Spiel 2008: de eerste dag, het verslag van Dagmar

Het jaarlijks spellenhoogtepunt begon natuurlijk met de rit naar Essen. Er waren wel wat files, maar al met al viel het mee en om elf uur kwamen we aan bij het beursgebouw. We werden naar de (voor ons tot nu toe onbekende) parkeerkelder geloodst om de auto te parkeren. Vandaar konden we met de voet (helaas rijden er geen bussen vanaf de parkeergarage naar de ingang) naar de zij-ingang alwaar we in een flinke rij aan moesten sluiten om onze kaartjes te kopen. Het duurde een klein kwartiertje, maar toen mochten we dan ook naar binnen.

Ons eerste doel was natuurlijk de sanitaire stop (gratis en schoon). Omdat we wisten dat Peter Hein en Eugène al binnen waren belden we hen even op en ze bleken in een aangrenzende hal te zijn. Net toen we daar naar toe wilden lopen kwamen we de eigenaar van de Spielewiese (Michael) tegen. Hij was ook net aangekomen en had helaas nog geen tips voor ons dus er zat niets anders op dan zelf de boel te gaan verkennen (en vervelend dat we dat toch vonden….).

Peter Hein en Eugène vonden we vervolgens bij de Go-stand waar Eugène zich stond te verlekkeren op een Go bord van meer dan 500 euro. Dit lag toch iets boven zijn budget en dus besloten we op zoek te gaan naar de veggi-meeples uitbreiding voor Agricola (houten graan- en groentefiches). De rij die voor de stand waar deze uitbreiding te vinden was, hadden we al snel gevonden en vol verwachting sloten we achteraan. De rij ging tergend langzaam omdat de speelstukjes nog uitgeteld en ingepakt moesten worden voor ze konden worden verkocht. Maar de hebzucht was groot, dus we hielden dapper vol. Na ruim een half uur in de rij te hebben gestaan (we waren net over de helft) was de stand door zijn voorraad heen. Rond drie uur zou een nieuw voorraadje arriveren. Dit was wel een beetje een koude douche. Eugène had Le Havre gereserveerd dus die wilde in de rij blijven staan. Peter Hein drong even giga voor en pikte de postkaart met kleine seizoens-uitbreiding en daarna besloten Niek, Peter Hein en ik om het wachten voor gezien te houden.

Na een snelle blik op de All Games winkel (afgeladen druk) liepen we door naar de volgende hal in de hoop een spelletje te kunnen doen. Bij Queen Games kwam net een tafel vrij waar je Batavia kon spelen en snel schoven we aan. Het leek dit jaar drukker op de beurs dan vorig jaar dus dan is het pakken wat je pakken kunt als het op spelen aankomt. Tenzij je bereid bent om in een stand te gaan wachten tot er een plek vrij komt, maar persoonlijk heb ik daar nooit zin in. Batavia werd in het Engels uitgelegd en al snel konden we van start. Batavia is een toegankelijk spelletje dat vlot wegspeelt. In het spel worden er elke ronde een aantal kaarten geveild en de opbrengst van deze veiling gaat naar de andere spelers. Met de kaarten kan je vervolgens investeren in de vloot van bepaalde landen en een stukje meevaren om exotische goederen op te pikken. Vervolgens kan je punten krijgen door meerderheden in de verschillende goederen te krijgen en door setjes van verschillende landen te sparen. Het spel was in drie kwartier gepiept. We hadden het alledrie best aardig gevonden, maar geen hoogvlieger (drie pionnen, met de kans dat het zakt als je vaker speelt).

Vervolgens hebben we weer een stukje gelopen en bij de Kaufhof een stapel spellen ingeslagen (daar lagen veel spellen voor lage prijzen). Ook liepen we even langs de stand van Friedemann Friese om daar Flussfieber en de nieuwe kaart voor Funkenschlag te kopen. Omdat het spel er toch mooier uitzag dan ik had verwacht en er het in een leuke combi met Flussfieber te krijgen was heb ik als gokje ook Die drie Gebote meegenomen. Tenslotte gaf Friedemann een kaartje met een fabriek voor Funkenschlag weg en daar heb ik er ook één van meegenomen.

Peter Hein en Eugène hadden ondertussen ook nog wat geshopt en we waren wel weer toe aan een spelletje. Bij de Rio Grande stand was een sta-tafeltje vrij en meer ruimte heb je niet nodig voor Dominion. Eugène had dit spel al een paar keer op internet gespeeld en kon het dus vlot uitleggen. Dominion is een kaartspel waar je met een paar kaarten begint en met klauwen vol kaarten eindigt. Je hebt vijf kaarten in je handen en deze kaarten mag je gebruiken om acties te doen. Je hebt kaarten waarmee je een actie kan uitvoeren, er zijn geld kaarten om nieuwe kaarten te kopen en er zijn puntenkaarten. Deze vijf kaarten leg je aan het eind van je beurt af en de voor de volgende beurt trek je weer vijf nieuwe kaarten van je trekstapel. Zodra je trekstapel op is mag je je aflegstapel schudden. De kaarten die je koopt komen dus telkens terug. Je hebt punten nodig om te winnen, maar als je te vroeg puntenkaarten koopt dan zitten er steeds meer punten in je stapel en daar kan je verder niets mee. Peter Hein en Eugène waren wel enthousiast over dit spel. Niek en ik vonden het niet zo geweldig (of zouden we slechte verliezers zijn). Ik had het gevoel dat als je het spel vaak genoeg doet er te weinig verschillende manieren zijn om een goede stapel op te bouwen en dat je dus misschien iedere keer hetzelfde gaat doen. Maar om daar echt wat van te zeggen moet je het spel vaker dan één keer doen.

We besloten om bij Z-man games te gaan kijken in de hoop daar Wasabi te kunnen spelen. We hadden geluk, er kwam net een tafeltje vrij dus snel schoven we aan. Wasabi is een spel waarbij je in je beurt telkens één ingrediënt voor Sushi mag neerleggen in een matrix. Alle spelers werken aan drie recepten tegelijkertijd. Als de ingrediënten voor jouw sushi-recept op een rijtje liggen is het recept klaar en krijg je er punten voor. Als de ingredënten ook nog op precies de goede volgorde liggen dan krijg je bonuspunten (groene wasabi-blokjes). We hebben alle vier een aangenaam half uurtje beleefd met dit spel. Het spel speelt lekker weg en ziet er echt waanzinnig goed uit. De wasabi-blokjes bewaar je bijvoorbeeld in een klein Japans kommetje en de recepten zitten in een echte menukaart.

Peter Hein wilde nog een aantal spellen kopen en dus liepen we nog een rondje. We kwamen in dit rondje onder andere in de zaal met magic-kaarten en LARP-atributen (life action role playing) terecht. Hier lopen mensen rond die zich helemaal hebben uitgeleefd op hun outfit. Peter Hein viel in deze zaal voor een heuse elf en ik heb een orkje geschaakt voor een foto. Het blijft heel grappig om al die nepzwaarden en middeleeuwse kostuums te zien hangen. Maar het is me weer gelukt om niets te kopen. We waren inmiddels uitgeshopt en dus besloten Niek en ik richting het hotel te gaan. Voor we vertrokken hebben we nog even snel een foto van de gezamenlijke oogst gemaakt. Ik was heel blij dat we onze bejaardentrolley weer mee hadden genomen. Peter Hein en Eugène moeten echt striemen in hun handen gehad hebben van al die tassen vol met spellen.

Op de terugweg naar de uitgang liepen Niek en ik langs de stand van QWG. Er was een plekje vrij voor Bloom en dus besloten we die die als afzakkertje nog even te proberen. Frank van QWG speelde een potje mee. Bloom is een legspelletje waar iedere speler negen tegels heeft met 1 tot en met 9 bloemenvelden er op. Deze tegels moet je aan de reeds geplaatste tegels aanleggen met als enige voorwaarde dat tenminste één veld van de tegel niet over een andere tegel heen ligt. Alle reeds geplaatste bloemvelden die je met jouw tegel bedekt leveren jouw in die kleur bloemetjes op die je om kan zetten in punten. Aan het eind van het spel zijn ook nog punten te verdienen door grote velden met bloemen over te hebben. Ik vond Bloom best aardig, maar minder leuk dan ik had gehoopt. Die Hängende Garten werkt ook met het gestapeld neerleggen van tegels en dat spel vond ik toch meer te bieden hebben. Ik vond het materiaal van Bloom wel heel mooi. De tegels zijn van een materiaal wat tussen papier en plastic in lijkt te zitten en wat heel plat is en dus goed stapelbaar.

Het was inmiddels ruim na half zes en dus liepen we echt door naar de parkeergarage. Het kostte wat moeite om de auto terug te vinden (de nummering in de garage begrepen we niet helemaal), maar gelukkig wisten we de aandacht van een parkeerwacht te trekken door een deur te openen die niet open mocht en daardoor activeerden we een inbraakalarm. De bewaker heeft ons (waarschijnlijk om meer onterechte alarmbellen te voorkomen) naar onze auto gebracht en toen zijn we naar ons hotel gereden.

Vandaag overdenkend heb ik het echt super naar mijn zin gehad. Ik heb leuke spellen gedaan (Wasabi was de leukste) en ik heb al een heerlijke stapel nieuwe spellen gekocht. Het was wel beduidend drukker op de beurs dan vorig jaar, maar nog niet zo druk dat het vervelend begint te worden. Ik heb dan ook al helemaal zin in morgen!