Spiel 2009: verslag van Dagmar

De eerste dagen van Spiel heb ik me (noodgedwongen) moeten vermaken met verhalen uit de tweede hand. Gelukkig is er op het net een hoop informatie te vinden. Het goede nieuws daarvan is dat je al een beetje een idee hebt van wat je te wachten staat en welke spellen hotter dan hot zijn. Ik was er zondag dan ook helemaal klaar voor. Dankzij het terugzetten van de klok werden Niek en ik spontaan wakker in plaats van de wekker.

Om acht uur stapten we in de auto en stelden de navigatie in op de Messe in Essen. Volgens de navigatie zouden we er rond kwart over 10 zijn. Niek is nogal competitief ingesteld en beschouwd de geschatte aankomsttijd van de navigatie altijd als een uitdaging. Hij probeert sneller te zijn dan de navigatie. In Nederland wilde dat (ook dankzij een tank/plasstop) nog niet echt lukken, maar in Duitsland waren zowel de autobahn en het weer rustig en dus mocht de auto even los. Niek wist het systeem ruim te verslaan en daardoor kwamen we iets na tienen bij de Messe aan. We werden naar de parkeergarage geloodst en liepen vanaf daar in een paar minuten naar een zij-ingang. We konden meteen een kaartje kopen, maar het was nog wel even dringen om naar binnen te komen omdat de mensenmassa zich had opgehoopt voor de paar deuren waar mensen één voor één door naar binnen werden gelaten. Onze wachttijd werd veraangenaamd door een Duits gezin waar we een praatje mee maakten. Zij waren voor de tweede keer op Spiel en hadden er erg zin in. Ze leken er erg van onder de indruk dat wij helemaal uit Nederland waren komen rijden speciaal voor Spiel.

Binnengekomen moest ik natuurlijk van alle spanning allereerst plassen. Maar daarna konden we los gaan. We zaten net in een hoek met veel winkels en dus konden we al lopend meteen eens even de prijzen scannen. Ik had de indruk dat de prijzen hoger lager dan andere jaren en dat er minder koopjes waren. Tegenwoordig komen er zo veel verschillende titels uit dat uitgevers wellicht voorzichtiger zijn en per spel minder exemplaren laten drukken. Bijdrukken kan altijd nog en het is ook niet goed voor je merk als er na een jaar stapels van jouw spellen in de ramsj liggen.

We probeerden ondertussen een plekje te vinden om iets te gaan spelen. Dit was nog best een uitdaging omdat al veel mensen aan het spelen waren geslagen. Vooral bij de populaire uitgevers waren de tafels vol en bij Kosmos zaten de eerste mensen al weer op de grond te spelen. Uiteindelijk vonden we een plekje bij Mow. Dit is een kaartspelletje dat in de verte doet denken aan Take5! Je moet omstebeurt kaarten aan rijtjes leggen. Je mag de rijtjes zowel naar boven en naar beneden uitbreiden maar de volgorde moet kloppen. Als je tijdens je beurt niet in staat bent om het rijtje uit te breiden (de regels schrijven voor welk rijtje je moet uitbreiden) dan moet je dit rijtje oppakken. Je krijgt vervolgens net zo veel minpunten als er vieze vliegen op de kaarten staan. De speler met de minste minpunten wint. We vonden het beide niet echt een leuk spelletje. Je bent te afhankelijk van de kaarten die je trekt. Ik had telkens veel lage en hoge kaarten en daar kon Niek niet tegen op. Hij pakte dus het ene na het andere rijtje op. Voor kinderen is dit wellicht nog wel aardig, voor volwassenen lijkt het me niet zo geschikt.

We liepen vervolgens weer eens een stukje rond en deden wat aankopen. Veel stands staan ieder jaar op dezelfde plek en als ervaren Spiel-gangers weten we nu toch wel zo’n beetje onze weg. Al heb ik wat meer moeite om de weg te vinden van de ene hal naar de andere hal. Als ik in een bepaalde hal ben, dan weet ik wel welke stands daar waarschijnlijk zijn en kan ik die vinden, maar als ik naar een bepaalde hal wil, dan lukt me dat niet altijd. Gelukkig is Niek daar beter in en loodst hij me naar die hallen waar ik wil zijn.

We liepen op een gegeven moment langs de stand van Zoch en daar was zowaar een tafel vrij voor Tobago. Ik had van te voren gehoord dat dit een familiespel zou zijn waarin deductie een belangrijke rol zou spelen. Ik heb het niet zo op deductie en dus was ik eigenlijk van plan om dit spel links te laten liggen. Maar ik hoorde tegelijkertijd toch ook veel positieve verhalen over dit spel (kanshebber SdJ van 2010). En als je dan toch een leeg plekje ziet, dan is dat genoeg reden om aan te schuiven. We moesten even wachten tot er iemand kwam uitleggen en in de tussentijd schoof een Duits stel aan. Ik vind het altijd wel wat hebben om met mensen uit een ander land te spelen. Met handen en voeten en een mix van Duits, Engels en Nederlands kom je er toch altijd wel weer samen uit en dat heeft wel wat. Het spel werd vlot uitgelegd. De paar onduidelijkheden wist de Duitse uitlegger snel te verhelpen…….door deze in het Nederlands toe te lichten. Deze jongen bleek een Nederlandse moeder te hebben en was dus tweetalig.

Het spel moest eerst even op gang komen, maar na een paar rondjes hadden we het wel door. Het deductie-element bleek reuze mee te vallen. Je moet schatten ontdekken en door hints uit te spelen bepaal je met zijn allen waar ze liggen (in het bos, maar niet naast de rivier maar wel naast een hutje, etc.). Als het aantal opties waarop de schat kan liggen beperkt is kan je met blokjes aangeven welke mogelijkheden er allemaal nog over zijn en dan gaat het snel. Ik was heel aangenaam verrast over dit spel. Het is echt een familiespel maar het mechanisme waarmee bepaald wordt waar de schat ligt is iets heel nieuws. Het lijkt me inderdaad een spel dat prima in het straatje van de SdJ past.

We gingen weer aan de wandel en kwamen langs de stand van Rio Grande. Na de potjes Dominion met de Seaside uitbreiding bij Eugène was het bij mij wel erg gaan knagen. Ik had het zo ontzettend verslavend leuk gevonden dat ik niet meer wilde wachten tot 999 met een Nederlandse editie zou komen. En tsja, als je Seaside dan al in het Engels koopt is er eigenlijk ook geen reden om Intrige niet ook meteen te kopen.

We hadden zoals op deze foto te zien is de Spiel-tips goed opgevolgd: een trolley voor het zware werk, drinken en gesmeerde broodjes voor onszelf en ter voorkoming van ongewenste geurtjes een kleine verfrissing.

Via de stand van de Kaufhof (die al behoorlijk leeggeplunderd leek te zijn) kwamen we bij de stand van QWG. Hier konden we natuurlijk niet langs lopen zonder even gedag te zeggen. Het is toch leuk om te zien dat er tegenwoordig zo veel Nederlandse stands zijn. Het begint bijna tijd te worden voor een speciale Hollandse Hoek op spiel. QWG had in ieder geval goede zaken gedaan. Carson City was zelfs al uitverkocht! We hoorden hier ook dat de zondag dit keer de rustigste dag op de beurs bleek te zijn. Doordat de regio Essen deze week herfstvakantie had gehad, was het op donderdag en vrijdag al super druk geweest. Zo bleek het voor mij toch nog een geluk bij een ongeluk dat we niet eerder hadden kunnen gaan.

Vervolgens liepen we naar Chislaine toe om eens te kijken hoe het daar ging en om een recensie-exemplaar van Koplopers en Dwarsliggers op te halen. We moesten even wachten tot Chislaine klaar was met het uitleggen van het spel. Chislaine bevestigde ook dat de zondag inderdaad rustiger was dan de andere dagen. Verder vertelde ze dat er veel belangstelling was voor haar spel. Verschillende uitgevers waren langs geweest en een aantal andere spelauteurs (waaronder de man met het groene haar!) hadden haar spel ook meegenomen (gekocht danwel geruild tegen hun eigen spellen). Chislaine vertelde verder dat veel niet-Nederlanders de titel erg grappig vonden en erg hun best deden om het uit te spreken.

We besloten nog een slot rondje te gaan winkelen. We kwamen onderweg verschillende mensen tegen die erg hun best hadden gedaan op hun looks. Het is mijn ding niet, maar ik vind het wel erg leuk om te zien dat mensen zo veel werk maken van hun beursbezoek. Ik neem aan dat ze zich al thuis hebben omgekleed en geschminkt. Kan je je voorstellen hoe verbaasd medeweggebruikers hebben gekeken op het moment dat ze werden ingehaald door Elven/Orken/Trollen/Ridders/Jonkvrouwen. Alleen al dat soort blikken moet het alle moeite waard maken.

Rond een uur of vier zijn we weer richting huis vertrokken. Spiel is altijd erg vermoeiend, maar dankzij een flinke verkoudheid viel het me dit jaar nog wat zwaarder. Petje af voor de journalisten en standhouders die er alle vijf dagen zijn geweest. Volgend jaar hoop ik weer twee dagen te kunnen gaan, want één dag is toch wel kort. De nadruk lag daardoor wat meer op shoppen in plaats van op spelen. Het was deze dag dan wel rustiger dan de andere drie beursdagen, maar het nadeel daarvan was dat ik sommige spellen die ik graag had willen kopen niet meer heb gevonden (waarvan de meest betreurenswaardige voor mij Dungeon Lords was)

De terugweg ging ook weer vlotjes zodat we om een uur of zes ons konden melden bij de Chinees voor een afhaalmaaltijd (met stanspret toe). Uiteindelijk mochten tien spellen mee naar huis:

Tobago
Dominion Intrigue
Dominion Seaside
Pente
A la carte
Funkenschlag Fabriksmanager
Funkenschlag erweiterung Brazilië / Spanje & Portugal
Stronghold
Egizia
Ghost Stories: White Moon