Verslag spellenspektakel 2016 (Dagmar)

Geplaatst door

Afgelopen weekend werd het Spellenspektakel georganiseerd in Eindhoven. Ik ben er samen met Niek op zondag naar toe geweest. We waren rond een uur of 11 op de beurs en werden hartelijk ontvangen met een Goodie Bag met daarin onder andere een kaartspelletje en spionnen-bonus-kaarten voor Codenames Pictures. De beurs was al gezellig druk en er zaten al veel tafeltjes vol.

De eerste verrassing voor mij was dat Haba een mooie stand had waar je niet alleen hun spellen kon kopen, maar ze ook kon proberen. Ik spotte een leeg tafeltje bij Avonturenland, de kersverse winnaar van de Nederlandse Spellenprijs. Snel schoven we aan en al snel kwam er een vriendelijke Belgische dame ons het spel uitleggen. Avonturenland is een familiespel waarin iedere speler met een aantal helden door een land trekt en daar magische kruiden, zwaarden en goud verzamelt en vrienden maakt. Met behulp van je vrienden en magische attributen kan je vervolgens proberen de gevreesde mistmonsters te verslaan. Ik was zo als gewoonlijk weer lekker aan het hamsteren (zwaardje hier, kruidje daar), terwijl Niek al druk doende was om het ene na het andere mistmonster te verslaan. En dat is helaas precies wat in dit spel veel punten oplevert. Tegen de tijd dat ik uit verzameld was, was er geen monster meer te bekennen en was het spel al bijna afgelopen (inderdaad ik en mijn verzamelde vriendjes kwamen dus als verliezers uit de bus).

Ik was niet heel enthousiast over Avonturenland, maar ik denk ook dat ik niet helemaal tot de doelgroep behoor. Dit is een spel om met wat jongere kinderen (8-10 jaar) te spelen. Voor mij was de geluksfactor te hoog (er worden tijdens het spel tegels omgedraaid en op het bord gelegd en als je geluk hebt liggen die voor je neus en als je pech hebt liggen ze aan de andere kant van het bord) en er zat te weinig directe interactie in het spel. Het spel speelt op zich prima, iedereen is lekker bezig en je kan elkaar een heel klein beetje dwars zitten (door lekkere tegels weg te pakken). Voor een familiespel is dat genoeg, maar liefhebbers hebben graag iets pittigers op tafel

Na Avonturenland liepen we door en kwamen we Peter Hein tegen die samen met zijn dochters Codenames Pictures zat te doen. Even verder op kwamen we nog wat bekenden tegen van Spellenpret, waaronder Spelmagazijn-Ronald die dit keer niet in de huid kroop van Dokter No, maar van dokter Ro. Hij stond namelijk in een mooie doktersjas Pandemic uit te leggen. Ik vind Pandemic een geweldig spel en het doet me dan ook goed om te zien dat dit acht jaar oude spel nog steeds aandacht krijgt en nieuwe fans maakt.

We besloten om eens even een kijkje op het balkon te nemen . De eerste stand waar we tegen aan liepen was die van Quined Games. Daar lag Papà Paolo op een tafel. Ik had dit spel op Spiel al zien liggen en vind het er erg mooi uit zien en dus wilde ik het even aan Niek laten zien. Maar het was schijnbaar onze geluksdag want de vorige groep was net klaar met spelen en dus konden we zelfs aanschuiven. En op de uitleg hoefden we ook nog eens niet lang te wachten. Papà Paolo is een werkverschaffingsspel met biedelementen. Je hebt in dit spel elke ronde vier pizzakoeriers (je werkers) tot je beschikking staan die je op vakje uit een veld van 3 bij 3 tegels zet. Aan de rand van de tegels staan verschillende acties. Je kan vervolgens kiezen, je mag de tegel pakken waar je op staat (hier staat een stadplattegrond op met huizen met hongerige mensen die smachten naar verse pizza) of je mag één van de twee acties doen die op je rij of kolom staan. Met deze acties kan je bijvoorbeeld je eigen pizzeria van nieuwe pizza’s voorzien of een pizzakoerier er op uit sturen om vast wat pizza’s te bezorgen Op twee randen liggen ook nog muntjes. In de tweede fase van het spel wordt het geld verdeeld, degene die de meeste koeriers in een rij heeft staan gaat er met de buit vandoor. En als derde kom je in de bezorgfase waar bij opbod wordt geveild wie hoeveel pizza’s mag bezorgen en hoeveel benzine er in de tank van de pizzakoerier zit (of te wel hoe ver weg hij kan gaan vanaf de pizzeria). Je moet dus een goede balans zien te vinden tussen het uitbouwen van je wijk (kiezen van tegels) de acties gebruiken om voldoende pizza’s op voorraad te hebben en daarbij er ook nog op letten dat je voldoende geld verzameld om goed te kunnen bieden op de bezorg-licenties. Niek was hier veel beter in dan ik (ik keek vooral erg jaloers naar de hele bergen geld die hij telkens binnen harkte en de stapels pizza die hij bezorgde) en ik verloor dus weer jammerlijk.

Ik heb Papà Paolo met veel plezier gedaan. Het is een spel waar heel veel gebeurt en waarbij je alle verschillende doelen die je wilt bereiken met elkaar in balans moet brengen. Zo is veel geld leuk, maar als je geen pizza’s klaar hebt liggen om te bezorgen of er geen hongerige gezinnen in jouw wijk hebt wonen, dan heb je er niets aan. Papà Paolo is een lekkere stevige, degelijke euro in een prachtige uitvoering. De regels zijn niet heel complex en alles grijpt netjes in elkaar. Het is alleen geen echt vernieuwend spel doordat het spel een mix is van bekende (maar goede) spelmechanismen. Leuk dus, maar voor mij geen must have omdat ik al genoeg soortgelijke spellen heb die ik ook al te weinig speel.

Naast Quined Games was de stand van Portal Games. Het was nog steeds onze geluksdag want hier was net een tafeltje vrij met Tides of Madness. Ik vind Tides of Time een erg leuk tweepersoons spelletje en was er benieuwd of deze Cthulhu-variant meer te bieden had dan alleen andere (schitterende) plaatjes. En dat bleek het geval te zijn. Het is nog steeds een razendsnel tweepersoonsspel (lees hier de recensie van Tides of Time als je het spel niet kent) waarin het draften centraal staat. Maar wat er aan toegevoegd is, is dat op sommige kaarten de tentakels van Cthulhu staan afgebeeld. Als je zo’n kaart kiest dan krijg je er een fiche met een Cthulhu-teken bij. Wie aan het eind van de ronde de meeste van deze fiches heeft, die krijgt 4 punten extra óf mag één fiche inleveren. Nou vraag je je natuurlijk af waarom je zo’n fiche zou willen inleveren als je punten kan krijgen als je de meeste hebt. Nou dat zit zo. Als je teveel van deze fiches hebt (9 stuks) dan verlies je onmiddellijk. Niek ging weer als de brandweer in dit spel en stond in no time mijlenver voor met de Cthulhu-fiches. Mijn enige kans was om te proberen om hem 9 fiches in zijn mik te schuiven dus ik koos fanatiek de tentakel-vrije kaarten in de hoop dat hij dan zijn negende fiche zou scoren. Dat lukte helaas net niet en dus verloor ik voor de derde keer op rij (beginnen jullie het patroon al te herkennen?).

Ik vond deze variant op Tides of Time heel geslaagd. Het is eigenlijk nagenoeg hetzelfde als Tides of Time, maar dan met nog iets extra’s. En de extra vind ik erg leuk omdat het een extra ding is dat je in je afweging welke kaarten je houdt en weggeeft mee moet nemen. Het spel beviel ons zo goed dat we het hebben gekocht (de enige aankoop op deze beurs, ik ben best trots op mezelf).

Het was inmiddels half 2 en dus de hoogste tijd voor de lunch. Niek ging in de rij staan voor broodjes hotdog en ik zocht vast een plaatsje op het terras. Ik keek speurend rond en toen zwaaide een vriendelijke meneer met twee charmante dochters dat we wel mochten aanschuiven. Inderdaad, ook Peter Hein en zijn dochters deden net een hapje en een drankje. Het was reuzegezellig om even bij te kletsen. Ook zij vermaakten zich prima. De dames gooiden al hun charmes in de strijd om hun vader over te halen om Codenames Pictures te kopen, maar Peter Hein gaf geen krimp. Zoals jullie in zijn verslag kunnen lezen, hebben de dames zich later bedacht en hoefden ze het spel toch niet (of dat is in ieder geval het verhaal dat Peter Hein me op mijn mouw probeert te spelden….)

Niek en ik besloten nog een rondje over de beurs te lopen. Ik wilde graag het nieuwe dobbelspel Keer op Keer proberen dus we gingen nog eens kijken of we het konden spelen. Dat bleek niet te kunnen (het spel was bezet), maar de tafel er naast was leeg en daar lag het spel Crox Woord. Er was zelfs al een uitlegger die ons overhaalde om het snelle spel te spelen. Het bleek een woordspel te zijn. Je gooit een aantal dobbelstenen en moet vervolgens razendsnel een woord of meerdere woorden van deze dobbelstenen vormen (in dat geval moet je ze op een kruiswoordraadselachtige wijze aan elkaar passen). Je moet daarbij exact één dobbelsteen overhouden en die gooi je snel in de doos. Wie dat als eerste doet (en geldige woorden heeft gelegd) die wint de ronde. Het doel is om drie rondes achter elkaar te winnen om de eindzege op te strijken. Niek en ik zijn fanatieke scrabbelaars en hadden er dus weinig moeite mee om woorden te vormen en we waren beiden snel op dit spel uitgekeken. We hebben het spel niet eens uitgespeeld. Doe ons maar good old Scrabble.

Het was voor ons bijna tijd om naar huis te gaan, dus we liepen nog een laatste rondje. En tijdens dat rondje zag ik een leeg plekje bij de nieuwe Carcassonne (Door Berg en Dal). Ons geluk was dus nog steeds niet op. Deze versie ziet er echt heel schattig uit en dus wilde ik hem graag proberen. Behalve de looks, wijkt dit spel op drie manieren af van het origineel. De eerste verandering hangt samen met de “steden”. In deze versie zijn de steden namelijk vervangen door akkers waar verschillende soorten groenten en fruit op worden gebouwd. Als je een akker afmaakt dan krijg je niet alleen punten voor het aantal tegels, maar ook nog de bijbehorende fiches. Elke complete set van 5 (uit mijn hoofd) verschillende groenten en fruit levert aan het eind extra punten op. De tweede verandering is dat je geen boeren hebt, maar twee hutjes die je in een weiland kan plaatsen. Op sommige weidetegels staan beestjes (1-3) en aan het eind van het spel krijg je punten voor de tegel waar je hut op staat en alle tegels die er om heen liggen (de kloosterformatie). De laatste verandering is dat als je een bestaande weg waar je op staat uitbreidt, je met je mannetje over de weg mag lopen en je net zo veel punten krijgt als het mannetje stapjes zet. Als je het slim doet kan je dus een paar keer heen en weer wandelen en zo veel punten pakken. Het zal jullie inmiddels niet verbazen dat Niek weer wist te winnen.

Ik vond dit een erg leuke, toegankelijke variant van Carcassonne. Het is net wat makkelijker dan het gewone Carcassonne (geen moeilijk gedoe met boeren) en het ziet er heel lieflijk uit. Ik denk dat het daardoor erg geschikt is om met kinderen te spelen. Ik heb al genoeg Carcassonne-varianten in de kast staan om het spel zelf niet te hoeven hebben, maar ik zou het met alle plezier nog eens willen doen.

Het was inmiddels drie uur geweest en dus tijd voor ons om naar huis te gaan. Om 5 uur zou namelijk de Formule 1 beginnen met de regenrace in Brazilië en daar wilde Niek geen moment van missen. Het verkeer werkte goed mee (het was nog steeds onze geluksdag) en dus waren we precies op tijd thuis om te horen dat de start een kwartier werd uitgesteld. We weten inmiddels allemaal dat het afgelopen zondag vooral voor Max een geluksdag was, of in ieder geval voor 50%. Ik weet zeker dat als hij die avond een potje risk heeft gespeeld hij alleen maar zessen heeft gegooid.

Ik heb me uitstekend vermaakt op het spellenspektakel. Het was gezellig druk. De tafels waren goed bezet, maar toch was er altijd wel ergens een tafel vrij om een leuk spel te proberen. We hebben alleen maar bekwame uitleggers getroffen (dank en complimenten). Ik heb leuke spellen kunnen doen en tussendoor nog even een gekletst met bekenden. Het spellenspektakel is weer helemaal terug op haar oude niveau. Als het even kan ben ik er volgend jaar weer bij. Maar voor het zo ver is deel ik nog een paar foto’s met jullie van deze beurs.

Het meest ranzige spel van de beurs. Gadver, ik snap dat niemand aanschoof.
Er was een grote hoek vrijgemaakt voor kinderen waar ze lekker konden knutselen. Ook was er een crèche voor de allerjongsten.
Shoppen bij de Rode Pion
Ook was er een ruim aanbod aan tweedehandsspellen te koop op de beurs
XXXL versie van Camel Up/Cup

2 reacties

  1. Hallo Jan,

    Het klopt dat voor de verwende veelspeler Spiel veel leuker is dan het Spellenspektakel. Het is groter, er zijn veel meer spellen, veel meer koopjes en veel meer bijzondere uitgevers. Het Spellenspektakel is van een heel andere orde. Maar als je je daar op in stelt, dan kan je je daar ook als de verwende veelspeler prima een dagje vermaken. Er waren meer dan genoeg spellen die ik nog niet gedaan had om uit te proberen. En dan dus ook nog met uitleg in het Nederlands. Het was (in ieder geval op zondag) veel minder druk dan op zelfs de rustigste Spieldag en dat is best fijn en minder vermoeiend.

    Als ik maar naar één beurs zou mogen, dan zou ik voor Spiel gaan. Maar ik hoef niet te kiezen en ga dus met plezier naar deze Nederlandse afterparty.

    Wie weet tot volgend jaar!

  2. Dagmar, Wat heerlijk om jouw verslag te lezen van Spellenspektakel (grappig van jullie 'geluksdag').

    Sinds ik naar Spiel ga (inmiddels 10x) ben ik niet meer naar het Spellenspektakel geweest (ben bang dat het zo tegenvalt en de 'buit' is eigenlijk al binnen), maar door jouw verhaal ben ik wel weer wat enthousiaster geworden. Dus wie weet volgend jaar toch maar weer wel gaan…..

Laat een antwoord achter aan Dagmar Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *