Geplaatst door Oftewel Bombay versus Valdora.
Beide zijn nieuwe spellen (van Abacus respectievelijk Ystari) met hetzelfde basisprincipe: het oppikken van spullen om ze elders af te leveren voor punten. Pick up and deliver, zoals dat in modern Nederlands heet.
Ik had het genoegen ze afgelopen zaterdag allebei te mogen spelen. Valdora op de Ducosim spellenbeurs, Bombay diezelfde avond bij Roger. Allebei dus maar één keer gespeeld, maar er sindsdien nog wat verder over nagedacht.
Behalve het spelidee hebben de spellen meer gemeen: een zeer fraaie uitvoering en vrij zwak thema. Dat laatste is niet zo gek. Valdora is van Michael Schacht, Bombay van Ystari (Cyril Demaegd). Bij beide namen weet je vrij zeker dat het thema er maar losjes bij hangt. Maar dat vind ik verder niet zo belangrijk, het spelverloop boeit me meer. En daarbij moet ik zeggen dat de voorkeur duidelijk naar Valdora uitslaat.
Zaterdagavond had ik van allebei de spellen nog een vergelijkbare indruk (best OK, niks bijzonders), dus vanwaar het veranderende inzicht zonder extra speelervaring? Eigenlijk heel simpel. Naderhand zat ik veel meer na te denken over wat ik bij Valdora anders had kunnen doen dan bij Bombay. En dat terwijl ik bij Valdora eerste was, maar bij Bombay laatste.
Het belangrijkste verschil is dat ik vind dat Valdora je veel meer keuzes biedt. Bombay is zo simpel en zo snel afgelopen, dat je maar weinig ruimte hebt om te experimenteren met je strategie. Het is een kwestie van zo snel mogelijk die goederen pakken en in de juiste stad afleveren, en wellicht hier en daar nog een paleis afscheiden.
Bij Valdora was er een veel interessantere logistieke puzzel (OK, de laatste wargamer rent nu echt gillend weg). Hoe beweeg je over het bord, wat is de beste volgorde, waar haal ik wat ik hebben moet? Het deed me wel wat denken aan die ‘travelling salesman’-problemen die ik in een grijs verleden bij mijn studie voorgeschoteld kreeg. Maar afgezien daarvan was de ruimte voor verschillende strategieën veel groter. Ik won dankzij mijn focus op de goudopdrachten, maar Michiel had me bijna ingehaald met zijn veel diversere opdrachtenportefeuille. En ondertussen had ik het idee dat die bedrieglijk eenvoudige zilveropdrachten door iedereen veel te veel genegeerd werden.
Dat soort gedachten maakt dus dat ik Valdora graag weer eens spel. Dat zal wel even duren, want ik heb het niet in de kast staan. Bombay evenmin. Voor de vergelijking wil ik die nog wel eens doen (en het beter doen; dit potje had ik net zo goed iedere beurt kunnen passen, dan was mijn score even hoog geweest), maar heel veel vaker vermoedelijk niet. Bij Valdora daarentegen zie ik zeker potentie voor 5-10 potjes. Maar dan moet ik het eerst maar eens kopen…
Deze wargamer houdt best van logistieke puzzels. Roads and Boats vind ik nog steeds een topper, en dat is de ultieme logistieke puzzel.
Sluit goed aan op mijn ervaringen. Bombay lijkt interessant, maar is zo licht als een veer en verveelt daardoor zeer snel. Valdora biedt veel meer speelplezier (ook op de langere termijn).
Schacht heeft dit jaar nog iets mooiers op de mat gelegd: Die Goldene Stadt van Kosmos.
Beste Peter Hein, bij het lezen van deze blog moet ik toch direct aan vroeger denken. Toen speelden we regelmatig Auf Achse (Kramer) met vrienden, nu (20 jaar later) soms nog met de kinderen. Leuk dat na 22 jaar het 'pick up & deliver' idee weer enige spelauteurs heeft ge-inspireerd.
*P.S. Nog een 'late' Hartelijke Dank voor de 'jaarlijkse' TOP 100,
het was weer smullen,
groeten, tonami