Afgelopen vrijdag zijn Niek en ik afgereisd naar Essen voor een bezoek aan Spiel. Het verkeer reed lekker vlot door en we waren daardoor iets na tien uur in Essen. Nadat we de auto hadden geparkeerd pakten we de bus naar de ingang. Het blijft grappig dat het parkeerterrein zo groot is dat er een busdienst over heen rijdt om je naar de beurs en terug naar de auto te brengen. Op de heenweg is het op zich geen probleem om te lopen, maar op de terugweg ben je dankbaar dat je niet het hele stuk met je aankopen hoeft te zeulen.
De rijen voor de kassa’s waren historisch kort en dus hadden we binnen een paar minuten onze entreetickets gekocht en konden we naar binnen. Na Eugène nog even begroet en een fijne dag gewenst te hebben, konden we de beursvloer op. Ik had in mijn hoofd wel zo’n beetje een lijstje met spellen die ik graag wilde aanschaffen. Bovenaan dat lijstje prijkte Kolejka, een spel over boodschappen doen in communistisch Polen. Het enige probleem was dat ik niet wist waar dit spel verkocht wordt. Ik zag de naam van de uitgever ook niet in de Spielbox staan (daar had ik op gehoopt), dus er zat niets anders op dan te gaan zoeken. Ik verwachtte dat het spel ergens in één van de hallen met kleine uitgevers zou zijn, dus daar gingen we eerst maar eens naar toe.
Mijn eerste aankopen op de beurs deed ik bij Look-out. Ik had mijn zinnen gezet op de uitbreiding voor het tweepersoons-Agricola spel en de tweepersoonsversie van Le Havre. Ze verkochten bij Look-out verder nog voor het gewone Agricola setjes met roze speelstukken in het kader van oktober borstkankermaand. Aangezien ik borsten heb en dus zeker tot doelgroep behoor, kon ik die niet laten liggen.
Iets verderop werd Tokaido verkocht én gesigneerd. Hier was ik wel voor te porren, dus ik kocht snel een doos en ging in de rij staan. Het spel werd echter niet alleen door Antoine Bauza gesigneerd, maar ook door (de vormgever?) gesigneerd én van een tekening voorzien. Dit tekenen ging alleen nogal langzaam (want uitgebreid). Na een minuut of tien wachten was de rij daardoor nog maar één plaatsje opgeschoven. De tweede signeersessie ging net zo traag en na nog een minuut of tien wachten hielden Niek en ik het voor gezien. Ik had graag mijn spel laten signeren, maar in dit tempo met nog 10 a 15 wachtenden voor me, ging het ons te lang duren.
Het enige spel dat we op de beurs gespeeld hebben is chop chop. Dit spel had ik op de Spiel-releases lijst van BGG zien staan en was me opgevallen vanwege het mooie spelmateriaal. Het spel zelf bleek heel simpel: iedereen draait een kaartje op met daarop drie afbeeldingen van fruit, je moet vervolgens zo snel mogelijk met stokjes (chopsticks in het Engels) deze vruchten pakken. Het was best grappig om te doen, maar niet bijzonder genoeg om zelf te willen hebben.
Op een gegeven moment hadden we wel zo’n beetje alle zalen met kleine uitgevers gezien en nog steeds had ik Kolejka niet gevonden. Ik begon me toch een beetje zorgen te maken. Aan het eind van de laatste hal bleek een winkel het spel gelukkig te hebben! De doos was lekker zwaar, zag er goed uit en kostte maar 22 euro. Die ging dus mee! Ik had ondertussen ook nog Las Vegas en City of horror aangeschaft.
We hebben tenslotte nog een rondje gemaakt door de zalen met de grote uitgevers. Niek heeft daar nog wat aankopen voor mijn verjaardag gedaan en ik heb me ingehouden. Het was niet overdreven druk op de beurs, maar wel zo druk dat ik lege tafels zag om spellen te proberen (op wat uitzonderingen bij spellen die me echt niet aanspraken na). Het was buiten heerlijk weer en dus besloten we het voor gezien te houden en lekker Essen centrum in te gaan om daar nog van het zonnetje te genieten. Na alle regen van de afgelopen tijd werden we daar heel blij van. We hebben nog in Essen gegeten en daarna zijn we zonder problemen weer naar huis gereden. De leukste dag van het jaar zat er weer op!
Nog wat laatste gedachten:
• De prijzen van nieuwe spellen liggen op Spiel steeds dichter bij reguliere winkelprijzen. Kon je vroeger rekenen op zachte prijsjes, nu betaal je gewoon het volle pond. Je krijgt er dan wel vaak een promo-tje bij.
• Op Spiel liggen de nieuwe spellen stapels hoog, spellen van vorige seizoenen die gedumpt worden liggen stapels hoog, maar naar spellen van oude jaren die nog niet gedumpt worden moet je echt zoeken. Spiel is echt de tempel van de cult of the new en cheap.
• Het blijft jammer dat er niet meer ruimte is om te spelen. Ik vind het heerlijk shoppen op Spiel, maar zou het leuk vinden om meer te kunnen spelen (zoals op Zuiderspel of de Ducosim-beurzen bijvoorbeeld wel goed lukt en hopelijk volgende week op het spellenspektakel ook).
• Het is opvallend hoeveel Nederlanders er op Spiel rondlopen. Waar je ook loopt, je hoort Nederlands.
• Het lukt me steeds beter om kritisch te kopen. De uitbreiding van Dixit heb ik bijvoorbeeld niet gekocht. Die kost 18 euro en ik vraag me af hoeveel leuker het spel wordt door nog meer kaartjes (ik denk niet echt veel), terwijl je voor dat geld ook een klein spel kan kopen. En ik heb ook geen spellen gekocht “omdat ze zo goedkoop waren”.
• I love my trolly! Geen zere handen van tassen die in je handen snijden en zo veel wendbaarder (en minder nerdy) dan de koffers die sommigen achter zich aan slepen (al is ook dat te prefereren boven losse plastic tasjes).
• Niemand kan mij beschuldigen van richtinggevoel. Ik weet nog steeds niet hoe ik kom waar ik wezen wil. Gelukkig heb ik Niek die me helpt om systematisch alle zalen te bekijken. Ik wacht met smart op een app die me vertelt waar welke stands zijn, wat er te koop is en tegen welke prijs. Met zoekfunctie natuurlijk om de laagste prijs te vinden!
Een trolly minder nerdy dan een koffer?? Een heeeeel klein beetje dan maar 😉