Im Jahr des Drachen

Het spel …

Niet productieve spelontwerpers als Reiner Knizia of Wolfgang Kramer, maar de tot voort kort volslagen onbekende auteur Stefan Feld is de eerste met drie spellen op zijn naam in de aleareeks van grote dozen. Dat is des te opmerkelijker als je bedenkt dat er in totaal slechts vier spellen van hem zijn gepubliceerd.

Im Jahr des Drachen is de opvolger van Notre Dame, ook van Feld. Dat is te merken ook, want er is duidelijke overeenkomst tussen beide spellen: het gevecht dat de spelers leveren met het spelsysteem. Je moet punten scoren en tegelijkertijd allerlei ellende trotseren. In Notre Dame bestond die ellende uit ratten, in Im Jahr des Drachen gaat de doos van Pandora helemaal open: epidemieën, hongersnood, hordes Mongolen en ga zo maar door. Een interessant jaar, zoals de Chinezen zouden zeggen.

Het spel wordt in twaalf rondes (maanden) gespeeld, waarin telkens een gebeurtenis op het programma staat. Om het niet te erg te maken heerst in de eerste maanden nog rust, zodat de spelers zich wat kunnen voorbereiden op de rampspoed. Word je getroffen door een ramp, dan kost je dat personen aan je hof. Erg vervelend, want die personen zijn vaak hard nodig in de rampenbestrijding en zijn aan het einde punten waard.

Door het kiezen van de juiste acties kun je je beschermen tegen diverse rampen. Maar dat gaat natuurlijk wel ten koste van een actie waarmee je extra punten kunt scoren. Met het inhuren van personen vergroot je het effect van de meeste acties. Ook hier geldt weer dat je alle personen wel zou willen hebben, maar helaas: je krijgt er maar eentje per beurt bij. Tenminste, als je genoeg paleizen hebt om ze te huisvesten. Extra paleizen bouwen kan altijd, maar dat kost je wel weer een schaarse actie. De keuzes die je moet maken!

Je zou het bijna vergeten, maar tussen de rampen door moet je ook nog punten zien te scoren. Die krijg je voor die o zo belangrijke paleizen, privileges (te koop voor grof geld en een actie) en de verder waardeloze hofdames (ik houd het op concubines). Aan het einde van het spel krijg je nog punten voor iedere persoon die nog in leven is en wat restpuntjes van overgebleven geld, rijst en vuurwerk. De speler met de meeste punten wint.

… en de waardering

Im Jahr des Drachen is een spel voor masochisten. Niks niet lekker een plannetje maken en daarmee je concurrentie te slim af zijn. Nee, lijden zul je! Het spel houdt je voortdurend bij de strot; alles wat je doet gaan ten koste van andere zeer dringende zaken. Je moet je volgelingen beschermen tegen rampen, maar tegelijkertijd voldoende woonruimte bieden aan die stakkers. En heb je wel genoeg geld om de acties te kunnen betalen? Maar pas op dat je niet vergeet tussendoor nog een puntje te pakken, want er moet ook nog gewonnen worden.

Im Jahr des Drachen stelt je voortdurend de keuze tussen dingen die je wilt en dingen die moeten. De balans hiertussen is delicaat en soms erg moeilijk te bepalen. Daarnaast is het een voortdurend gevecht om de spelersvolgorde, want die is erg bepalend voor je mogelijkheden.

Het spelen van Im Jahr des Drachen werkt ernstig stressverhogend (in de speelse zin van het woord dan) en daar houd ik erg van in een spel. Daar komt nog eens bij dat het een zeer veelzijdig spel is: de volgorde van de rampen is ieder potje anders. En aangezien deze volgorde een groot effect heeft op het spelverloop speelt geen partijtje hetzelfde. Het is werkelijk een zeer interessant jaar, dat van de draak.