Zuiderspel 2016

Geplaatst door

Afgelopen zondag was het weer tijd om af te reizen naar Veldhoven voor de 2016 editie van Zuiderspel. De beurs werd weer georganiseerd in de conferentiezaal van het Koningshof hotel in Veldhoven We reden er zonder problemen naar toe en ondanks het feit dat we wat later waren (we kamen om ongeveer 1 uur aan terwijl de beurs om 10 uur was begonnen) was er nog meer dan genoeg plek om de auto te parkeren (en dat nog gratis ook). Snel gingen we naar binnen.

We begonnen met een verkennend rondje. Wat opviel was dat er weer een goede mix was van stands waar je spellen kan kopen (nieuwe en tweedehands) enstands waar je spellen kan proberen (met bekende en onbekende spellen). Daarnaast was er nog een grote horeca-hoek waar je verschillende soorten versnaperingen kon krijgen en die je ook rustig aan een tafeltje kon consumeren. In één hoek van de zaal waren allemaal stands met spellen en activiteiten voor (jonge) kinderen die zich prima leken te vermaken. Het was al goed druk en in veel stands waren alle tafels gevuld met spelende mensen.

Toen we een vrij tafeltje zagen, grepen we dus ook onmiddellijk onze kans om aan te schuiven. Op deze tafel lagen een aantal houten vierkante blokken in verschillende kleuren en van verschillende groottes. De blokken waren niet mooi strak gezaagd (zo was één kant ene beetje bol en een andere kant scheef). Dit bleek het spelmateriaal voor het spel Block Out! te zijn. Lody liep toevallig net langs en schoof ook aan. Het bleek een heel simpel spel te zijn. Alle spelers kregen zeven kaarten met daarop aangegeven welke blokken ze moesten gaan plaatsen op een gezamenlijke toren. Doordat de blokken niet netjes vierkant waren ontstond zo een wat wiebelig geheel. Als je de pech had dat de toren in jouw beurt instortte dan moest je drie nieuwe kaarten trekken. Het doel was om als eerste je hand leeg te spelen. Ik vond weinig aan dit spel. Als je geluk had dan had de speler net voor je de toren omgegooid en was het een makkie om een blok te plaatsen en als je pech had stond je voor een onmogelijk opdracht omdat de toren zo wankel was dat niemand er een blok op kan plaatsen. Geef mij maar Dier op Dier, zelfde idee maar dan wel leuk.

We namen afscheid van Lody en vervolgen ons rondje. Hierbij kwamen we terecht bij een man die met een doos om hoog stond en mensen probeerden te lokken om het spel 7 Days of Westerplatte te proberen. Het thema sprak me niet zo aan (oorlogsspel over de verovering van Polen in de tweede wereldoorlog), maar we besloten het een kans te geven. Het bleek een coöperatief spel te zijn waarin je de kust van Polen moest beschermen tegen de aanval van de Duitsers vanaf zee. Iedere ronde mocht je een beetje bewegen en acties uitvoeren op de locaties waar je je beurt beëindigde (zoals terugschieten naar de aanvallende Duitsers). Vervolgens waren de Duitsers aan zet. Iedere beurt moest je een kaart van een stapel trekken en deze kaart gaf aan waar een nieuwe Duitse eenheid haar aanval begon en welke andere eenheid ging bewegen. En vervolgens schieten de Duitse eenheden er lustig op los. Het spel kon ons beide niet bekoren. Ik was zoals gezegd niet zo dol op het thema en Niek houdt niet van coöperatieve spellen. We hebben braaf een ronde uitgespeeld, maar ik had niet echt het gevoel dat er veel te kiezen was. Eigenlijk alles wat je deed was wel goed en echt bedreigd werden we nog niet. Wellicht dat het verderop in het spel leuker zou worden als de Duitsers wat strijdkracht hadden opgebouwd, maar dat hebben we niet meer afgewacht.

De volgende stand waar we een leeg plekje spotten was de stand van Jumping Turtle Games. Er was een leeg plekje bij Baby Blues. Dit spel heeft veel goede pers gehad en ik wilde het wel eens proberen. In dit spel sta je in de schoenen van een leidster van een kinderdagopvang en moet je vijf baby’s blij en gelukkig zien te houden. Dit valt niet mee want de andere spelers doen er alles aan om jouw baby’s aan het huilen te krijgen (denk vieze luiers, spenen afpakken, harde geluiden). En dan moet jij dus maar hopen dat je genoeg speentjes, schone luiers, flessen, potjes en muziekdozen op voorraad hebt om je baby’s weer helemaal happy te maken. Het spel doet mij een beetje denken aan Stap Op (een oud hollandsch spel waar je fietstochten moet volbrengen van verschillende lengtes terwijl de andere spelers je dwarsbomen met lekke banden en tegenwind). Je trekt een aantal kaarten van een stapel en daar zitten pestkaarten in (die je speelt tegen de andere) en hulpkaarten (die je gebruikt om jouw gepeste baby’s weer rustig te krijgen). Je moet dus een beetje geluk hebben dat je de juiste kaarten trekt. Maar gelukkig mag je ook ruilen (al hoef je daarbij je niet aan je woord te houden). We speelden dit spel samen met onze zeer sympathieke uitlegger (en leerden daarbij weer wat verschillen tussen het Belgisch Nederlands en het Nederlands Nederlands). Baby Blues is een leuk thematisch tussendoortje. Het is heel bevredigend om spenen af te pakken van andermans baby’s en vervolgens rustig toe te kijken hoe de betreffende baby van onrustig over gaat in keihard gekrijs. Niek vond dit het leukste spel dat hij op de beurs gespeeld had.

Net toen we klaar waren met Baby Blues kwam er een tafel vrij bij Spyfall. Jumping Turtle Games heeft een Nederlandse versie van dit populaire spionnen-spel op de markt gebracht. Ik vind dit een heel leuk spel en zag mijn kans schoon om te kijken of het bij Niek ook aan zou slaan. Het is geen spel om met zijn tweeën te spelen, maar gelukkig schoof er nog een jong stel aan en speelden ook twee Jumping Turtle uitleggers mee zodat we met zijn zessen waren. Als je het spel niet kent, zie hier de recensie die ik er eerder over schreef voor een uitgebreide beschrijving. We speelden uiteindelijk twee rondjes. In het eerste rondje waren we in de dierentuin. Zoals altijd met dit spel is het best lastig om goede vragen en antwoorden te verzinnen, zeker als je het spel voor het eerst doet. Hierdoor laadde een van de geheim agenten al snel de verdenking op zich door heel twijfelachtig te antwoorden. En het is heel moeilijk om de verdenking kwijt te raken, zeker als je de pech hebt dat er een ervaren spion in het spel is. De spion wist dus te winnen. In het tweede potje waren we in het vliegtuig. Dit potje liep al een stuk soepeler en was super spannend. De spion deed het heel goed, maar net niet goed genoeg. Ik vond dit het leukste spel dat ik op de beurs gespeeld had en voor we door liepen naar de volgende stand heb ik dan ook zowel Baby Blues als Spyfall aangeschaft.

Het laatste spel dat we gespeeld hebben op de beurs was Het Stenen Tijdperk: Huttenbouw & Avontuur. Dit is een variant van het populaire Het Stenen Tijdperk, speciaal voor jonge kinderen. Aangezien Niek continue Het Stenen Tijdperk op zijn telefoon speelt, wilde ik dit spel graag proberen. Er schoof nog een vader van een dochter van zes (helaas zonder zijn dochter aan) zodat we het spel met zijn drieën konden doen. In dit spel staat op het bord een Stenen Tijdperk landschapje waar je op verschillende plekken goederen kan verzamelen (slagtanden, vissen, potten, pruimen). Om het bord heen liggen gesloten tegels met daarop plaatjes van deze locaties of een plaatje van een dobbelsteen. Je draait in je beurt zo’n tegel open en gaat vervolgens naar de locatie die staat afgebeeld of loopt net zo veel stappen als het aantal ogen van de dobbelsteen. Daar mag je dan één goed pakken. Er is ook één locatie in het dorp waar je hutten mag bouwen. Er liggen altijd drie hutten klaar met daarop aangegeven welke grondstoffen je moet inleveren om die hut te mogen bouwen. Als je dus de goede grondstoffen hebt én weet waar de juiste tegel ligt om naar de huttenbouwlocatie te gaan, dan mag je daar naar toe om een hut te bouwen. Vervolgens worden alle locatietegels weer dicht gedraaid en mag de actieve speler er twee omwisselen. Het is dus een heel simpel spel met een beetje een memory-element er in (het deed mij een beetje denken aan Jakkiebak Kippekak). Onze medespeler schatte in dat zijn dochter het leuk zou vinden. Ik vind het lastig om te schatten wat kinderen er van vinden (dat krijg je als je ze zelf niet hebt). Het spel ziet in ieder geval super mooi uit, met degelijk uitgevoerd spelmateriaal. Het speelt vlot weg (wat denk ik een voordeel is want kleuters doe je nog geen plezier met een spel van 2 uur) en zit degelijk in elkaar. Ik ben heel benieuwd wat kinderen er van vinden (mocht je dit lezen en het spel gespeeld hebben met een kindje, laat dan even weten wat je ervaring is, als het een goed spel is dan voeg ik het graag aan mijn lijst “spellen geschikt om als kraamcadeau te geven” toe).

Het was inmiddels al na vieren en we besloten nog één rondje te lopen. We zagen nergens een leeg plekje bij een spel dat we nog wilden proberen. Ik heb nog even wat rondgeneusd bij de verkoopstands (altijd leuk). Maar ik heb niets meer gekocht. Zo rond half vijf stapten we dus in de auto om weer naar huis te gaan.

Ik vond het weer een erg leuke beurs. Ik heb inmiddels gelezen dat de bezoekersaantallen weer ietsje hoger waren dan vorig jaar. Dat is goed nieuws. Ik hoop dat volgend jaar de uitgevers nog net iets meer ruimte huren zodat ze meer tafels neer kunnen zetten zodat er nog wat meer keus is welke spellen je kan proberen (nu zaten veel plekken vol en heb ik dus gespeeld waar ruimte was in plaats dat je heel gericht kan kiezen wat je wilt proberen). Ik heb ook wat geluiden gehoord van mensen die een spel hadden geprobeerd, dat leuk genoeg vonden om aan te schaffen maar het vervolgens nergens konden vinden. Dat is natuurlijk jammer. Maar verder niets dan lof voor de organisatie. Ze zijn er weer in geslaagd om een gezellige beurs te organiseren voor een breed publiek. Ik hoop er volgend jaar weer bij te zijn.

4 reacties

  1. Afgelopen weekend dit spel aangeschaft voor onze zoon.
    Hij is bijna 5 en was erg enthousiast over het spel. Begreep het mechanisme ook al goed (en wij wilden wel eens wat anders spelen dan alleen maar carcassone junior met hem).
    Het is een mooie opstap naar kolonisten van catan junior die we ook al hebben liggen. En deze is vanaf 6 🙂
    Hij wordt al net zo'n spellenfanaat als zijn ouders 😀

  2. Dank voor je reactie!

    Het klopt dat spellen voor de jongste spelertjes vaak maar een paar jaar leuk voor ze zijn (met Stef Stuntpiloot en Dier op Dier als uitzondering), maar als kinderen ze dan echt leuk vinden is het de moeite wel waard.

    Bij het eerste kindje geef ik altijd Dier op Dier, dat is ook een beetje op de groei. Meestal krijgen mensen al genoeg voor de baby-periode die bovendien snel voorbij is en vinden ze het dus helemaal niet erg om ook iets voor "later" te krijgen. Bij het tweede (of derde) kindje vind ik het altijd lastiger worden welk kinderspel ik ga geven en ik hoopte dat dit spel daar een goede kandidaat voor zou zijn omdat de senior editie tot mijn favoriete spellen behoort.

  3. Stenen Tijdperk jr. heeft meen ik een leeftijdsgrens van 5 jaar en die klopt ook wel. Ik zou het dus sowieso niet als kraamcadeau geven.:-) Dan is Baby Blues voor de ouders geschikter. Mijn zoon van 8 vond Stenen Tijdperk jr. wel aardig. Zo'n spel is leuk voor de leeftijd 5-8 jaar, kinderspellen gaan maar kort mee.

Laat een antwoord achter aan Michiel Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *