Geplaatst door Een paar dagen geleden werd ik overvallen door een vlaag van nostalgie. De reden was deze thread op Boardgamegeek. Ook ik zou hebben geantwoord ‘WFRP’. Voor de oningewijden (en hen die de link niet hebben gevolgd): dat staat voor Warhammer Fantasy Roleplay.
WFRP is het spel dat ik de schuld kan geven voor het feit dat dit blog bestaat. Goed, anders was ik vast ook wel in de bordspellen terecht gekomen, maar dankzij WFRP kwam ik in aanraking met spellen buiten de mainstream (Magic en het Kolonisten kaartspel waren de volgende stappen).
Maar de nostalgie gaat verder dan dat, want ik bewaar ook goede herinneringen aan WFRP zelf. Waar Dungeons & Dragons zich vooral richt op het betere hakken en toveren, staat in WFRP het rollenspel zelf veel meer centraal. Vechten levert meer problemen op dan het oplost. Een afgehakte arm, bijvoorbeeld. En magie stelt weinig voor, kom maar op met die prothese. Ook de achtergrond, waar de altijd aanwezige chaos en corruptie voor een dreigende sfeer zorgde, sprak me veel meer aan. Als ik wil hakken doe ik dat liever in HeroQuest ofzo, dan krijg je er tenminste mooi speelmateriaal bij.
Maar ja, het zal bij die zoete herinneringen aan The Enemy Within moeten blijven. De mensen met wie ik speel krijg ik nog niet met een magisch tweehandig zwaard +5 tegen onwillige medespelers en ondoden aan HeroQuest of het D&D bordspel, laat staan aan het echte werk. Met een rollenspel doen met onbekenden heb ik slechte ervaringen, dus dat is ook geen optie. Misschien over een paar jaar, als de kinderen wat ouder zijn, kan ik het eens met HeroQuest proberen.
Onvervulde verlangens, je zou er karakter van krijgen.
Mijn rollenspelsysteem was Het Oog des Meesters, dat me via het origineel Das Schwarze Auge naar de Duitse spellen heeft gelokt.
Ik heb ook een tijdje WFRP gespeeld. De sfeervolle Enemy Within campaign was geweldig.
Ik wil best wel weer eens het D&D bordspel met je doen. Graag zelfs, als je me daarna maar niet dwingt om alle scenario's achter elkaar te spelen, dat is overkill.