Maandoverzicht: Mei 2017 (Dagmar)

Geplaatst door

Mei was een geweldige spelmaand met in totaal 40 gespeelde spellen. Het was dan ook een maand met veel spellendagen, spellenavonden en niet te vergeten een echtgenoot die deze maand bovengemiddeld vaak bereid was om een spelletje te doen (waarvoor dank).

Mijn meest gespeelde spel was Star Realms. Ik heb dit spel een paar jaar geleden al een keer op Zuiderspel gespeeld. Het was het eind van de beurs, we waren al moe en het kwartje viel toen niet. Ik vond het maar een raar spelletje en snapte niet waarom iedereen er zo enthousiast over was. Maar toen zag ik deze maand de Tabletop aflevering waarin Wil Wheaton dit spel speelde met Melissa de Tora, een professionele Magic speelster (wat een fantastisch beroep om op je C.V. te hebben staan). Door deze aflevering snapte ik ineens wél wat er leuk kon zijn aan Star Realms. Ik ben in mijn lunchpauze dan ook snel naar de spellenwinkel gesneakt (Table Top Kingdom zit op minuten lopen van mijn werk) om dit spel te kopen. Ik heb het spel deze maand 8 keer gespeeld en ben helemaal om. Ik heb ook maar meteen de app van het spel op mijn iPad gezet voor nog meer speelplezier.

Star Realms is een deckbuilder (net zoals bijvoorbeeld Dominion en Ascension). In dit spel is je doel niet zo zeer om zelf iets op te bouwen, maar vooral om de ander zo snel mogelijk te slopen. Je begint namelijk beide met 50 punten levenskracht en een deck met 8 geldkaarten en 2 aanvalskaarten met een waarde 1. In je beurt heb je een hand van 5 kaarten waar je mee kan aanvallen en nieuwe nieuwe kaarten mee kan kopen (die combinaties van vuurkracht, geld, herstel van levenskracht en bescherming leveren). Sommige kaarten versterken elkaar (bijvoorbeeld als ze van hetzelfde volk zijn). Een potje duurt doorgaans maar kort, maar is o zo spannend! Lees hier de recensie die Peter Hein een tijd terug over dit spel heeft geschreven als je nog wat meer wilt weten. Ik verwacht dat ik dit spel nog vele malen met plezier zal gaan spelen. Maar er zijn ook uitbreidingen te koop, die lonken ook, maar tegelijkertijd is de fun van dit spel nou juist dat het redelijk recht toe rechtaan is en misschien maken de uitbreidingen het spel wel topzwaar. Ik hoor graag van jullie wat jullie van de uitbreidingen vinden (via een reactie op dit blog).

Naast Star Realms maakte ik deze maand met nog vier andere spellen voor het eerst kennis. Railroad Revolution sprak me vanwege het thema (treinen) niet heel erg aan, maar bleek een best leuke workerplacer te zijn die me in de verte wel wat aan Stone Age deed denken. Maar dan heel anders. La Granja No Siësta is een dobbelspel dat doet denken aan Roll through the ages, maar dan slechter en saaier. Ik moet het nog eens proberen, maar ik vond mijn eerste potje vooral een beetje saai en daardoor niet zo leuk. Yamataï is het nieuwste grote spel van Days of Wonder. Days of Wonder staat garant voor degelijke spellen in prachtige uitvoering en zo ook Yamataï. Het is een redelijk pittig spel waarin je hard moet nadenken en constant aan het puzzelen bent hoe je je stukken het beste kan plaatsen. Het spel doet een beetje denken aan Five Tribes. Happy Salmon is ten slotte een hilarisch reactiespel dat ik met veel plezier heb gespeeld.

Ik speelde deze maand ook na lange tijd weer eens Isle of Skye (lees hier de recensie). Ik wilde het spel meenemen naar de spellenavond op kantoor en speelde het dus eerst een keer met Niek om de regels weer even op te frissen (zodat ik ze goed kon uitleggen) en daarna op de spellenavond op kantoor zelf. Dit spel komt met twee spelers niet echt goed tot zijn recht, maar met meer spelers (we speelden op kantoor met zijn vieren) is het een prachtspel. Het lijkt allemaal zo makkelijk, maar dat is het niet. Je moet goed nadenken over het geld dat je voor je getrokken tegels vraagt, welke tegels je zelf kiest (en betaal je daarbij niet te veel) en hoe je de tegels vervolgens plaatst. Alles grijpt slim in elkaar.

Ook speelde ik voor het eerst in lange tijd weer eens Evo. In dit spel begint iedereen met een dino-ras dat ronde na ronde nieuwe genen krijgt (door middel van een veiling) waardoor het zich steeds beter kan aanpassen aan de omgeving. Zo zou je steeds meer hoorns kunnen krijgen zodat je goed kan vechten of juist veel benen kunnen nemen om snel weg te kunnen rennen. Wie niet sterk of snel is kan maar beter vruchtbaar zijn door veel eieren te leggen en op die manier nog een mooie positie verwerven. Ik vind het erg leuk om te zien hoe iedereen zijn eigen dino aanpast en er een verhaal bij verzint. Mijn dino was bijvoorbeeld vooral heel weersbestendig (kon goed tegen zowel kou als hitte en had een mooie lange staart). Helaas was dit niet echt een recept voor succes omdat mijn medespelers van het agressieve soort waren en mijn dino-populatie dus regelmatig decimeerden.

Sinds ik op internet had gelezen dat de spellenwinkel in Haarlem (het spellenhuis) een spellencafé had geopend, stond een bezoek aan deze locatie hoog op mijn wensenlijstje. Op een zonnige zaterdag ben ik met Niek en Saskia naar the Boardroom (briljante naam) geweest. De Boardroom zit echt vlak bij het station (al waren wij met de auto die we in de parkeergarage van het station neerzetten zodat we ook maar een mini stukje hoefden te lopen). Voor 5 euro per persoon mag je hier zo lang als je wilt spellen komen doen. We hadden geluk, toen we binnenkwamen was er nog een mooie tafel aan het raam vrij zodat we tijdens het spelen lekker naar buiten konden kijken naar de stoet mensen die van het station naar het centrum trok. Regelmatig keken mensen geïnteresseerd naar binnen en maakten soms zelfs foto’s omdat ze (denk ik) een bordspellencafé een beetje raar vonden. Drankjes kon je aan de bar bestellen en werden vervolgens keurig aan je tafel bezorgd. Je kon ook tosti’s en wat snacks bestellen als je dat wilde.

Er waren flink wat spellen om uit te kiezen en wij hebben daarvan eerst Yamataï en daarna Ticket to Ride Rails & Sails gespeeld. Er stonden ook flink wat nieuwe, populaire titels op de plank (bijvoorbeeld Scythe, Great Western Trail en Gloomhaven), maar er waren ook oudere toppers, kinderspellen en leuke korte spelletjes. Het aanwezige personeel kon helaas geen van de nieuwe spellen waar we interesse in hadden uitleggen dus we zijn er niet aan toegekomen om iets nieuws te spelen. We hebben nog wel een poging gedaan om een nieuwe spel uit de regels te leren, maar dat werkte toch niet goed. Toen we binnen kwamen stond er een soort metal/rock muziek op. De muziek stond niet heel hard, maar omdat dit echt niet mijn soort muziek is en ik een klein beetje hoofdpijn had, vond ik het niet heel fijn. Later op de middag werd gelukkig een wat meer mainstream soort muziek opgezet. We waren zeker niet de enige gasten, veel tafels waren bezet. Aan de tafels naast ons zaten bijvoorbeeld een meisje urenlang met (?) haar moeder spellen te doen, een jong stel gezellig samen te spelen en twee jongemannen die zich op Scythe stortten. Het was dus een mooi gemengd publiek. In het café zijn ook heel veel spellen te koop. Toen we weggingen kregen we te horen dat bezoekers van het spellencafé 10% korting kregen op eventuele aankopen. Dat was genoeg om Niek voor de bijl te laten gaan voor Ticket to Ride Rails & Sails. Ik heb echt een leuke middag gehad in the Boardroom, dus wie weet ga ik er nog wel eens naar toe.

Vorig jaar ben ik met Niek meegeweest naar de Elvis Cruise (lees hier het verslag). Op deze cruise heb ik het spel Las Vegas door de aanwezige oud-bandleden van Elvis laten signeren. Priscilla (de ex-vrouw van Elvis) was ook aan boord maar zij zette alleen handtekeningen op een foto (omdat het anders te zwaar voor haar zou worden). Op dit moment tourt Priscilla samen met een groot symphonie orkest over de wereld. Ze combineren hiervoor de stem van Elvis (uit concert registraties) met het live spelende orkest.

Begin mei werd het Europese deel van deze tournee afgetrapt in Ahoy Rotterdam. Natuurlijk waren wij er bij. Niek had meet & greet tickets gekocht. Na afloop van het concert mochten we daarom met een kleine groep andere bezoekers achter de schermen voor een foto-momentje met Priscilla. Én je mocht 1 item naar keuze laten signeren. Ik had natuurlijk mijn Las Vegas spel meegenomen. Ze keek wel een beetje raar (hoe signeer je een spel?), maar zetten vervolgens gewoon haar krabbel. Super leuk! Ik heb nu toch wel echt een uniek exemplaar van Las Vegas in de kast staan.

3 reacties

  1. Ik vind helaas veel van de kleine uitbreidingen tegen vallen. Alle die iets nieuws toevoegen aan spelmechanisme (heroes bv) vond ik niet leuk om mee te spelen. De setjes met gewoon meer kaartjes van hetzelfde vind ik prima maar geen must have. Ik heb sinds kort hier nog het setje waardoor je het solo of als coop kan spelen, die wil ik wel graag proberen en ik duim dat dat leuk is.

    Wat jammer dat het personeel van the boardroom (en dan vooral die op zaterdag, een drukke dag voor ze verwacht ik) niet de spellen uit kon leggen. Dat is toch wel een gemiste kans.

  2. Dank voor je reactie.

    Ik vind de oude EVO versie ook mooier. Ik heb dan ook nog de gecensureerde versie waar een zwart balkje over het kruis van het blote mannetje staat. Hilarisch!

  3. Volgens mij zijn de uitbreidingen kleine aanvullingen. Niet wereldschokkend andere regels.
    EVO vind ik zelf trouwens ook een fijn spel om te spelen. De nieuwe editie van een paar jaar geleden, heeft mij qua artwork nooit zo weten te grijpen. De cartoony feel van het origineel, spreekt mij meer aan.

Laat een antwoord achter aan Dagmar Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *