto’s kunt zien, is Giganten een fraai vormgegeven spel. De speelstukken zijn zeer gedetailleerd, en het enorme bord ziet er ook erg mooi uit. Maar is het ook een leuk spel? Ik had in ieder geval veel enthousiaste verhalen gehoord, dus was erg blij toen ik het zelf eens kon proberen.

De bedoeling is om een vrachtwagen over het bord te bewegen, op zoek naar rijke olieaders. Daar bouw je boortorens, die iedere ronde een eenheid olie leveren, tot ze uitgeput zijn. Met een locomotief vervoer je de olie naar een van de drie oliemaatschappijen om het daar te proberen te verkopen. Wie aan het eind van het spel het meeste geld heeft, wint.

Net als in Serenissima heeft iedere ronde hetzelfde verloop. Eerst worden de nieuwe olieprijzen voor de drie maatschappijen bepaald, zodat de ene maatschappij veel aantrekkelijker kan zijn dan de andere. Vervolgens worden er actiekaarten omgedraaid, telkens een meer dan het aantal spelers. Op een van de actiekaarten staat hoever de zwarte, neutrale, trein vooruit geplaatst wordt. Als deze trein het eind van zijn traject heeft bereikt, is het spel afgelopen. Vervolgens mogen de spelers ieder een van de actiekaarten uitkiezen. Op de actiekaarten staat vermeld hoeveel biedkaarten je ervoor krijgt en hoeveel bewegingspunten. Op sommige actiekaarten staat ook nog een bijzondere actie, bijvoorbeeld de mogelijkheid om een olieprijs aan te passen, of de locomotieven van de tegenstanders naar achteren te plaatsen. Vooral die laatste actie is erg sterk.

De bewegingspunten worden in de volgende fase ingezet: je mag ze verdelen over je vrachtwagen en je locomotief. Je vrachtwagen heb je nodig om boortorens te maken, maar als je trein niet minstens zo ver als een boortoren staat, mag je de olie uit die boortoren niet zomaar vervoeren. Je hebt dan de keuze om de olie door een andere locomotief te laten vervoeren, voor $3000 per eenheid, of om de olie weg te laten stromen. Die keus is meestal eenvoudig: liever een vervuilde bodem dan je concurrenten betalen, zaken zijn zaken. Meestal heb je dus minder bewegingspunten dan je wel zou willen.

Giganten
mooie treintjes en autootjes

De biedkaarten (met waarde een of twee) heb je nodig voor de veilingen aan het eind van een ronde. Per oliemaatschappij mogen de spelers bieden op het recht om hun olie daar te verkopen. Er is dus per maatschappij maar één speler die de opgeslagen olie mag verkopen. Ook biedkaartjes kun je dus niet genoeg hebben… Maar als je geen enkele veiling wint, is er geen man over boord: je mag een ongelimiteerd aantal biedkaartjes in je handen hebben, dus de volgende ronde heb je een beter vooruitzicht. Er mogen echter in iedere maatschappij maar twee eenheden per speler opgeslagen blijven, dus wacht ook weer niet te lang.

… en de waardering

Na een paar keer spelen kan ik niet anders zeggen dan dat ik Giganten een erg leuk spel vind. Er zijn veel dingen waar je op moet letten, en je hebt veel opties om je tactiek te bepalen. Daardoor lijkt het soms wat moeilijk te achterhalen wat die juiste tactiek is, maar een ding is in ieder geval belangrijk: probeer iedere beurt een boortoren te maken, want die vormen je enige bron van inkomsten. En als die te snel opdrogen heb je een probleem. Geluk is zeker aanwezig in het spel, maar niet dominant. De geluksfactor is te vergelijken met die van Tikal, waar ik het ook niet storend vind. Dit spel gaat vaker op mijn tafel verschijnen!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *