Spellenspektakel 2012

Het spellenspektakel is na een paar jaar afwezigheid en een uitstap naar Zwolle weer terug gekeerd naar daar waar het allemaal begon en succesvol werd: Eindhoven. Ik hoop dat het de beurs lukt om de oude successen te laten herleven, want het is echt zonde dat het spellenfeest dat het Spellenspektakel was aan haar eigen succes ten onder is gegaan. Peter Hein en ik zijn dit jaar samen op zondag naar de beurs geweest.

We kwamen iets na tienen aan op de beurs. Het was toen nog erg rustig en dus konden we onmiddellijk bij Seasons aanschuiven. Dit spel stond hoog op het verlanglijstje van Peter Hein. Erwin (van bordspel.com) liep langs en gaf ons vast een globaal beeld van het spel en wat speeltips. Daarna kregen we nog de detail-uitleg en konden we aan de slag. Seasons bestaat eigenlijk uit twee fasen. In de eerste fase kies je a la 7 wonders negen kaarten uit en daarna begint het echte spel. We hebben de draft-fase maar overgeslagen en zijn met een beginhand uit het spelregelboekje begonnen. In de speelfase gooi je in je beurt met drie dobbelstenen (met meer spelers, gebruik je ook meer dobbelstenen). Je kiest dan een dobbelsteen en die geeft je grondstoffen, punten of andere leuke dingen. De grondstoffen kan je dan gebruiken om kaarten te kopen die je ook weer recht geven op speciale acties of gewoon heel veel punten opleveren. En dan kiest de andere speler uit de twee overgebleven dobbelstenen één steen en voert ook een beurt uit. De laatste dobbelsteen bepaald hoe snel het spel gaat (hoeveel stapjes verder op het tijdsspoor). Na drie jaar spelen ben je klaar en wint de speler met de meeste punten. Ik heb Seasons met plezier gespeeld dat er ook nog eens goed uitziet. Ik snap wel waarom dit een van de hits van dit najaar is.

Na Seasons schoven we één tafeltje door en zaten we bij Escape van Queen. In dit spel ben je een avonturier die zijn weg door een tempel moet zoeken en daarbij schatten moet verzamelen. Je doet dit door het gooien van dobbelstenen. Het bijzondere van het spel is dat een potje exact tien minuten duurt en dat de tijd wordt bijgehouden door een soundtrack. Peter Hein en ik hebben ons tien minuten het apelazerus gedobbeld en daardoor het avontuur tot een goed einde gebracht. Ik vond het wel een grappig spelletje (gelukkig maar want ik ga het voor mijn verjaardag krijgen), maar hoop wel dat er wat meer variatie in de tegels zit dan we nu hebben gezien. Een andere bedenking die ik heb is dat het wel heel makkelijk is om vals te spelen want iedereen is als een gek voor zichzelf aan het dobbelen en dan verlies je het overzicht nog wel eens uit het oog. De dame die het spel uitlegde vertelde dat ze op zaterdag een gezin had gehad waarvan het achtjarige zoontje het spel zo eng had gevonden dat hij het niet uit had durven spelen. Het spel is dus niet helemaal voor watjes.

Na Seasons hebben Peter Hein en ik wat verkennend rondgekeken in de verschillende winkelstands. Het viel ons op dat de prijzen scherp waren (soms zelfs lager dan op Spiel) en dat er veel interessante koopjes waren. Er waren ook tweedehandsspellen te koop en er liepen dan ook aardig wat mensen met jeugdsentiment onder hun armen over de beurs.

We zagen een leeg plekje bij Homesteaders en dit spel stond ook bij Peter Hein op zijn verlanglijstje. We kregen een duidelijke uitleg en konden daardoor snel gaan spelen. Homesteaders is een spel waarbij je kan kiezen uit drie mogelijkheden (met twee spelers) en door middel van een veiling wordt bepaald wie welke mogelijk uit mag voeren. Vaak betekent dit dat je kaartjes met daarop een gebouw kiest die je dan vervolgens moet betalen. De gebouwen leveren zelf in volgende rondes dan weer nieuwe inkomsten op. Het spel duurt tien rondes lang, of beter kort want het spel is voorbij terwijl je zelf nog het gevoel hebt op gang te moeten komen. Ik vond het een leuk spel en heb het met plezier gespeeld. Het wild west thema staat me alleen tegen, dus het zal niet snel een spel zijn dat ik zelf zal kopen.

In de hal waren ook een aantal lege tafels beschikbaar waar je je nieuwe aankopen kon spelen. Hier hebben Peter Hein en ik dankbaar gebruik van gemaakt. Peter Hein had op mijn verzoek namelijk het tweepersoonsspel Morels meegenomen. Dit is een spel dat op BoardGameGeek regelmatig genoemd wordt als heel goed tweepersoonsspel (stelletjes-spel). Het is alleen rechtstreeks bij de Amerikaanse uitgever te krijgen dus in Nederland zullen niet veel mensen dit spel gespeeld hebben. In dit spel moet je setjes paddestoelen verzamelen om ze vervolgens in de pan te gooien (al dan niet aangevuld met boter en appelcider). Het spel doet een beetje aan Lost Cities denken. Ik heb het spel met heel veel plezier gespeeld. Het spel ziet er ook nog eens waanzinnig mooi uit. Dit is een spel dat ik wel zou willen hebben, dus wie weet dat ik het binnenkort ook eens ga bestellen.

Het volgende spel dat we gespeeld hebben is Boom Boom Ballon. In dit spel zit een ballon in een plastic stellage geklemd. Je gooit met een dobbelsteen en zoveel ogen als je gooit zo veel klikjes moet je de plastic stokken die door de stellage heen steken verder naar binnen duwen. De ballon komt zo steeds verder onder druk te staan totdat hij knapt. De speler die de ballon laat knappen heeft verloren. Ik heb dit spel met plezier gespeeld, maar vind het eigenlijk geen spel maar meer een gimmick. Leuk om een paar keer te doen, maar geen spel omdat je er geen invloed op hebt of je wint of niet.

Het laatste spel dat we gespeeld hebben is Völuspá. In dit spel moet je tegels met wezens uit de Noorse mythologie uitspelen. Op deze tegels staat een waarde en als je de hoogste waarde in een rij en/of kolom legt dan krijg je net zo veel punten als die rij en/of kolom lang is. Bijna alle tegels hebben een speciale eigenschap waardoor je aan het begin van het spel aan het zoeken bent wat je allemaal kan. Ik vond het best een aardig spelletje. Het spel ziet er mooier uit dan dat ik het leuk vond, maar dat is niet genoeg om het mee naar huis te willen nemen.

De klok in het beursgebouw gaf inmiddels 15:20 aan. Peter Hein en ik wilden beide graag met de trein van 4 uur terug naar huis dus we gingen nog even shoppen. We schrokken wel even van de drukte bij de stand van Adriaensen. Was ’s ochtends de stand nog rustig geweest, nu stonden de mensen in een lange rij zich te vergapen aan de aangeboden spellen. Peter Hein ik wisten beide al wat we wilden kopen en gelukkig kon je gewoon langs de rij lopen tot je bij de door jou gewenste aankoop was. Peter Hein nam Seasons en Ticket to Ride Alvin en Dexter mee naar huis en ik Star Trek Fleet Captains.

Daarna zijn we terug naar het station gegaan en in de trein gestapt richting Den Haag. Nadat Peter Hein in Delft was uitgestapt keek ik op mijn telefoon en zag dat het nog maar half 5 was terwijl ik verwachtte dat het half zes moest zijn. Even later kreeg ik van Peter Hein een sms dat ook hij tot de ontdekking was gekomen dat we een uur eerder thuis waren dan gepland. De klokken in het beursgebouw hadden schijnbaar nog op zomertijd gestaan en we hebben dat geen van beide doorgehad. Jammer, want ik had graag nog een extra spel willen spelen.

Het spellenspektakel nieuwe stijl Eindhoven is me in ieder geval erg goed bevallen. Ik heb een leuke dag gehad. Er was genoeg te spelen en te koop. Het was niet te warm of koud in de zaal, het was zeker niet te druk maar ook weer niet zo rustig dat de zaal te groot voelde. In de loop van de middag was het zelfs zoeken naar een leeg tafeltje om te spelen (al hoefde je niet hel ver te zoeken of lang te wachten). De stands van populaire uitgevers (bijvoorbeeld 999 games) kunnen rustig nog wat groeien om aan de vraag te voldoen en het zou leuk zijn als Ravensburger volgend jaar ook weer gewoon van de partij is. Voor kleine kinderen was er zelfs een hele grote speelhoek gecreëerd dus je kan ook de kleintjes prima meenemen. Elke spellenliefhebber raad ik dan ook aan om nu al 9 en 10 november in hun agenda van 2013 te blokkeren voor de volgende editie van het spellenspektakel.