In de Ban van de Ring: De zoektocht

Het spel …

In de golf van Tolkienspellen die ons dit jaar overspoelt mag een spel voor twee personen natuurlijk niet ontbreken. Toevallig heeft Kosmos, dat verantwoordelijk is voor de meeste in Duitsland uitgebrachte spellen met een Tolkien-thema, ook een succesvolle lijn met tweepersoonsspellen, dus werd er gezocht naar een Tolkienspel voor in deze reeks. De keuze is uiteindelijk gevallen op De Zoektocht, inmiddels ook uitgebracht door 999 Games.

In een notendop komt het op het volgende neer: met landtegels bouwen de spelers samen een kaart van Midden-Aarde, waarop fiches gelegd worden. Op de laatste tegel komt de Doemberg, waarna de spelers zich hierheen spoeden.

Iedere speler krijgt drie landtegels in de hand. In de eerste fase van het spel wordt er een kruis van drie bij drie landtegels gelegd, met de Gouw in het midden. De landtegels bestaan uit maximaal vier secties van verschillende terreinen: bossen, velden, water en bergen. Tegels moet kloppend aangelegd worden.

In de volgende fase leggen de spelers eerst een landtegel bij, mogen ze hun hobbit een gebied opschuiven en trekken ze een nieuwe landtegel. Kan een speler geen van zijn tegels aanleggen, dan wordt er één op de kop aangelegd, en telt als neutrale tegel. Ontstaat er door het aanleggen van een tegel een gebied dat uit precies twee secties bestaat, dan wordt er een bijbehorend fiche opgelegd, dat punten waard is. Verplaatst een speler zijn hobbit naar zo’n gebied, dan mag hij het fiche houden.

Sommige fiches hebben speciale eigenschappen, en kunnen later in het spel gebruikt worden. Andere zijn monsters, die bevochten moeten worden. Om een monster te verslaan, mag een speler zijn hobbit één of twee beurten niet bewegen, waarna het fiche geïnd wordt.

Is het laatste fiche gelegd, dan komt hierop de Doemberg te liggen, en begint de laatste fase van het spel. Wie met zijn hobbit als eerste de Doemberg bereikt, krijgt een bonus van drie punten. De waarde van alle verzamelde fiches wordt opgeteld, en de speler met de meeste punten wint.

… en de waardering

Wie de oorspronkelijke Duitse regels naast de Nederlandse legt, ziet nogal wat verschillen, die te groot zijn om vertaalfouten te kunnen zijn. De reden hiervan is mij onduidelijk, al kan het zijn dat dit is gedaan om de geluksfactor wat te verkleinen, aangezien dit spel in de Duitse pers vernietigende kritieken heeft gekregen. Echt gelukt is dat niet, want de geluksfactor is nog steeds fors. Enige planning waar de fiches komen te liggen is mogelijk, maar uiteindelijk wint degene die de meest waardevolle fiches wist te bemachtigen; de punten van de Doemberg zijn maar bijzaak. Door het aanleggen van de landtegels speelt het spel lekker weg, maar veel heeft het niet om het lijf. De aanbeveling voor Tolkien-fanaten begrijp ik niet, want het thema is ver te zoeken in dit spel. Misschien vanwege de mooie illustraties?