Union Pacific

Het spel …

Treinen en aandelen vormen samen een populair thema in bordspellen, dus wellicht was het wel logisch dat Alan Moon zijn eerdere spel Airlines, over aandelen in vliegtuigmaatschappijen, omvormde tot Union Pacific, waarin het spoornetwerk in Noord-Amerika ontwikkeld wordt. Union Pacific is een grote spoorwegmaatschappij, dat haar netwerk gaat uitbesteden aan tien lokale aanbieders. Deze beginnen allemaal met een trein bij hun thuisstation ergens op het bord. Deze thuissteden zijn samen met andere steden verbonden in een groot netwerk van spoortrajecten in vier soorten. De spelers bouwen verder aan de tien maatschappijen, en kunnen ook investeren in aandelen hiervan of van Union Pacific.

Is een speler aan de beurt, dan kan hij kiezen uit twee acties: bouwen of investeren. Besluit de speler te bouwen, dan speelt hij een spoorkaart uit en plaatst een trein van een maatschappij naar keuze op een vrij vakje van het type spoor dat overeenkomt met de kaart. Hierbij moet wel aan enkele voorwaarden voldaan zijn: de maatschappij van zijn keuze moet op dat type traject kunnen rijden, de trein moet in verbinding staan met het startpunt van de maatschappij, en op geen enkel traject tussen twee steden mogen meerdere treinen van dezelfde maatschappij staan. Na het bouwen mag de speler een aandeel in zijn hand nemen; hij heeft hierbij de keuze tussen een aandeel Union Pacific (zolang de voorraad strekt), een aandeel van de blinde stapel of één van de vier openliggende aandelen. Van Union Pacific zijn dus wel aandelen beschikbaar, maar geen treinen om te bouwen.

Kiest de speler ervoor om te investeren, dan mag hij aandelen uit de hand spelen. Aandelen zijn namelijk niets waard zolang ze in je hand zitten, je zult ze moeten uitspelen om punten te verdienen. Bij het investeren heb je keuze uit twee opties: of van twee maatschappijen ieder één aandeel, of van één maatschappij een onbeperkt aantal aandelen.

Vier keer tijdens het spel komt er een dividendkaart voorbij; deze zitten in de blinde stapel met aandelen. Bij iedere uitkering wordt er per maatschappij geld uitgekeerd aan de twee spelers met de meeste uitgespeelde aandelen. Hoe meer treinen er van een maatschappij op het bord staan, des te meer geld het oplevert. De dividenden van Union Pacific staan iedere keer vast, maar groeien fors met iedere volgende uitkering. Na de vierde uitkering eindigt het spel direct; winnaar is de speler met het meeste geld.

… en de waardering

Union Pacific is een eenvoudig aandelenspel, dat lekker vlot wegspeelt. In tegenstelling tot bij spellen als Acquire of Shark is er geen sprake van speculatie, al moet je wel in de gaten houden welke aandelen je medespelers telkens pakken. Omdat je niet precies weet wanneer de dividendkaarten langskomen, is timing belangrijk: nu alvast die aandelen uitspelen, of toch nog maar bouwen om die maatschappij waardevoller te maken of dat ene leuke aandeel te pakken? Een nadeel is dat je eigenlijk niet zoveel verschillende dingen kunt doen, en het spel soms wat monotoon kan overkomen. Dit is gedeeltelijk te ondervangen door met minstens vier spelers te spelen; in dat geval heb je nog wat concurrentie om de maatschappijen en blijft de spanning erin. Een heel aardig spel, dat net iets tekort komt om echt goed genoemd te worden.

Als je Union Pacific uit de doos haalt, verwacht je dat het gezien de enorme hoeveelheid materiaal dat het wel een pittig spel zal zijn. Dat valt echter heel erg mee. Het is namelijk een lekker vlot spel waarin alles draait om timing. Durf je het aan om nog een ronde te wachten voor je aandelen uit je hand op tafel legt en kun je dus nog net even die kaart pakken of ga je voor zekerheid. De pit in dit spel zit dus niet zo zeer in de regels of diepgang maar in de spanning voor het moment waarop de waarderingen zullen komen. Ik vind dit spel in ieder geval pittig genoeg voor vier pionnen.