Root

Geplaatst door

2-4 spelers
60-120 minuten
Auteur: Cole Wehrl
Uitgever: Leder Games, 2018

Wat geef jij dit spel?
[Aantal: 6 Gemiddelde: 4.7]

Het spel…

Het uiterlijk van een spel kan je volkomen op het verkeerde been zetten. Op de doos van Root staan schattige tekeningen van beestjes in het bos. Deze tekeningen zouden niet misstaan in een goed prentenboek waarin deze beestjes spannende avonturen beleven. Ik kan me goed voorstellen dat mensen een leuk familiespel verwachten op basis van deze doos. Maar niets is minder waar! Root is namelijk pittig speelplezier voor een kleine groep fanatieke veelspelers. Weet dus waar je aan begint als je aanschuift voor een potje Root.
 
Op het spelbord van Root staat een bos afgebeeld waarin tijdens het spel een machtsstrijd gaat ontvlammen. Aan het begin van het spel zijn de katten heer en meester in het bos. Achter elke boom en onder elke struik ligt er wel een kat plannetjes te beramen. De katten willen graag het hele bos volbouwen. Maar de andere dieren in het bos zitten daar niet op te wachten. De vogels in het bos hebben een nieuwe leider gekozen die ze precies vertelt wat ze moeten doen om (als het plan werkt) het hele bos te veroveren en overal nesten te bouwen. Minder zichtbaar, maar daarom niet minder effectief hebben de muizen ondertussen besloten om een guerilla-oorlog te starten waarin ze steeds meer supporters proberen te krijgen. En ondertussen loopt er nog een rare snuiter (een wasbeer) in het bos die zo zijn eigen doelen nastreeft en daarbij de verschillende groepen in het bos op zijn tijd helpt en dwars zit. Net hoe het hem uitkomt.

Iedere speler speelt met één zo’n groep. Iedere groep heeft zijn eigen spelregels en eigen manieren om te winnen. Deze staan gelukkig op het spelersbordje afgebeeld om te helpen onthouden wat je moet doen. De spelmechanieken en doelen van de spelers verschillen echt als dag en nacht van elkaar. De spelers die de vogels aanstuurt is bijvoorbeeld aan het “engine builden”, terwijl de katten grondstoffen verzamelen en omzetten in gebouwen. Er is helaas geen sprake van vreedzame co-existentie in het bos. Je moet namelijk vaak de baas zijn over een bepaald stukje van het bos om de acties uit te mogen voeren die jou punten opleveren. De baas worden doe je door te vechten (gooien met dobbelstenen) en de andere spelers zo te verslaan (hun speelstukken verdwijnen van het bord).  

De spelers verzamelen punten door het realiseren van hun eigen doelen. Wie als eerste 30 punten heeft verzameld, wint het spel en is de baas van het bos.
 
…en de waardering
 
Root ziet er fantastisch uit en zit heel knap in elkaar. Er zijn echter een paar hele grote “maren” waardoor ik dit spel desondanks niet leuk vind.
 
De eerste maar is dat het spel super complex is. Doordat elke speler met een andere regel-set speelt, is het heel lastig om goed te begrijpen hoe de verschillende groepen op elkaar inwerken en te begrijpen op welke manier en op welk moment je welke andere groep dwars moet gaan zitten. Om dat goed te doen moet je namelijk niet alleen snappen hoe je eigen groep werkt (en dat is al niet makkelijk) maar dus ook nog hoe de andere drie groepen werken en dan ook nog hoe alles op elkaar in werkt.
 
Doordat het spel zo complex is, moeten spelers vaak lang en hard nadenken voor ze hun beurt kunnen uitvoeren. Je zit daardoor regelmatig lang te wachten voor je weer aan de beurt bent (de tweede maar). Je kan al wel een beetje nadenken over wat je zelf wil gaan doen, maar doordat het bord constant verandert, zal je vaak je plannen in je eigen beurt toch nog wat moeten aanpassen.

En de laatste maar is dat er heel veel gevochten wordt en je er dus minimaal tegen moet kunnen dat regelmatig dingen die je net hebt opgebouwd, net zo snel weer worden afgebroken. Ik vind het leuker om spellen te doen waarin iets opgebouwd wordt dan spellen waarin dingen worden kapot gemaakt. De speler die met de muizen speelt moet er in dit spel bijvoorbeeld goed tegen kunnen dat de eerste ronden in het spel hij of zij continue aangevallen en verslagen zal gaan worden. De andere spelers hebben geen keus, ze moeten dit wel doen (omdat het punten oplevert en de muizen een gevaarlijke tegenstander zijn als ze voet aan de grond krijgen). Maar ik vond het zowel niet leuk om telkens van het bord gevaagd te worden (toen ik met de muizen speelde), maar ik vond het ook niet leuk om de muizen van het bord te vagen toen ik geen muis was (omdat ik het zielig vond voor de speler die met de muizen speelde).

Root heeft meerdere belangrijke spellenprijzen gewonnen en ik snap dat. Het is echt heel knap hoe de maker er in is geslaagd om een gebalanceerd spel te maken waarin alle spelers compleet iets anders aan het doen zijn en er toch veel interactie is. Ik vind het spel alleen veel te complex, maar die complexiteit zal voor andere spelers juist de reden zijn waarom ze het leuk vinden om te spelen. Je moet dit spel echt meerdere keren doen voor je alles goed snapt en de interactie doorgrondt en als je van zo’n mentale uitdaging houdt, dan is dit een top-spel. De twee die ik dit spel geeft, zegt dus vooral iets over mijn smaak en niets over de kwaliteit van dit spel. Als je wel tot de groep liefhebbers van complexe spellen behoort die geen hekel heeft aan dingen afbreken en je het niet erg vindt dat een spel lang duurt, dan zou het zo maar kunnen zijn dat Root helemaal jouw ding is. Ik wens je dan veel speelplezier, maar ik speel niet mee.
 
 
 

 

Eén reactie

Laat een antwoord achter aan Michel Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *