Ra

Het spel …

Het oude Egypte is een thema dat tot de verbeelding spreekt en al tot vele spellen heeft geleid. Te denken valt aan Ramses II, Caesar en Cleopatra, Cheops en ga zo maar even door. Reiner Knizia voegt daar met Ra weer een goede vertegenwoordiger aan toe. In dit spel spelen de Egyptische goden een hoofdrol, en dan met name de zonnegod Ra, die met zijn vogelkop een bekend gezicht van het oude Egypte is. In drie epochen proberen de spelers zo veel mogelijk roem te vergaren.

Aan het begin van het spel krijgen alle spelers zonnen, die door middel van een getal als biedstenen fungeren. Tijdens iedere beurt worden er fiches getrokken, die open op het bord worden neergelegd. Die fiches hebben verschillende opdrukken. Zo zijn er fiches met farao’s die de macht van je rijk bepalen. Heb je de meeste farao’s in je bezit, dan krijg je punten aan het eind van een epoch. Heb je echter de minste farao’s, dan zal je punten in moeten leveren. Beschavingsfiches leveren ook punten op, maar zorgen er vooral voor dat je geen strafpunten krijgt. Hoe diverser je je rijk ontwikkelt, hoe hoger de waardering. Natuurlijk speelt de Nijl ook een rol in dit Egyptische spel, maar alleen als er een overstroming in jouw rijk is geweest, en de oevers genoeg water hebben gehad om vruchten af te werpen. En wat stelt een rijk voor zonder monumenten of goud? Godenfiches kunnen je een handje helpen doordat je ze mag wisselen voor een willekeurig ander fiche op het bord. Maar er kunnen ook rampenfiches tussen zitten, waardoor je zuur verdiende fiches weer kwijt raakt.

Al spelende komen er steeds meer fiches op het bord te liggen. Totdat Ra ingrijpt! Dit kan doordat er een Ra-fiche wordt getrokken, of doordat een speler Ra roept. In beide gevallen volgt er een biedronde. De speler die de hoogste zon biedt, krijgt alle fiches op het bord, dus ook eventuele rampenfiches. Tevens moet de gebruikte zon verwisseld worden met de zon op het speelbord. De speler mag deze zon in dit epoch niet meer gebruiken. Een tijdperk is afgelopen als alle plaatsen voor Ra-fiches op het bord vol zijn, of als niemand meer een biedsteen over heeft. Aan de hand van de fiches wordt de beloning van dat epoch bepaald en begint er een nieuwe ronde. Na drie epochen is de speler met de meeste punten de winnaar.

… en de waardering

Ra is een leuk spel, dat er mooi uit ziet en niet zo lang duurt. Het lijkt ingewikkelder dan het is. Zoals altijd is ook bij dit Kniziaspel de puntentelling het lastigste van allemaal. De portie geluk is door het trekken van fiches wel erg hoog, wat ik een beetje jammer vind. De trek- en biedrondes zijn spannend, en maken Ra tot een zeer aangenaam tijdverdrijf. Zorg ervoor dat je bij lage biedstenen snel Ra roept, anders gaan je tegenstanders je overbieden en met de dure fiches aan de haal. Een enerverend uurtje van afwegen en keuzes maken, risico lopen of op safe spelen.

Inderdaad, geluk speelt een redelijke rol bij Ra. Maar daar kun je goed op inspelen met het bieden. Het grilligst zijn de Ra-fiches. Soms worden ze maar niet getrokken, soms komen ze in zo’n moordend tempo dat sommige spelers niet eens de kans krijgen om één enkele biedronde in een epoch te winnen. Als je hiermee rekening weet te houden, kun je het geluk ook afdwingen en vol voor de overwinning gaan. Maar ook de zonnen zijn erg belangrijk. Soms neem je genoegen met paar schamele punten, om met je laagste biedsteen de hoge zon te pakken die op het bord ligt. Een van Knizia’s leukste spellen.