Spiel 2022: de spellen deel 3/3 (Dagmar)

Op Spiel komen honderden nieuwe spellen uit en zelfs als je alle dagen zou gaan, dan nog kun je maar een fractie van al deze spellen spelen. Mijn teller is dit jaar op 18 (nieuwe) spellen blijven steken en daarbij tel ik stiekem het spel dat ik in het hotel en een aankoop die ik na afloop thuis speelde ook mee. In deze serie blogjes zal ik mijn eerste indrukken met jullie delen. Ik houd daarbij de alfabetische volgorde aan.

We waren al op woensdag afgereisd naar Duitsland en Peter Hein had Star Wars: The Clone Wars meegenomen zodat we ook woensdagavond al wat te spelen hadden in het hotel. Star Wars: The Cone Wars is een Pandemie-variant die plaatsvindt in het Star Wars imperium. Nou ben ik zelf meer van de Star Trek dan van de Star Wars, maar Pandemie vind ik heel leuk dus ik wilde het best proberen. In dit spel moeten de spelers bepaalde opdrachten uitvoeren op bepaalde planeten. Dat kun je in je eentje doen, maar het is makkelijker als je samen naar zo’n planeet gaat. Ondertussen moet je nog wel de toestroom van vechtbots (dit is vast de clones, maar zoals gezegd, ik ben niet van kamp Star Wars) onder controle houden om daar af en toe wat van af te schieten.

Star Wars: The Cone Wars richt zich denk ik wat meer op families dan op hardcore gamers en was dus relatief makkelijk (zeker als je normaal op legacy-niveau speelt) waardoor we niet zo veel hoefden te overleggen. Tel daar bij op dat we het spel met vijf spelers speelden en daardoor best veel tijd tussen je beurten in zat. Ik vond het daardoor niet de leukste Pandemie-ervaring ever. Het thema hielp ook nog eens niet (ik ken Yoda, maar verder zeiden de helden me niet zo veel). Pandemie is een solide systeem en dus is dit een prima spel, maar mij lag het niet zo.

Ik had Super Mega Lucky Box al op mijn radar staan en toen Peter Hein, Wendy en Jurre appten dat ze het gespeeld hadden en het allemaal mee naar huis wilden nemen, steeg het spel nog een beetje hoger op mijn interesselijst. Ik was dan ook blij dat er een plekje vrij was bij Ravensburger waar Anton en ik konden kijken of wij ook super mega blij werden van dit spel met deze hysterische titel. Super Mega Lucky Box is een flip & write spelletje dat een beetje aan bingo doet denken. Aan het begin van het spel krijg je een aantal vierkante blaadjes voor je liggen met daarop nummers. Vervolgens worden kaarten opengedraaid en iedere keer kruis je het opengedraaide getal ergens af. Als je een kolommetje of rijtje vol hebt, dan levert dat meestal een bonus op, zoals een gratis getal. Maar soms krijg je ook bliksem-fiches waarmee je later in het spel het getal dat je moet afstrepen met één kan verhogen of verlagen. Het spel duurt vier rondes van iedere keer negen beurten. Aan het eind van de ronde scoor je punten voor elk blaadje dat je helemaal vol hebt gemaakt en daarnaast krijg je aan het eind van het spel nog punten voor bijvoorbeeld de bliksems die je over hebt of bepaalde symbolen die je ook als bonus kunt krijgen.

Dat het spel aan bingo doet denken klinkt als een afknapper, maar was het zeker niet. Het bingo-gevoel komt door de combinatie van getallen afstrepen en meerdere briefjes voor je hebben liggen (al mag je een getal maar één keer afstrepen in totaal en niet per briefje). De kunst is in dit spel om via de bonusjes extra getallen en symbolen te scoren. En om dat goed te doen heb je de bliksems hard nodig. Met een goed getimede bliksem kan je misschien wel een mooie kettingreactie van afgeronde kolommen en rijtjes in gang zetten. En dat is heel verslavend leuk. Super Mega Lucky Box is daardoor een heerlijk lichte spellensnack die je altijd wel kan verstouwen, ook als je hoofd vol zit van de zware spellen of een dag werk/school.

AEG is zo’n uitgever die vaak erg leuke spellen heeft en die ik op Spiel dus graag in de gaten houd. Ze hadden dit jaar onder andere That Old Wallpaper mee. In dit spel moet je met vierkante kaarten waarop verschillende patronen staan een stuk muur behangen. Bij voorkeur plaats je de restjes zo naast elkaar dat alles netjes aan elkaar past, maar dat lukt niet altijd. Dit soort puzzelspelletjes staat mij doorgaans erg aan en dus was ik blij dat ik dit kon proberen. Tijdens de uitleg bleek er echter dat aan het puzzelen een biedfase vooraf ging. Aan het begin van elke ronde worden er namelijk een aantal rijtjes met kaarten neergelegd. Vaak ligt er maar één kaart, maar als er een stip op een kaart staat dan komt er een extra kaart bij (en als daar ook weer een stip op staat, komt er nog een kaart bij ,etc.). De spelers trekken vier (?) van hun genummerde biedkaarten en bieden daarmee. Op basis van je bod krijg je een rijtje (het laagste bod krijgt het laagste rijtje, op een na laagste bod het tweede rijtje, etc.). Vervolgens puzzel je de kaarten die je krijgt aan elkaar. Aan het eind van het spel scoor je punten voor hoe netjes je alles in elkaar gepast hebt.

Ik vond het puzzeldeel van dit spel nog best leuk, maar het bieddeel verpeste het voor mij. Als je een bepaald rijtje wilt dan is het heel lastig om in te schatten wat je moet bieden om dat rijtje te krijgen. het hoogste of laagste rijtje gaan nog wel, maar de rijtjes er tussen kun je bijna niet timen. Je bent immers niet alleen afhankelijk van welke kaarten je zelf hebt, maar ook van welke kaarten de anderen hebben. En dit maakte dat het voor mij was als schieten op een bewegend doel. Je hoopt dat je krijgt wat je wilt, maar je kan ook zo maar iets krijgen wat je niet had gewild en dat maakt een spel niet leuker voor mij. Dit spelletje ging dus duidelijk niet mee naar huis.

Verdant is een spel dat ik (en met mij vele anderen) via Kickstarter heb gekocht. De planning was dat backers het spel veel eerder in huis zouden hebben dan dat het spel in de winkel zou liggen. Maar zo als het met goede voornemens gaat, is de praktijk weerbarstig. Flatout Games (de oorspronkelijke uitgever van Verdant) kon samenwerken met AEG voor de productie van dit spel en AEG wilde de kans om het spel op Spiel al te verkopen niet opgeven en dus konden mensen het spel al kopen terwijl het nog niet uitgeleverd is. Ik was daar ook een beetje zuur over, vooral omdat ik erg uitkijk naar dit spel en omdat er niet helder en eerlijk over gecommuniceerd werd (voor Wonderful Kingdom speelde vorig jaar hetzelfde, maar daar legde de uitgever het netjes uit en toen vond ik het prima). Gelukkig lijkt het er op dat het spel snel geleverd gaat worden, maar dat is maar een schrale troost. Anyway, genoeg gesipt, terug naar het spel. Verdant is een spel in dezelfde serie als Calico en Cascadia. En ook dit keer moet er weer gepuzzeld worden om verschillende aspecten te maximaliseren. Dit keer gaat het om planten en je huis. Je bouwt in dit spel met kaarten een raster van 3 bij 5 waar afwisselend kaarten met kamers en met planten komen te liggen. De planten zijn van het kieskeurige soort: de een wil vol in de zon, de ander in de schaduw, etc. En als je ze niet goed plaatst ten opzichte van de ramen, dan groeien ze niet zo goed. En de kamers moeten dan weer op kleur worden ingericht waarbij je dus graag planten neerzet die matchen bij de kamer. En dan wil je ook nog graag de juiste meubels en huisdieren in elke kamer om nog meer punten te scoren. Het is een onmogelijke puzzel om dit helemaal perfect te doen, maar dat houdt de uitdaging er in. In je beurt pak je altijd één kaart (met een kamer of een plant er op) en één fiche (met daarop meubels of huisdieren voor in je kamers of handige hulpmiddelen om je planten sneller te laten groeien, zoals mest of een gietertje).

Ik vond Verdant een heel leuk puzzelspelletje. Het ziet er heel schattig en lief uit. Maar laat je daardoor niet op het verkeerde been zetten: het is echt moeilijk om het allemaal goed te doen. Je moet continu kiezen waar je water bij de wijn doet: staat de plant net niet goed in het licht maar kloppen de kleuren wel of ga je vol voor je groene vrienden ook als dat betekent dat je huis een vrolijk gekleurde bende wordt. Als ik het spel niet al gebacked zou hebben, dan zou ik het op de beurs zeker gekocht hebben. Ik hoop dus maar dat de postbode snel komt en Peter Hein (die het spel wel mee naar huis nam) het er niet al te hard inwrijft dat hij het spel al wel heeft en dan nog goedkoper ook.

Het derde en laatste spel dat ik van AEG heb gespeeld was Whirling Witchcraft. Ik wist niets van dit spel, maar er kwam een plekje vrij en dus grepen we onze kans om het uit te proberen. In dit spel blijken heksen nare en afgunstige wezens te zijn die vooral druk bezig zijn om hun concullega’s een oor aan te naaien. Iedere heks heeft een eigen voorraadkast en eigen toverketel. Via draften krijg je er iedere ronde een kaart bij met een recept dat je mag maken met je ingrediënten. En vervolgens geef je wat je gemaakt hebt weg aan je buurman. Die vooral moet hopen dat hij genoeg ruimte in zijn of haar kast heeft staan om ze op te ruimen. Als dit namelijk niet lukt dan krijg je strafpunten en na een bepaald aantal strafpunten ben je af. Je bent dus bezig met in de gaten houden wat je ene buurman je gaat geven en te borgen dat je de juiste recepten hebt om die grondstoffen te gebruiken en ondertussen te proberen die dingen te maken die iets oplevert die je andere buurman juist niet kan gebruiken.

Ik was niet echt gecharmeerd van dit spelletje. Ik vind het normaal best leuk om mijn motortje op te bouwen, maar nu moest je dat doen voor iets destructiefs en daar houd ik dan juist niet zo van. De lol moest geloof ik gedeeltelijk komen van dat je je kaarten bij het draften naar de ene kant doorgaf maar de grondstoffen die je maakt juist naar de andere kant (het doel is denk ik meer chaos creëren). Dit spel liet me per saldo vrij koud en mocht zeker niet mee naar huis.

De hekkensluiter van dit overzicht met Spiel 2022 spellen is Wolfwalkers: My Story. Dit spel ziet er wonderschoon uit en is misschien wel het mooiste spel dat ik heb gezien. Het spel is gebaseerd en gebruikt het artwork uit een gelijknamige animatie-film. Ik had er nog nooit van gehoord, maar als ik de kans krijg wil ik hem wel eens zin. Inhoudelijk is Wolfwalker een puzzelspelletje dat doet denken aan Point Salad. Je hebt namelijk kaarten met opdrachten en kaarten plaatjes waarop de symbolen staan die je nodig hebt om de opdrachten uit te voeren. Denk aan opdrachten als: verzamel drie keer dit symbool of leg in dit patroon de volgende symbolen neer. In je beurt kies je een kaart (uit een set van vijf) en die leg je in je raster van vijf bij vijf kaarten. Aan het eind wordt iedere opdracht die je gekozen hebt gescoord en wie de meeste punten heeft, wint het spel.

Ik had dit spel zo graag leuk gevonden, maar dat deed ik niet. Het idee is best leuk, maar verderop in het spel kwam het te vaak voor dat tussen de kaarten waar ik uit kon kiezen er niets zat waar ik wat aan had. Dat mag natuurlijk best een keer voorkomen, maar niet in de mate waarin het in ons proefpotje gebeurde. Ondanks de prachtige looks heb ik dit spel dus met enige spijt in mijn hart achtergelaten op Spiel. Sommige dingen zijn te mooi om waar te zijn.