Maandoverzicht: november 2020 (Dagmar)

Geplaatst door

November was op veel gebieden een betere spellenmaand dan oktober: de postbode bezorgde flink wat pakketjes met nieuwe spellen, ik speelde daardoor ook veel nieuwe spellen, maar mijn totale aantal gespeelde spellen (30) was niet heel hoog (en zelfs flink lager dan vorige maand). De reden dat ik weinig aan tafel zat om een spel te spelen, was dat ik aan diezelfde tafel achter mijn laptop zat om zo snel mogelijk pagina’s van onze website klaar te maken voor de (ver)nieuwe versie. Ik heb (net als Peter Hein) eindeloos plaatjes vervangen, linkjes gecheckt (en vervangen), meta-data ingevoerd, opmaak rechtgezet en spam verwijderd. Het was echt een monsterklus. Ik ben er dan ook nog steeds een beetje verbaasd over hoe snel we (met technische ondersteuning van Jasper en een paar goede tips van Marijn en Simone) alle content overgezet hebben gekregen. Er zullen vast nog fouten en foutjes in zitten, maar dat is een fractie van wat we aantroffen nadat de pagina’s waren ingelezen in het nieuwe programma waarin de website nu draait. Ik ben echt heel blij met het resultaat en ook heel blij dat ik klaar ben met deze klus en nu dus weer meer tijd heb om spellen te gaan spelen.

Ik speelde deze maand 8 nieuwe spellen, namelijk Artisjokken, Clever Hoch Drei (de Nederlandse editie is al aangekondigd en gaat Clever tot de derde macht heten), Lama Party Edition,  Mariposas, New York Zoo, Pendulum, Rajas of the Ganges the Dice Charmers en Sprawlopolis. Artisjokken en Pendulum heb ik al gerecenseerd, dus die sla ik in dit overzicht verder over.

Clever tot de derde macht is het derde spel in de Clever-reeks. De inhoud van het doosje is dan ook geen verrassing: een scoreblok, zes gekleurde dobbelstenen en een paar stiften. De kern van het spel is ook weer hetzelfde gebleven: de actieve speler gooit alle dobbelstenen, kiest er één uit die hij/zij afstreept op zijn/haar scorebriefje en vervolgens gaan alle dobbelstenen met een lagere waarde opzij voor de andere speler(s). De actieve speler herhaalt dit nog twee keer en daarna mogen de andere spelers uit de drie weggelegde dobbelstenen er ook één kiezen om af te strepen op hun scoreblaadje. Het verschil zit hem natuurlijk in het scoreblaadje. Daar staan net als bij de andere Clever-spellen vijf vakken op die allemaal op een andere manier scoren en op een andere manier punten en tussentijdse bonusjes opleveren. Ook wordt er een leuke nieuwe bonus geïntroduceerd, namelijk de mogelijkheid om een dobbelsteen een andere waarde te geven. Ik houd van de Clever-spellen en deze derde variant bevalt mij net zo goed als de eerste twee. Er is genoeg van het spel hetzelfde gebleven om het snel op te pikken, maar doordat het vel echt compleet anders is, is het een nieuwe uitdaging om het spel goed te spelen. Voor wie niet kan wachten tot de nieuwe versie in de winkel ligt, er is overigens al een app uitgebracht van dit spel waarin je lekker kunt oefenen.

De Lama Party Edition is Lama (lees hier de recensie als je dit leuke kaartspelletje nog niet kent), maar dan met een paar extra kaarten en fiches. Op sommige kaarten staat nu een grote plus (+) afgebeeld. Als je zo’n kaart speelt, dan mag je meteen nog een beurt nemen. Verder zit er tussen de Lama’s nu ook een roze exemplaar. Deze mag je altijd spelen (en daarna mogen de andere spelers er een andere lama of een 1 op leggen), maar als je dat niet tijdig doet en met hem blijft zitten in je hand dan levert hij 20 minpunten op (in plaats van de gebruikelijke 10 voor een normale lama). Deze 20 minpunten kan je vervolgens nemen in de vorm van een roze fiche, waarvan je natuurlijk hoopt dat je hem snel weer in mag leveren door in een volgende ronde je hand leeg te spelen. Ik speel Lama met plezier en de Lama Party Edition lijkt zo sterk op het gewone Lama dat ik daar ook blij van word. De kleine toevoegingen maken het spel niet radicaal anders, maar zijn wel grappig om voor de variatie eens een keer te spelen.

Mariposas is het langverwachte nieuwe grote spel van Elizabeth Hargrave, de auteur van megahit Wingspan. In dit spel staat de trektocht van de Monarchvlinder centraal. Deze vlinder wordt in Mexico geboren, vliegt vervolgens naar het noorden en keert in de herfst weer terug. Het bijzondere is dat geen enkele vlinder lang genoeg leeft om de hele trip te maken. In dit spel spelen alle spelers met hun eigen kleur vlinder. De eerste vlinder begint in Mexico en vervolgens speel je iedere beurt een kaart om de vlinder te laten vliegen. Op de plekken waar hij landt, verzamelt de vlinder voedsel en als je genoeg identieke voedselfiches hebt verzameld, dan kan je die gebruiken om op sommige plaatsen op het bord kleine vlindertjes te krijgen (die dan van een volgende generatie zijn). Als je vlinder landt in een stad, dan kan je daar kaarten verzamelen en als je een setje compleet weet te krijgen, dan levert je dat een mooi voordeel op. Het spel duurt drie rondes en aan het eind van elke ronde gaat een generatie vlinders dood, dus je moet je ook echt voortplanten. Iedere ronde zijn er doelen die je probeert te realiseren. Denk bijvoorbeeld aan het hebben van ten minste twee vlinders ten noorden van Atlanta of punten voor alle vlinders die rondom New York fladderen. Aan het einde van het spel kan je bovendien punten scoren voor alle vierde generatie vlinders die terug naar Mexico zijn gefladderd. Laat ik met de belangrijkste vraag beginnen. Nee, Mariposas is niet het nieuwe Wingspan en zal het succes van deze voorganger niet gaan evenaren. Maar dat wil niet zeggen dat het een slecht spel is. Dat is het namelijk zeker niet. Als je het eenmaal door hebt, speelt het lekker weg en het is een leuke uitdaging om te bedenken hoe je vlinders fladderen, wat ze eten, waar ze zich voortplanten en wanneer ze aan de terugreis beginnen. De einde ronde doelen zijn elk spel anders, waardoor elk potje anders is. Maar niet anders genoeg om het net zo vaak te willen gaan doen als Wingspan.

New York Zoo is het nieuwste polyomino-spel (moeilijk woord voor tetris-vormen) van Uwe Rosenberg. Tel daar ook nog bij op dat er schattige houten diertjes in zitten en je snapt waarom ik dit spel tijdens mijn geen-Spiel-online-shopping-therapy-sessie onmiddellijk in mijn mandje gooide. In dit spel begin je met een lege plattegrond van een dierentuin en is het de bedoeling die zo snel mogelijk helemaal vol te bouwen. Grond in New York is per slot van rekening duur en het is dan zonde om er niets mee te doen. Dieren zijn in dit spel dan ook een middel en geen doel op zich. In je beurt mag je op een spoor een aantal stapjes lopen en daar óf de polyomino pakken en die op je bordje leggen (maar dan moet je wel meteen beestje uit je eigen voorraad op zetten) óf de beestjes pakken die staan afgebeeld (en die zet je in een eerder gebouwd hok of in één van je drie voorraad-hokken). Op bepaalde momenten in het spel wordt er gejongd door de dierentuinbewoners (als je minimaal twee dieren in een hok hebt staan dan komt er een kleintje bij). En dat is fijn. Want zodra een hok helemaal vol is, worden de beesten (op één na)  ingeruild voor een attractie (ik stel me zo voor dat de beesten verkocht worden en van het geld een attractie wordt gekocht, ik zou namelijk niet weten wat de attractiebouwer anders met al die beesten moet). Er zijn een paar grote attracties te krijgen voor de spelers die als eerste een hok vol weten te krijgen, maar daarna zijn het kleine attracties die je heel handig kan gebruiken om de kleine gaatjes in je dierentuin op te vullen. De eerste keer dat ik dit spel speelde, speelde ik nog te veel als een dierenliefhebber die graag schattige beestjes in zijn  hokken wil hebben. Ik verloor dan ook kansloos. De tweede keer speelde ik als een ijskoude vastgoedmagnaat  die die beesten alleen maar neerzet om ze zo snel mogelijk te verkopen. Dat bleek de winnende strategie te zijn. Ik vind New York Zoo een erg leuk puzzelspel. Je moet op het juiste moment de juiste stukken claimen en het zo proberen te plannen dat je beesten zich zonder jouw verdere hulp snel voortplanten zodat je ze weer snel kan inruilen voor lekker ruimte-vullende attracties. Probeer je tijdens het spel dus vooral niet te veel te hechten aan die schattige beestjes want als je het goed doet, dan zijn ze weg voor je het door hebt.

Rajas of the Ganges the Dice Charmers is een spin-off van het bordspel Rajas of the Ganges. Dit keer is het geen gewoon dobbelspel, maar een roll & write dobbelspel dat verrassend dicht bij zijn illustere voorganger is gebleven. Alle spelers krijgen aan het begin van het spel een briefje voor hun neus liggen waarop veel bekende elementen van het bordspel terug komen: de rivier, het paleis met de edelen, het provincie-veld met daarop de markten en kastelen. Zelfs de startspeler-olifant is aanwezig, dit keer zelf nog een slagje groter dan in het bordspel. De startspeler gooit aan het begin de acht dobbelstenen (4 setjes van 2 dobbelstenen in een kleur) en kiest er één van uit die hij/zij gaat verwerken op zijn briefje. De andere dobbelsteen in deze kleur wordt op de rug van de olifant gelegd en kan daardoor niet meer door de andere spelers gekozen worden. De andere spelers kiezen om de beurt vervolgens ook om de beurt een dobbelsteen (maar hoeven niets op de olifant te leggen) en kruisen het bijbehorende vakje op het briefje af. Met de blauwe dobbelstenen vaar je over de rivier en krijg je de bonus die bij het afgekruiste vakje staat. Met de paarse dobbelstenen verzamel je handelswaren die je later op markten kan verkopen. Met de oranje dobbelstenen activeer je de speciale paleisacties  (bijvoorbeeld opwaarderen van het aantal punten dat je voor bepaalde gebouwen krijgt of een aantal goederen verkopen). Met de groene dobbelstenen mag je tenslotte wegen tekenen in je provincie-vak. Als je hierbij een weg lang de markt bouwt dan mag je daar goederen verkopen en als je langs een gebouw bouwt krijg je de bijbehorende roempunten. Het geld en de roempunten die je scoort houd je bij op scoresporen die naar elkaar toe bewegen. Het doel is natuurlijk (net als in het bordspel) om de twee sporen te laten kruisen. Wie dat als eerste lukt, wint het spel (met als tiebreaker bij wie de sporen elkaar het verst gepasseerd zijn). Net als bij het bordspel, moest ik het eerste potje eerst even zelf ervaren hoe alles in elkaar greep. Het is namelijk best veel (zelfs als je al bekend bent met het bordspel). Maar na een paar rondjes begon ik het door te krijgen. En toen werd het pas echt leuk, zeker als het lukte om een aantal bonussen achter elkaar te activeren (een beetje á la Clever). Ook hier wil je weer alles tegelijkertijd, maar kan dat natuurlijk niet want je mag maar één actie kiezen en daarbij moet je het dan ook nog eens doen met de dobbelstenen die er nog zijn. Als de dobbelsteen die je het liefst wilt, er niet meer is (of op de verkeerde zijde ligt), dan moet je er maar het beste maken met wat er wel ligt. En dat levert interessante keuzes op. Bouw je dan toch maar dat gebouw ook al wil je liever eerst opwaarderen zodat het meer punten oplevert of neem je dan maar vast wat handelswaren zodat je straks altijd nog wat kan verkopen voor wat geld? Als je op zoek bent naar een wat kortere, vlottere versie van het bordspel, dan hoef je niet verder te zoeken. Om het cheezy af te sluiten: ik ben wel gecharmeerd van Rajas of the Ganges the Dice Charmers.  

Het laatste nieuwe spel dat ik deze maand speelde was Sprawlopolis (ik heb flink moetenen oefenen voor ik deze titel kon uitspreken). Dit is een klein spelletje dat een beetje doet denken aan Circle the Wagons. Dit keer is het alleen een solo- of coöperatief spel. Ook dit spel bestaat uit een klein stapeltje kaartjes. Op de voorkant daarvan staan stukjes stad (parken, industrie, woonwijken, wegen) en op de achterkant doelen. Aan het begin het spel draai je drie van dit soort kaartjes om en die  geven aan op welke manier je deze keer punten kan scoren (bijvoorbeeld stukken park aan de binnenkant van de stad leveren pluspunten op, stukken park aan de stadsrand minpunten). Verder wordt er één startkaart neergelegd. De spelers bouwen hierbij om de beurt een stuk stad aan, net zo lang tot alle kaarten op zijn. Daarna wordt de stad gewaardeerd. Op alle doelkaarten staat een puntenaantal. Als je meer punten hebt gescoord dan de som van de punten op de doelkaarten, dan heb je gewonnen. Het is Niek en mij nog niet gelukt. Ik vind Sprawlopolis wederom een leuk, klein spelletje. Het zit goed in elkaar en biedt voldoende uitdaging. Het enige nadeel van dit spel is dat het een coöperatief spel is en Niek daar niet van houdt. Het duurt gelukkig kort genoeg voor hem om het af en toe met mij te spelen als hij me een plezier wil doen. Uiteindelijk is het echter toch leuker om een spel te doen met iemand die er net zo enthousiast over is als je zelf bent, dus ik blijf hopen op een snelle komst van het vaccin zodat ik dit spel een keer met gelijkgestemden kan spelen.

5 reacties

  1. Hoi Dagmar, leuk bericht weer! (Zoals altijd eigenlijk 🙂 ). Een vraagje: Als ik inzoom is bij mij het plaatje niet scherp, dat was op blogspot wel zo. Ik vind het altijd wel leuk om te zien welke spellen maanden later nog steeds op tafel komen. Dat heeft me bijvoorbeeld bij vos in t bos over de streep getrokken, en dat was voor ons een voltreffer!

    1. Hoi Maarten,

      Ja, dat is inderdaad één van de verschillen tussen het blog en deze wordpress-omgeving. Ik ben helaas bang dat ik dat niet kan fixen. Je kan wel via Boardgamegeek naar mijn profiel gaan (https://boardgamegeek.com/user/sjonnie) en daar zien wat ik gespeeld heb. Dan hoef je zelfs niet tot het eind van de maand te wachten :-).

      Groetjes Dagmar

  2. Helaas niet geschikt voor galgje, maar wel prachtig gevonden: “geen-Spiel-online-shopping-therapy-sessie”.
    Onze sessie was niet online, maar er zijn verschillende berichten naar ons lokale spellenwinkel (Spellenpoort in Amersfoort) gegaan met verzoekjes. Nog niet alles is binnen, dus we mogen af en toe weer iets nieuws op gaan halen. Ook heel therapeutisch. 😉

  3. Hoi Roy,

    Dat klopt! Ik vond het alleen net te detaillistisch om in mijn korte beschrijving op te nemen omdat je het maar een paar keer in het spel kan doen. Ik bewaar ze meestal voor redelijk aan het eind zodat ik dan lekker straatjes kan tekenen omdat dat dan vaak de snelste weg naar punten is.

    Groetjes Dagmar

  4. Hai, rajas of the ganges the dice charmers ook laatste voor t eerst gespeeld. was even wennen in bgin maar speelde daarna best wel snel. Even over je op’merking:
    ‘Als de dobbelsteen die je het liefst wilt, er niet meer is (of op de verkeerde zijde ligt), dan moet je er maar het beste maken met wat er wel ligt’

    via karma kan je de dobbelsteen op de rug van de olifant en een andere re-rollen. Dus je kan wel beetje manipuleren 🙂

Laat een antwoord achter aan Maarten Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *