Nieuwe top-10

Geplaatst door

Een tijdje terug schreef Dagmar hier over haar favorieten. Dat zette me aan het denken over wat mijn favoriete spellen eigenlijk zijn. Mijn lijstje van tien favoriete spellen staat al een tijdje ongewijzigd op Spellengek en mijn al dan niet expliciete nummer 1 was al jaren lang Steden en Ridders. Toen ik dat lijstje weer eens bekeek zag ik tot mijn schok dat ik veel van die spellen al wel erg lang niet meer gespeeld had, of überhaupt erg weinig.

Dus vroeg ik me af: wanneer verdient een spel het eigenlijk om in mijn top-10 te komen? (hierbij stel ik mijn top-10 voor het gemak maar even gelijk aan mijn favoriete spellen). In de eerste plaats moet ik het natuurlijk de hoogste waardering geven. Dat hoeft niet per se in mijn recensies zijn, want veel spellen ben ik sinds het schrijven van een recensie meer of juist minder gaan waarderen.

Daarnaast moet het spel ook iets bijzonders hebben, of een combinatie van eigenschappen die ik bij andere spellen mis of die in andere spellen net iets minder goed is. Ten slotte moet ik het spel natuurlijk vaak genoeg gespeeld hebben. Vijf keer is toch wat weinig om een spel maar direct in mijn top-10 te stoppen. Tien keer lijkt me toch wel het absolute minimum.

Ik ging alle spellen die ik hoog waardeer nog eens langs en kwam op de volgende nieuwe lijst:

1. Tai Pan
Ik zou mezelf voor de gek houden als ik dit niet op 1 zou zetten. Dit heb ik twee jaar tijd bijna 300 keer gespeeld (BSW niet meegerekend) en dat is genoeg om mezelf een redelijk capabele speler te vinden (mijn collega’s kunnen daar anders over denken). Tai Pan is niet alleen het beste kaartspel dat ik ken, het is het beste spel full stop. Het doorgeven van kaarten, Tai Pan roepen, het uitspelen van je hand: allemaal momenten waarop je vaak moeilijke keuzes moet maken. Bovendien is het samenspel tussen de spelers in een team nog belangrijker dan in de andere partnerspellen die ik ken. Dit samenspel geeft het spel nog een extra dimensie. Eindeloos wederspeelbaar en ontzettend verslavend, wat maakt het dan nog uit dat we hier te maken hebben met een gewoon pak kaarten met vier speciale kaarten?

2. Race for the Galaxy
Jep, alweer een kaartspel. Sommige (ik zou haast zeggen de meeste) veelspelers hebben een duidelijk voorkeur voor vrij complexe bordspellen met een stevige speelduur. Zeg maar het type Caylus en Funkenschlag. Nu kan ik veel van die spellen ook wel waarderen (Funkenschlag iets minder), maar de speelduur vind ik vaak een ernstig nadeel. Een spel als Race for the Galaxy biedt minstens zoveel variatie en keuzemogelijkheden als die spellen en doet dat in een fractie van de speelduur. Inmiddels heb ik het regelmatig met andere ervaren spelers gedaan, en dan is een potje in 20-30 minuten geklaard. Als ik moet kiezen tussen 4 potjes RftG of 1 potje Caylus, dan weet ik het wel!

3. Kolonisten van Catan – Steden en Ridders
Als ik kijk hoe vaak ik Kolonisten heb gespeeld en hoe veel plezier ik er nog steeds aan beleef, zou ik met gemak de basisversie hier kunnen zetten. Maar omdat ik het bijna altijd liever met Steden en Ridders speel, zet ik hier toch de uitbreiding neer. Er wordt nog wel eens op S&R gemopperd vanwege de speelduur. Het is mij echter een raadsel hoe je er veel langer over kunt doen dan anderhalf uur. Tenzij je natuurlijk ook Zeevaarders erbij doet en tot 16 punten gaat…

4. El Grande
Voor mij is El Grande nog steeds het beste stevige bordspel voor liefhebbers. Al meer dan tien jaar oud en nog steeds niet gedateerd. Ik speel het helaas niet zo vaak meer (ongeveer eens per jaar), maar iedere keer ben ik weer verrast over hoe goed het ook alweer was. Dit spel kan zo nog tien jaar mee zonder iets van zijn glans te verliezen.

5. In de Ban van de Ring
Tot mijn grote verdriet heb ik steeds meer moeite om hier medespelers voor te vinden. Willen mensen te graag zelf winnen in plaats van samen te spelen? Hoe dan ook, dit spel wordt door te veel mensen onderschat omdat het allemaal een kwestie van geluk zou zijn. De tegels en de kaarten bepalen toch of je wint of niet? Die mensen hebben òf het spel niet begrepen, òf het verkeerd gespeeld. Dit spel barst gewoon van de moeilijke (en belangrijke) keuzes, is een van de meest interactie spellen die ik ken en heeft ook nog eens een geweldig uitgewerkt thema. Alledrie (!) elementen van veel Kniziaspellen. Het spel is gewoon spannend.

6. Ra
Als we dan ik dan toch Knizia mijn favoriete auteur noem, moet ik daad bij woord voegen en nog een spel van hem in mijn top-10 zetten. Knizia staat bekend om zijn veilingspellen, waarvan hij veel goede varianten heeft ontworpen. Ra staat nog steeds op eenzame hoogte. Je moet de waarde van wat geveild wordt goed kunnen inschatten, je biedingen goed timen, aan risicomanagement doen en goed in de gaten houden wat je medespelers hebben. En dat alles in minder dan drie kwartier!

7. Kolonisten van Catan kaartspel
Mijn favoriete spel voor twee spelers. Ook zonder uitbreidingen kent het spel variatie genoeg om tientallen potjes te spelen zonder dat het gaat vervelen. Kom daar maar eens om bij een verzameling Magic die bestaat uit evenveel verschillende kaarten. Dit speel ik veel te weinig, wat niet in het minst ligt aan de, voor een tweepersoonsspel, soms stevige speelduur.

8. Vorsten van Florence
Weer eentje van Kramer en Ulrich. Bijna even intens al El Grande, maar op een andere manier. Je eigen plan goed doordenken is hier erg belangrijk. Als ik zin heb in een spel waarbij je vooral bezig bent om de rest van het spel vooruit te plannen en te bedenken wat je daarvoor nodig hebt, is dit vaak mijn eerste keuze. En met ervaren spelers is dit makkelijk in een uurtje te doen (hoor je dat, Caylus?)

9. Puerto Rico
Hoe lager ik op de ranglijst kom, des te willekeuriger de volgorde wordt. Ik heb Puerto Rico op 9 gezet, maar had net zo goed 7 of 10 kunnen zijn. Wat mij betreft zeker niet het beste spel ooit, maar het behoort wel tot de absolute top. Relatief eenvoudige regels met een bijzonder complex spelverloop. Heeft potentieel last van onervaren spelers die hun linkerbuurman bevoordelen, of bemoeizuchtige spelers die daar erg slecht tegen kunnen. Niet voor niets het meest gespeelde bordspel bij Spel a/d Maas.

10. Heersers der Woestijn
Ik sluit af met weer eentje van Knizia. Heersers der Woestijn is het prototype van het soort spellen waar Knizia als geen ander in uitblinkt: korte speelduur, simpele regels, een subtiel spelverloop, veel interactie, geen overbodig chroom (wat sommige mensen nog wel eens verwarren met een slecht uitgewerkt thema) en -helaas- relatief genegeerd door veel Nederlandse spellengekken. Heersers der Woestijn heeft nog een extra, het is namelijk erg goed te spelen met twee spelers.

Dit zijn nu mijn tien favorieten. Maar zeker vanaf de tweede plaats is de volgorde wat willekeurig. Van de andere spellen had ik de volgorde makkelijk kunnen wijzigen door de positie van alle spellen een of twee posities te wijzigen, en dan had ik nog steeds een lijst gehad waar ik het wel mee eens was. Maar je moet wat.

Gesneuveld zijn Caylus en Torres (te weinig en te lang geleden gespeeld) en Sticheln en Mü. Nog steeds goede kaartspellen, maar ik speel bijna altijd liever Tai Pan. Omdat ik toch wat meer kortere spellen in mijn lijst wilde hebben (zoals Ra en Heersers der Woestijn) moesten deze er aan geloven. Ach, over een jaar denk ik er misschien weer anders over.

6 reacties

  1. Op BoardGameGeek (zie de pagina met linkjes op spellengek voor het adres) kan je van ongelovelijk veel spellen informatie vinden. Onder het kopje files kan je bestanden vinden die andere gebruikers hebben geplaatst. Hier zitten vaak ook samenvattingen, speelhulpjes en spelregels bij. De voertaal van BGG is Engels, maar er staan ook bestanden in andere talen. Bij Taipan (Tichu is de internationale naam) staat er onder andere een speelhulpje van mijn hand. Misschien kan dit je een zetje de goede kant op helpen met Taipan.

    Succes en veel speelplezier

  2. Wij hebben Tai Pan in onze kast liggen, alleen spelen we nooit omdat we het nooit goed begrijpen. Weet er iemand van jullie een goede uitleg op het net staan?

  3. Je begrijpt natuurlijk dat dat ook een beetje bedoeld was om zo’n reactie uit te lokken 🙂
    Maar serieus, veel spellen van Knizia zijn een stuk thematischer dan vaak wordt beweerd. Goed, hij heeft veel spellen met een vrij willekeurig thema (zoals Ra), maar daar staan ook veel spellen tegenover waar het thema wel goed past. In de Ban van de Ring en Eufraat en Tigris hebben allebei een erg goed thema, en ook bij Heersers der Woestijn vind ik het thema goed werken.
    Funkenschlag heeft inderdaad een goed passend thema, maar waarom worden de spellen van Knizia altijd met dit soort voorbeelden vergeleken?
    De spellen van Knizia hebben gemiddeld genomen echt niet zo’n veel slechter thema dan het doorsnee bordspel van een andere auteur.
    Hoe goed is bijvoorbeeld het thema van Java? Morgenland? Kardinaal en Koning? Amyitis? Allemaal spellen die ik leuk vind om te spelen, maar het thema hangt er losser bij dan bij veel spellen van Knizia.

  4. Ik snap niet dat je “een geweldig uitgewerkt thema” een element van veel Knizia spellen kan noemen. Spellen als Ra, Heersers der Woestijn of Euphraat en Tigris hebben niets met hun thema te maken. Ik vind bijvoorbeeld Funkenschlag veel thematischer.

  5. Mooi spel indeed dat Heersers der Woestijn! Heb het pas onlangs aangeschaft, tis dus gelukkig nog te koop, maar ben een fan geworden hoor!

Laat een antwoord achter aan Peter Hein Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *