Maandoverzicht: december 2016

Dat december toch nog een goede maand werd, is geheel te danken aan de tweede helft waarin de kerstvakantie viel. In het eerste deel van de maand kwam namelijk maar één keer een spel op tafel (Fabled Fruit op 7 december). Gelukkig begon mijn kerstvakantie met een spellendag met Peter Hein en Anton en was ook Niek in de vakantie regelmatig te porren voor een spelletje.

Ik speelde 4 spellen voor het eerst en 2 spellen voor het eerst sinds een lange tijd. Het meest gespeelde spel was Keer op Keer. Ik heb dit spel begin december gekocht en de titel bleek te kloppen. Dit spel kwam Keer op Keer op tafel. Het is een heerlijke dobbel-snack waar ik voorlopig nog geen genoeg van heb (lees hier mijn recensie).

Verder speelde ik Chimera voor het eerst. Ik ben dol op Taipan, al ben ik helaas bijna nooit meer in de gelegenheid om dit spel te spelen. Het grote nadeel van Taipan is namelijk dat je er exact vier (bij voorkeur ervaren) spelers voor nodig hebt. En dat lukt me bijna nooit. Chimera laat zich het beste omschrijven als Taipan voor exact drie spelers. En op de spellendag met Peter Hein en Anton waren we met exact drie ervaren Taipan spelers dus dat was een perfect moment om dit spel te spelen. Taipan vind ik denk ik nog net wat leuker (vooral omdat je dan met een vaste partner speelt), maar Chimera is wat mij betreft een perfect alternatief als je geen vier maar wel drie spelers bij elkaar krijgt. Aanrader dus.

In december kwam er nog een spel met Aziatische naam en looks voor het eerst op tafel, namelijk Honshu. Dit is een beetje een puzzelspelletje met kaarten. Op kaarten staan landschappen en gebouwen en de spelers puzzelen hiermee een landschapje bij elkaar. Iedere ronde speelt namelijk elke speler een kaart en de speler met het hoogste getal (of laagste, dat weet ik niet meer precies) mag als eerste een van de gespeelde kaarten kiezen en toevoegen aan zijn landschapje. De catch is dat je de kaart gedeeltelijk over of onder je reeds liggende kaarten moet leggen (dat is het puzzel-element). Aan het eind van het spel krijg je op verschillende manieren punten voor de verschillende soorten landschappen en gebouwen. Dit spelletje beviel me prima. Je bent lekker bezig en het puzzelen is niet zo moeilijk dat het vervelend wordt maar uitdagend genoeg om het niet hersenloos te spelen.

Ik speelde deze maand ook eindelijk het Funkenschlag (Hoogspanning) kaartspel dat ik op Spiel had gekocht. Ik was hier heel benieuwd naar want ik houd erg van Funkenschlag. Het spelletje stelde me niet teleur. Het is een soort vereenvoudigde versie van het bordspel doordat de landkaart er uit is gehaald en je dus geen netwerk hoeft te bouwen. Wat gebleven is zijn de veilingen van de centrales waarbij de beste speler eerst moet veilen en het aankopen van grondstoffen waarbij de slechtste speler juist eerst mag. Er zaten wel veel kleine regeltjes in het spel (bijvoorbeeld over momenten waarop je een extra centrale uit de verkoop moet halen). Het spel beviel mij heel goed en ik kijk er naar uit om het nog eens te doen. Ik moet dan nog wel even op zoek naar een goed speelhulpje voor de kleine regels (en als die er niet is, dan moet ik hem maar maken).

Van de vier spellen die na lange afwezigheid weer eens op mijn tafel stonden was Rheinländer de eerste. Dit is een meerderheden spel van Knizia waar je langs de Rijn gebiedjes moet claimen met ridders. Ik heb dit spel in 2004 al eens gedaan en wat ik me er van herinnerde was dat het nogal een traag spel was waar mensen eindeloos konden wikken en wegen voordat ze een riddertje op het bord zetten. Ik vond het spel daarom toen niet echt geweldig (zo leuk is het niet om eindeloos op je beurt te wachten en naar denkende mensen te kijken). Dit keer verliep het spel echter heel anders. We speelden alle drie lekker vlot door en daardoor vond ik het spel veel leuker. Tegen het eind van het spel werd er wel wat langer nagedacht, maar het bleef binnen de perken. Op deze manier beviel het spel me prima en zou ik het best nog eens willen doen. Typisch een spel dus dat je met de juiste mensen moet spelen (geen mensen die leiden aan het AP-virus*).

Het tweede spel dat onder een figuurlijke laag stof vandaan kwam was Torres (dit spel stond in 2012 voor het laatst op tafel). Dit is een AP-spel, waarbij AP staat voor actiepunten spel. Dit kan je denk ik wel zien als de voorloper van de werkverschaffingsspellen die tegenwoordig zo populair zijn. In dit spel heb je een aantal actiepunten te besteden en mag je kiezen uit verschillende acties die verschillende prijzen hebben. In Torres bouw je samen aan kastelen met torens en krijg je tijdens de drie waarderingen op basis van de hoogte waarop je ridders staan vermenigvuldigd met de grootte (vloeroppervlak) van het kasteel waar je in staat. In dit spel is het dus een constante strijd om het beste uitzicht. Torres is de Spiel des Jahres winnaar uit 2000. Ik heb de indruk dat de populaire spellen uit die periode net wat simpeler en eleganter zijn dan de huidige liefhebbersspellen. Tegenwoordig zie je toch veel puntensalades waar je voor alles en zijn moeder op verschillende manieren punten krijgt. Dat kan ook best leuk zijn, maar ik geloof dat ik de voorkeur geef aan de less is more elegantie van de spellen van rond 2000. Al moet ik daar wel bij toegeven dat dit spellen waren, waarbij het risico op AP-virus slachtoffers op de loer ligt.

Het laatste spel dat ik in dit maandoverzicht wil noemen is ook het laatste spel dat dit jaar op tafel stond: Dominion. We hebben het spel weer eens uit de kast gehaald. Dankzij alle uitbreidingen (die nog net in mijn opbergkist passen) is het inmiddels best even een klusje om het spel op tafel te zetten. Ik twijfel bij dit spel vaak over hoe ik het ga spelen, beperk ik me tot één of enkele uitbreidingen (zodat de thema’s van de uitbreidingen beter tot hun recht komen) of gooi ik alles door elkaar. De laatste tijd speelde ik per uitbreiding (of combinatie van uitbreidingen). Maar deze maand vond ik het leuk om alles weer door elkaar te gaan spelen. Ik heb dan ook alle keuzekaarten gemixt en streef er naar om ze nu allemaal te spelen (de kaarten die gekozen zijn zet ik apart weg). Ik maak daarbij wel een uitzondering voor de kaarten uit de Alchemy uitbreiding omdat je daar de Potions ibij nodig hebt. Ik ben tot nu toe 1 Alchemy kaart tegengekomen en deze houd ik apart tot ik er 3 bij elkaar heb omdat ik denk dat het anders niet de moeite waard is om te investeren in Potions. Omdat ik zo veel uitbreidingen heb, gaat het wel even duren voor ik hiermee klaar ben. Maar dat is met Dominion geen straf.

Overigens zijn er van de Engelse editie inmiddels tweede drukken verschenen van Dominion (basis) en Intrigue. Uit deze sets zijn een aantal kaarten vervangen door nieuwe kaarten. Rio Grande Games verkoopt nu tijdelijk zogenaamde Upgrade Packs waar alleen de nieuw toegevoegde kaarten inzitten (7 soorten kaarten per set) zodat mensen die Dominion en Intrigue al hebben niet gedwongen zijn om een heel nieuw spel te kopen. In Nederland zijn deze Upgrade Packs moeilijk te vinden. Ik heb de upgrade voor Intrigue gelukkig inmiddels gevonden (bij Subcultures in Utrecht) en heb via Peter Hein bij Spelspul een bestelling uitstaan voor de upgrade van Dominion. Mocht je dus geïnteresseerd zijn, probeer ze zo snel mogelijk te pakken te krijgen. Schrik daarbij niet van de prijs (ik heb 20 euro betaald voor de Intrigue), het is niet weinig maar het is nog altijd goedkoper dan het kopen van een tweede editie doos. 999 Games heeft nog niet beslist of zij ook Upgrade Packs gaat uitbrengen als ze straks de tweede druk gaat uitbrengen van Dominion en Intrigue. De overige sets blijven overigens ongewijzigd (afgezien van misschien een paar kleine aanpassingen in de tekst op de kaarten en in de spelregels om de boel te verduidelijken).

*Analysis-Paralysis, of te wel het eindeloos analyseren van een zet voordat je hem doet, bijvoorbeeld door alle mogelijkheden door te rekenen (inclusief het effect op de toekomstige mogelijkheden).