3 Chapters

De grote verscheidenheid aan slagenspellen blijft me verbazen. Hoe lukt het toch om iedere keer met dit zelfde in beginsel toch simpele concept zo veel verschillende maar ook leuke spellen te ontwerpen? Tijdens Spiel 2024 was dit het leukste spel dat ik gespeeld had, en was het wachten op de Nederlandse versie. In 3 Chapters wordt het spel verdeeld in drie fasen, drie hoofdstukken van een sprookjesboek. In het eerste hoofdstuk kies je welke sprookjesfiguren in je verhaal voor zullen komen, in hoofdstuk twee volgt een klassiek slagenspel en in hoofdstuk drie verzamel je nog extra punten door de combinaties binnen je magische gezelschap.

Het doosje is aardig groot voor de inhoud, wie weet ruimte voor een toekomstige uitbreiding. De kaarten zijn grappig geïllustreerd en de fiches lijken gefiguurzaagd en zelf gekleurd met waterverf, geleverd in een papieren zakje. De sprookjes in 3 Chapters kunnen samengesteld worden uit 50 verschillende sprookjesfiguren. Hier zitten archetypen tussen zoals prins en prinses, verschillende soorten dwergen, vampier, de draak (die het hoogste nummer 50 heeft en daarmee onverslaanbaar is) en uiteraard ook de boze stiefmoeder.

Er komen ook bekende karakters uit verschillende verhalen voorbij, zo treffen we Kapitein Haak en Peter Pan, Roodkapje, Alice en de Hartenkoningin, Hans en Grietje en ga zo maar door. Iedere kaart heeft een unieke waarde van 1-50. In een slag wint de kaart met de hoogste waarde, en wint hiermee een ster, met een waarde van twee punten. Alle spelers nemen echter hun eigen kaart terug en leggen die weg voor de telling in hoofdstuk drie. Je gekozen gezelschap blijft dus bij elkaar. Op iedere kaart staan ook de kenmerken van dit sprookjesfiguur; is het een kind een monster (of beide?), een dier, kan het magie toepassen, is het een dwerg, komt het uit wonderland of draagt het een kroon? Deze symbolen kunnen in de juiste combinaties veel punten opleveren.

Onder aan de kaart staat hoe een kaart punten op kan leveren, de vaardigheden van een karakter. Roodkapje bijvoorbeeld, levert vier kristallen (een halve punt per stuk) op als ze samen is met de grote boze wolf. Dit kan zijn in de slag (hoofdstuk twee) of in hoofdstuk drie als gekeken wordt naar het door jouw samengestelde deck. De gelaarsde kat krijgt een hartje (een punt) per monster in de slag of later in je deck. En het witte konijn, dat immers altijd te laat is, levert je punten op als het de laatste kaart in de slag is en als het de laagste kaart in de slag is.

Bij het kiezen van de kaarten wil je dus rekening houden met de slagen, maar ook met de laatste telling van je deck. De kaarten kies je met een doorgeefsysteem. Je kiest een kaart en geeft de overige zeven kaarten door, soms zit een mooie combinatie in je hand en moet je maar hopen dat je deze kaart nog steeds kan kiezen als dezelfde hand weer voorbij komt. Als iedereen zeven kaarten gekozen heeft begint het slagenspel. Hierbij let je niet alleen op de waarde, maar nog meer op de symbolen om punten met je kaarten te verdienen. Soms wacht je op een specifieke kaart die je veel op kan leveren, zoals Jaap wacht op de reus en de drie beren heel graag bij Goudlokje zijn.

…en de waardering

Dit is een spel dat leuker wordt naarmate je het vaker speelt. De eerste keer is het systeem met een puntentelling na alle slagen even wennen. Ook ken je de karakters nog niet waardoor je meer gaat voor slagen halen dan een gebalanceerd deck. Als je na een paar keer spelen het een beetje doorkrijgt is het erg leuk om proberen bepaalde figuren bij elkaar te krijgen. De dwergen kunnen erg lucratief zijn in het juiste gezelschap. Dan schraapt de gierige dwerg zomaar de meeste kristallen voor je bij elkaar. De slagen zijn dan ook veel spannender omdat niet iedereen bezig is met de slag winnen maar hopen op een bepaald symbool om te scoren. Al met al een erg geslaagd en toegankelijk kaartspel.