Keyflower

Bieden en mannetjes plaatsen zijn twee van de populairste mechanismen in bordspellen, maar je komt ze zelden samen tegen. Een uitzondering is de klassieker Morgenland, waarbij de spelers met fiches (‘mannetjes’) bieden op het recht een actie uit te voeren. Jaren later zien we deze combinatie terug in Keyflower, niet toevallig van dezelfde (co-)auteur.

Keyflower speelt in vier seizoenen, waarin telkens een aantal nieuwe tegels beschikbaar zijn. Die tegels stellen gebouwen voor waarmee je grondstoffen, gereedschappen, punten of meer mannetjes kunt verdienen. Met meeples in drie kleuren bieden de spelers op deze gebouwen om ze in te lijven in hun eigen dorp. Maar je kunt je meeples ook op een gebouw zetten om het voordeel direct te gebruiken. Gaat het gebouw uiteindelijk naar een medespeler, dan krijgt hij jouw mannetjes er gratis bij.De grap is dat de meeples waarmee op een gebouw geboden wordt dezelfde kleur moeten hebben als degene die het gebouw gebruiken. Zo bepaalt de speler die als eerste een gebouw gebruikt of erop biedt welke kleur iedereen voor dat gebouw moet gebruiken. Handig als je veel mannetjes in dezelfde kleur hebt.

Vanaf het tweede seizoen mag je alle gebouwen die de spelers in eerdere rondes hebben gekregen nog steeds gebruiken. Zetten anderen hun mannetjes in op jouw gebouwen, dan mag je die houden voor de volgende ronde. Dat maakt het nog eens extra aantrekkelijk om gebouwen te verwerven.

De winter is het laatste seizoen en dan worden er alleen gebouwen aangeboden die flink punten op kunnen leveren voor de eigenaar. In deze ronde worden ook de schepen geveild die de voorgaande seizoenen nieuwe kolonisten (ja, echt) aanvoerden. Ook die schepen kunnen nog een leuke bonus opleveren. De speler die uiteindelijk de meeste punten in zijn dorp heeft gerealiseerd mag zich de winnaar noemen.

… en de waardering

Keyflower integreert op bijzonder ingenieuze manier twee populaire spelmechanismen. Dat werkt bewonderenswaardig goed. De keuze tussen bieden en inzetten is nooit gemakkelijk en soms moet je door de zure appel heen bijten en andermans gebouw gebruiken en hem zo jouw mannetjes geven. Daarbij moet je ook goed opletten dat de gebouwen die je verkrijgt een beetje bij elkaar passen. Het is handig als je zelf zwarte blokjes kunt produceren als een ander gebouw zwarte blokjes nodig heeft om veel punten op te leveren.

Dat Keyflower zo slim in elkaar zit, is ook een beetje een nadeel: het zit soms net te slim in elkaar. Ondanks de goed doordachte mechanismen wil het spel vaak niet echt tot leven komen. Alles werkt zoals het hoort, maar ik mis een beetje de bezieling in het spel. Dat leidt tot de wat paradoxale uitkomst dat ik Keyflower met plezier en veel bewondering speel, maar dat het uiteindelijk toch wat onbevredigend voelt. Met zo’n slim spelidee moet toch ook een meeslepend spel te maken zijn?