Robo Rally

Het spel …

Voor het eerst geen spel uit de Duitse school bij 999 Games, maar dit keer één uit Amerika. Van de maker van het meest succesvolle kaartspel aller tijden: Magic. Richard Garfield heeft naast Magic ook nog een ander kaartspel op zijn naam staan, The Great Dalmuti, maar Robo Rally is zijn eerste bordspel. In Duitsland en Amerika is het spel in bepaalde kringen zeer populair en zijn er uitbreidingssets te koop.

Het spel bestaat uit vier losse borden die met alle zijden aan elkaar gelegd kunnen worden. Die borden stellen fabriekshallen voor met daarin de nodige fabriekselementen: lopende banden, tandwielen en hydraulische persen maken het leven van een robot onveilig. Het is de bedoeling om zo snel mogelijk met je robot door de fabriek te manoeuvreren, en zo als eerste de verschillende checkpoints te bereiken en de race te winnen. Je kunt het spel zo kort en lang maken als je zelf wilt. De spelers bepalen het aantal borden en het aantal checkpoints.

Dit klinkt allemaal heel eenvoudig, maar een robot besturen is moeilijker dan je denkt. Zo kan een robot zich niet aanpassen aan een situatie. Hij doet precies wat hem is opgedragen, en blijft de instructies volgen, zelfs als dit desastreuze gevolgen heeft. Het programmeren van je robot doe je met behulp van kaarten. In het begin krijgt iedere speler negen kaarten, waarvan er vijf gebruikt moeten worden voor het instrueren van je robot. De kaarten geven aan of de robot gaat draaien of voor- of achteruit gaat bewegen. Je programmeert dus vijf stappen vooruit.

Alle spelers draaien tegelijk hun eerste kaart om. De kaart met het hoogste nummer begint. Als een robot voor een andere robot staat wordt deze gewoon aan de kant geduwd. Dit kan erg vervelende gevolgen hebben voor de rest van het programma van die robot!! Het kan gebeuren dat je midden in een laserstraal loopt te draaien, en daardoor schadepunten oploopt. Of je wordt op een transportband geduwd die je naar een compleet verkeerde richting brengt. Gelukkig heeft iedere robot een aantal duplicaten, die bij het laatste bezochte checkpoint mogen beginnen.

Na iedere beurt gaan alle fabriekselementen werken, en daarna draait iedereen zijn volgende kaart om. Bij schadepunten krijgt de eigenaar van de robot minder kaarten om zijn programma uit samen te stellen. Hierdoor wordt het uitstippelen van de juiste route nog moeilijker.

… en de waardering

Het spelidee is verrassend anders dan ik gewend ben. Het concept vind ik dan ook erg leuk. Groot nadeel zijn de lange wachttijden als iedereen een nieuw programma probeert te maken. Er zijn maar weinig mensen die er het geduld voor op kunnen brengen, en veel mensen doen dus maar wat. Dan gaat het zeker mis bij dit spel. Dat betekent continu opnieuw beginnen, veel zuchten, steunen, maar ook lachen als iemand weer in hetzelfde gat valt. Dit spel is leuk voor mensen die geduld hebben en graag hun zetten secuur bedenken. Maar niet voor mensen die ongeduldig zijn, en niet met mensen die besluiteloos zijn!

Je hoeft niet ongeduldig of besluiteloos aangelegd te zijn om aan dit spel een pesthekel te hebben. Omdat je nooit weet wat de anderen gaan doen en maar moet afwachten wat voor kaarten je krijgt, heb je eigenlijk geen enkele invloed op het spelverloop. Loopt je programma al vrij snel in de soep door de botsing met een andere robot, dan kun je het verder wel vergeten. Een eerste botsing is best grappig, de tweede irritant en bij de derde vraag je je af wanneer het spel nu in godsnaam eens afgelopen is. Voor mij is er slechts één omschrijving mogelijk voor dit spel: dodelijk saaaaai. Er zijn echter hele volksstammen die dit het ultieme spelgenot vinden, dus laat je door mijn oordeel niet afschrikken. Eerst eens proberen, zou ik zeggen.