In de nacht van de vierde op vijfde dag van onze cruise was het flink onstuimig geweest op zee. Nou kunnen zowel Niek als ik er goed tegen (als in: we worden niet misselijk ofzo) en is het zelfs wel een beetje lekker om in slaap gewiegd te worden door het schip. Maar het was wel een uitdaging om ’s nachts veilig een sanitaire stop te maken door al het geschommel.
En vanwege al het natuurgeweld werd ook de derde stop op onze cruise iets verlegd. We zouden eigenlijk in kustplaats Mandal aanleggen, maar in plaats daarvan voeren we iets verder door langs de kust naar Kristiansand. Schijnbaar was het daar net wat minder winderig dan in Mandal. Kristiansand heeft kades waar cruiseboten kunnen aanleggen, maar die waren helaas al bezet door andere cruiseschepen. Daarom kon de Rotterdam niet aanleggen, maar moesten wij voor anker voor de kust en met tenderboten heen en weer. Gelukkig was hier wel meer ruimte aan de kade waardoor er twee tenderboten tegelijkertijd konden aanleggen. Hierdoor waren de wachtrijen om van en op het schip te gaan een stuk korter dan in Ulvik.
Niek en ik besloten eerst maar eens wat spelletjes te doen aan boord en pas in de middag van boord te gaan. Ik had zelf wat spellen meegenomen van huis en daar hebben we er wat van gedaan. Het aanbod van de bieb was geweldig, maar soms is het gewoon fijn om een spel te doen dat je al kent zodat je meteen kan gaan spelen zonder in de regels te hoeven duiken.
Na de lunch gingen we van boord. Tegen die tijd waren de rijen voor de tenderboots helemaal opgelost en konden we dus meteen doorlopen. Na een kort vaartochtje stonden we op de kade van Kristiansand. Nou ja, staan… Het was in mijn geval meer zwabberen dan staan. Ik had flink last van landziekte. Dat is de tegenhanger van zeeziekte. Als je een tijdje op een schommelende boot bent, dan stelt je lichaam zich daarop in door zich aan te passen aan de schommeling. Maar als je dan weer vaste grond onder voeten hebt, dan schommel je in je hoofd soms nog gewoon een tijdje verder. Als ik zat, dan had ik er geen last van, maar zodra ik ging staan of lopen schommelde de wereld behoorlijk. Van onze medereizigers hoorde ik later dat ik zeker niet de enige was die last had van landziekte. Ik voelde me zo beroerd dat ik zelfs nauwelijks foto’s van Kristiansand heb gemaakt. Gelukkig waren Ronald (van Spelmagazijn en de maker van dit YouTube filmpje over onze cruise), Simone en Nish zo vriendelijk hun foto’s met me te delen zodat er toch wat mooie plaatjes bij dit blog staan (dank!).
In Kristiansand hebben we een rondje door het centrum gelopen en wat winkels bekeken. Het is een mooi, oud plaatsje. In de plaatselijke boekwinkel hadden ze in de kelder een flinke spellencollectie waar we even in hebben geneusd (zonder wat te kopen). Kristiansand zag er echt heel gezellig uit, maar door het geschommel in mijn hoofd zijn we er niet heel lang gebleven en al snel terug naar het schip gegaan. Daar schommelde mijn hoofd ten minste in het ritme van de zee en dat voelt een stuk prettiger.

Na het eten zijn we naar de spellenbieb gegaan om een paar spellen te lenen. Wendy en Martijn hadden ons getipt om Bonsai te proberen. Dat spel hadden ze met veel plezier gespeeld en dus vroegen wij aan Kyra waar het stond. Zij trok het vlot uit de kast en tipte ook nog om Kelp mee te nemen.
Ik appte Wendy dat we hun tip om Bonsai te gaan spelen hadden opgevolgd. Voor het geval ze mee wilde spelen vertelde ik ook waar we zaten. En we hadden geluk, Wendy en Martijn hadden nog even wat tijd voor ze naar een andere spellenafspraak moesten en schoven dus bij ons aan om Bonsai uit te leggen en een potje te spelen. We hebben het spel niet helemaal uit kunnen spelen, maar dat mocht de spellenpret niet drukken. Ook Niek en ik vonden Bonsai erg leuk om te doen en dus speelden we het gewoon meteen nog een keer. Ik heb daarna nog een poging gedaan om Kelp te leren, maar dat is me niet gelukt. Ik had al snel door dat het niet mijn type spel was en heb me de moeite om het te leren daarom maar bespaard. Het spel ziet er wel echt fantastisch mooi uit.
Terwijl Niek Bonsai en Kelp terug bracht naar de spellenbieb, schoof medereiziger Wiljan aan. Ik heb even met hem gekletst en toen Niek terug was hebben we met zijn drieën nog een potje Lost Cities roll & write gedaan. Daarna was het wel weer eens tijd om de bedstee op te zoeken. De zee was gelukkig een stuk rustiger dan de nacht er voor.