The most wonderful time of the year: Spiel 2019

Geplaatst door

Het afgelopen weekend was Essen weer de hoofdstad van de spellenwereld. En net als alle edities hiervoor waren er weer meer uitgevers, meer nieuwe spellen, meer vierkante meters vloeroppervlak en ook weer meer bezoekers. In dit blog deel ik mijn gedachten over de beurs, binnenkort volgen blogjes met de indrukken van de Spiel-spellen die ik inmiddels gespeeld heb.

Natuurlijk was Spiel weer een geweldige belevenis voor een spellengek. Alleen tijdens Spiel kan je alles wat de spellenwereld te bieden heeft in één dag beleven. Uitgevers uit alle hoeken van de wereld brengen hun beste en vooral nieuwste spellen in grote stapels naar Essen om ze daar te showen. Ook de spellenliefhebbers die de beurs bezoeken komen uit alle hoeken van de wereld. Ik heb deze editie spellen gespeeld met mensen uit Hong Kong, Amerika, Engeland, Duitsland en Nederland. Ik vind het echt leuk dat op Spiel het zo makkelijk is om met mensen uit andere landen spellen te doen.

Spellengek had dit jaar voor het eerst perskaarten gekregen voor Spiel en dus toog ik met mijn Spiel-maatje Anton al op woensdag naar Essen. Ik vond het opvallend dat, gelet op het internationale gehalte van de beurs, de persconferentie geheel in het Duits was. Nou is mijn Duits goed genoeg om de persconferentie te kunnen volgen, maar ik vermoed dat dat niet voor alle aanwezigen gold. Tijdens de persconferentie werden cijfers gepresenteerd over de groei van Spiel in de afgelopen jaren en een aantal spellenprijzen uitgereikt. 

Na de persconferentie mochten we vast een kijkje op de beursvloer nemen. Daarnaast mochten we naar een zaal gaan waar uitgevers hun nieuwe spellen uitgestald hadden staan. Ik vond het heel bijzonder om op de dag voor de beurs al rond te lopen. Het was indrukwekkend om te zien hoeveel mensen aan het werk zijn om alles klaar te zetten voor de bezoekers komen. Sommige stands waren al af, terwijl aan andere nog begonnen moest worden. Zonder bezoekers lijkt de beurs nog groter dan hij is. Maar het hart van de beurs is voor mij het spelen van spellen en dus voelde het nog niet als een echte Spiel-dag.

Op donderdag onderschatten Anton en ik hoe druk het zou zijn en vertrokken we  volgens onze inschatting ruim op tijd naar de beurs om vervolgens ruim een uur over het laatste stukje te doen waardoor we pas na 10 uur onze auto konden parkeren en de beurs dus al in volle gang was toen we de vloer opliepen. Dat lieten we ons op vrijdag en zaterdag niet nog een keer gebeuren, waardoor we die dagen juist veel te vroeg aanwezig waren, waardoor we wel vlot konden parkeren maar daarna nog een tijdje moesten wachten voor we naar binnen mochten. Gelukkig was het dit jaar tijdens Spiel heerlijk weer en dus geen straf om een tijdje buiten te zijn.

Wij lopen traditiegetrouw eigenlijk altijd bij ingang west (aan de kopse kant van zaal 3) naar binnen. In deze zaal zitten altijd de grote, bekende (en dus populaire) uitgevers en is het dus ook erg druk. Dit jaar was het bij ingang west een stuk minder druk dan andere jaren doordat hier alleen mensen die van te voren een kaart hadden gekocht naar binnen mochten. De jarenlange verbouwing van het beursgebouw is namelijk afgelopen en bij de “oude ingang” (die jaren gesloten is geweest)  was een nieuwe ingang gemaakt waar mensen ook ter plekke hun kaartje konden kopen. De mensen die hier naar binnen gingen werden binnen opgevangen in hallen 7 en 8 zodat ze overdekt konden wachten tot de beurs open ging en ze daarna in een keer konden doorlopen zonder nog een keer hun kaartje te hoeven laten controleren. Deze groep mensen kwam via hal 6 de beurs op waardoor de mensenmassa zich misschien ook beter over de beurs verdeelde doordat mensen voor ze in hal 3 waren al ergens bleven plakken in de andere hallen.

Het spellenaanbod is enorm, er waren alleen al meer dan duizend nieuwe spellen en daarnaast zijn er natuurlijk ook nog de wat oudere spellen te krijgen. De nadruk ligt wel echt op de nieuwe spellen. Zelfs naar hele populaire spellen van een paar jaar oud moet je soms echt zoeken op de beurs en je hebt niet eens de garantie dat je het spel gaat vinden. Als je een spel leuk vindt, dan kan je dus maar beter toeslaan, want voor veel spellen (van wat kleinere of exotischer uitgevers) is het de enige kans die je krijgt om ze te kopen. Ik heb bijvoorbeeld vorig jaar Fertility gekocht op de beurs en Anton had spijt dat hij dat niet ook gedaan had. Bij de uitgever van Fertility hadden ze alleen hun nieuwe spellen bij zich. Uiteindelijk hebben we één exemplaar van Fertility gevonden bij een winkel-stand (en die heeft Anton dus meteen gekocht).

Het is natuurlijk ontzettend moeilijk om met je spel op te vallen in deze massa. Een mooie stand helpt daarbij natuurlijk ontzettend en het valt me dan ook op dat de stands steeds mooier worden. Zelfs kleine uitgevers doen hun best om hun stands of zichzelf mooi aan te kleden. Dit gaat soms wel ten koste van het comfort. Bij Iello demonstreerden ze bijvoorbeeld Little Town aan tafels waarbij je op onconfortabele houtstammen moest zitten. Dat ziet er prachtig uit, maar ik denk dat de meeste mensen toch liever op een echte stoel zitten.

Niet alleen in de hal, hadden uitgevers hun best gedaan. In de toiletten kwam ik dit jaar ook een hele leuke,  originele en toepasselijke reclame-uiting tegen. De ontzettend leuke party-game Just One heeft dit jaar de Spiel des Jahres prijs gewonnen en vierde dit door alle reclamebordjes in de toiletten vol te hangen met toepasselijke raadsels. 

Ik denk dat de enorme overvloed aan spellen er ook mede voor zorgt dat er dit jaar geen duidelijke hit op Spiel was. Dit zie je ook terug doordat de twee belangrijke Spiel-graadmeters (de Fairplay Lijst en de BGG-lijst) compleet van elkaar verschillen. Er zijn zo veel nieuwe spellen dat de aandacht van het publiek versnipperd. Ik denk dat er net zo veel toppers zijn als vroeger, het is nu alleen veel moeilijker om ze te vinden omdat het totale aantal spellen zo enorm is gegroeid. Ik verwacht dat de komende weken wel langzaam duidelijk zal worden wat de populairste spellen zijn van de nieuwe lichting spellen.

De laatste jaren wordt Kickstarter steeds populairder en op de beurs waren dan ook veel Kickstarter-projecten in alle fases van voltooiing te vinden. Aan het begin van het proces zijn er uitgevers  die hun spel demoën in de hoop dat mensen hun spel gaan backen als het uitkomt op Kickstarter. Aan het andere eind van het spectrum zijn er uitgevers die spellen die een succesvolle start op Kickstarter hebben gehad nu op de beurs verkopen. En ergens daar tussen in zit een groep spellen waar veel discussie over is, namelijk de spellen die Kickstarter hebben gebruikt om de productie van hun spel te financieren, maar die de spellen nog niet aan de backers hebben verstuurd, maar ze al wel op de beurs verkopen. Zo verwacht ik binnenkort It’s a wonderful world en Papillon te ontvangen en zag ik deze spellen al op de beurs verkocht worden. Ik heb hier gemengde gevoelens over. Aan de ene kant snap ik dat een uitgever een kans als Spiel niet kan laten liggen. En als de uitgever van te voren eerlijk heeft gezegd dat het mogelijk is dat de spellen eerder op Spiel zijn dan dat ze aan alle backers zijn opgestuurd, er bovendien een prijs voor vraagt die hoger is dan de prijs die ik heb betaald en het niet heel lang duurt voor ik het spel krijg, dan vind ik het niet zo erg. Maar als het spel goedkoper is en ik bovendien nog een flink aantal weken moet wachten, dan vind ik het niet zo netjes van de betreffende uitgever (en is dat een reden voor mij om een volgende keer niet nog een project van zo’n uitgever te backen).

Tien jaar geleden werden nieuwe spellen op Spiel nog tegen aantrekkelijke beursprijzen aangeboden. Die tijd is voorbij. Uitzonderingen daargelaten betaal je op Spiel net zo veel (of soms zelfs iets meer) voor een spel als je na de beurs in een spellenwinkel betaalt. Dit is niet heel gek, de uitgevers moeten hun kosten per slot van rekening ook terug verdienen (reiskosten, huur van de stand, inrichting vna de stand, kosten van het spel, etc.). Om spellenkopers toch over de streep te trekken, krijg je daarom tegenwoordig vaak een speciale beurspromo bij je spel. Zo kreeg ik een extra speelkaart bij Porto, een paar bonus tegels bij Little Town, mooie potloden en een gum bij Kingdomino Duel en speciale fiches die bedrukt zijn met zilverfolie bij Pharaon.

Maar niet iedere uitgever geeft de promo’s gratis weg. Sommige uitgevers verkopen promo’s voor een klein bedragje. Maar het kan ook anders. Ik had interesse in een paar promo’s voor Copenhagen van Queen Games. Queen Games vroeg echter 27 euro voor de drie kleine promo’s. Dat is me echt veel te gek, dus die heb ik maar even overgeslagen.

Op Spiel proberen uitgevers verder nog mensen hun spellen te laten kopen door de mogelijkheid te bieden om het spel ter plekke door de auteur of illustrator te laten signeren. Gelukkig mag je vaak ook aansluiten als je een spel al hebt en toch graag een handtekening wil. Ik wist bijvoorbeeld dat Elizabeth Hargrave (de auteur van Wingspan) dit jaar op Spiel zou zijn. Ik wilde heel graag haar handtekening en had daarom één vogelkaartje meegenomen om te laten signeren (een kaartje neemt per slot van rekening een stuk makkelijker mee dan de hele doos). Ik moest er even voor in de rij staan, maar het is gelukt! Ik heb verder nog een handtekening én tekening gescoord van de maker en illustrator van Kingdomino Duel en een handtekening van de auteur van Porto.

Het kan soms best lastig zijn om een tafeltje te vinden bij een spel dat je graag wil spelen. Als je gewoon rond loopt lijkt het of alle tafels de hele tijd bezet zijn. Het loont daarom om gewoon even te wachten bij een stand waar je graag een spel wil doen. Zeker als er meerdere tafels zijn waarop een spel gedemonstreerd wordt, is de kans groot dat de wachttijd meevalt. Ik vraag het vaak ook gewoon aan een van de uitleggers of aan de mensen die aan het spelen zijn. En verder houd ik mijn ogen open voor niet compleet gevulde tafels. Er zijn veel groepjes van twee spellenliefhebbers die samen de beurs bezoekers en die zijn vaak best bereid om een tafel te delen als je er om vraagt. Op deze manier heb ik flink wat spellen kunnen spelen die ik graag wilde doen.

Bij sommige stands is het extra moeilijk om een plekje te vinden doordat ze geen vaste spellen op de tafels hebben liggen, maar werken met een soort bibliotheek-systeem. Bij Schmidt, Kosmos en Ravensburger werken ze bijvoorbeeld met dit systeem. Als je in die stands een tafeltje weet te bemachtigen, kan je daarna rustig al hun nieuwe spellen proberen. Je leent dan een spel bij de uitgiftebalie, je laat het je uitleggen, je speelt het en je brengt het daarna weer terug waarna je meteen een nieuw spel leent dat je aan hetzelfde tafeltje kan gaan zitten spelen. Tafeltjes in deze stands zijn dan ook vaak uren achter elkaar bezet en het heeft daarom geen zin om hier lang op een plekje te gaan wachten.

De uitleg van een spel, kan een spel maken of breken. Ik heb dit jaar een paar keer hele goede uitleggers gehad (bijvoorbeeld bij Porto en Kingdomino Duel), maar ook een paar keer heel slechte. Soms komt dat doordat uitleggers het Engels niet goed genoeg beheersen (dit overkwam ons bij de Aziatische uitgevers soms), maar vaker doordat de uitlegger een spel zelf niet goed genoeg kent.

De uitleg ging bijvoorbeeld mis bij het eerste spel dat ik op de beurs speelde (Ticket to Ride Japan). In deze versie bouw je ook een gezamenlijk stuk hogesnelheidsspoor. Op dit spoor zet je speciale treintjes (de bullit-trains). Er zitten maar 16 van dit soort treintjes in het spel. De uitlegger was alleen vergeten te zeggen dat je op elk stuk gezamenlijk spoor maar één zo’n bullit-trein zet, ongeacht hoe lang het is. Wij waren daardoor in no time door de bullit-treinen heen. Gelukkig zag een andere uitlegger onze fout waardoor we toch nog op het juiste spoor kwamen, maar het spel is wel anders gelopen doordat we verkeerd waren gestart.

Ook bij Welcome to… new Las Vegas kregen we een belabberde uitleg. De uitlegger van dienst kende het spel eigenlijk niet goed en wist alleen op hoofdlijnen hoe het liep. Als ze iets niet helemaal wist zei ze dingen als, ja dan doe je iets met die limos, maar misschien kan je dat nu maar beter negeren want het is een eerste potje en dan wordt het wel heel ingewikkeld. We speelden dit spel met twee Amerikanen en één daarvan heeft zelf alle gaten in de uitleg proberen te vullen door de regels te lezen. We hebben het spel uiteindelijk uitgespeeld, maar echt leuk werd het niet omdat we te veel aan het worstelen waren met de regels waardoor we niet aan spelen toekwamen. Dit spel heb ik dan ook niet gekocht.

Maar natuurlijk heb ik heel veel andere spellen wel gekocht. Uiteindelijk eindigden de volgende 13 spellen/ uitbreidingen in mijn trolley: Ticket to Ride Japan/Italië, Ticket to Ride Polen, de challenge-blokken voor Clever en Dobbel zo Clever, Noch mal so Gut (de opvolger van Keer op Keer), Little Town, Kingdomino Duel, Walking in the Provence, Kartograph, Point Salad, Copenhagen Roll & Write, Porto en Pharaon.

3 reacties

  1. Dat is inderdaad al een stuk schappelijker geprijsd. Ik heb het spel echter al gekocht en moest dus het volle pond gaan betalen (of het spel nog een keer kopen maar dan was ik per saldo nog meer geld kwijt dus daar had ik ook geen zin in). Anyway, veel plezier met je aankoop gewenst!

  2. Als je Copenhagen kocht kon je voor 10€ extra er beide uitbreidingen samen bij kopen. Dit was redelijk en heb ik dan ook gedaan

    Kire

  3. Ter info: er waren slechts 2 Queenies voor Copenhagen. Een van beiden was er wel in 2 versies: één in karton en één in plastiek voor de luxe versie.

Laat een antwoord achter aan Anoniem Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *