Er is er één jarig

De Kolonisten van Catan is volgens mij het belangrijkste nieuwe-generatiespel dat er is. Ik denk dat er honderden misschien wel duizenden mensen zijn die door de Kolonisten opnieuw ontdekten dat spellen doen leuk is. Ik kan het weten, want ik ben er ook zo een.

Voor mijn 21e verjaardag (denk ik) heb ik van mijn beste vriendin Nienke het Kolonisten kaartspel gekregen. Zij had het op haar beurt ook weer van iemand cadeau gehad en had het met veel plezier gespeeld en het leek haar ook wel wat voor mij. Dit was een schot in de roos, ik was volledig in de ban van Catan. Dit spel was zo veel leuker dan alles wat ik daarvoor had gespeeld.

Natuurlijk wilde ik ook alles weten van de grote broer van het kaartspel en dus kwam het bordspel ook al snel in huis (met dank aan mijn moeder). Omdat Niek en ik vooral met zijn tweeën speelden, deden we het bordspel ook maar met zijn tweeën. Ook het bordspel vonden we geweldig en hebben we ontzettend vaak gespeeld, zelfs met zijn tweeën. Maar gelukkig bleken onze vrienden ook wel bereid te zijn een keer dat nieuwe spel te proberen en regelmatig eindigde zo’n spellenavond in de vraag waar je dat spel kon kopen of het verzoek aan ons om het bij de volgende verjaardag als cadeau mee te nemen.

De magie van Catan is voor mij dat je de hele speelduur betrokken blijft bij het spel. Als je zelf niet aan de beurt bent, mag je nog altijd ruilen met de speler die wel aan de beurt is. En als die speler niet wil ruilen kan je altijd nog heel veel tips, suggesties en loze beloften doen. In het spel zijn ook een hoop tussensprintjes (de strijd om een dorp op een bepaalde locatie, de strijd om de langste handelsroute) waardoor je ook tussendoor yes-dat-is-me-maar-mooi-weer-gelukt-momentjes hebt. Hierdoor blijft het spel de hele tijd sprankelend en spannend met een grande finale die de winnaar bepaald.

Catan is inmiddels al weer 10 jaar in Nederland te krijgen en dat is voor 999 Games reden om groots uit te pakken. Peter Hein berichtte al eerder in dit blog over een heuse Kolonisten-taart die bij hem is bezorgd. Vandaag concentreerde het Kolonisten-jubileum zich in het Arena Hotel in Amsterdam. Ook Spellengek was uitgenodigd en dus toog ik met de trein naar Amsterdam.

In het Arena Hotel (niet vernoemd naar het voetbalstadion, maar een hotel in een historisch pand in het hart van Amsterdam) werd ik doorverwezen naar de zaal waar de finale van het Nederlands kampioenschap Kolonisten van Catan plaatsvond. Zachtjes deed ik de deur open om de deelnemers niet uit hun concentratie te halen en stapte ik naar binnen.

In de zaal trof ik een ontspannen gezelschap aan dat aan een groot aantal tafels zat te Kolonisten. Het zag er eigenlijk heel gezellig uit en het was dan ook helemaal niet nodig om heel zachtjes te doen. De spelers waren bezig met hun derde potje. Het programma was wat later gestart dan eigenlijk de bedoeling was, omdat een aantal deelnemers door het herfstige weer te laat waren aangekomen.

Rond een uur of 3 werd het signaal gegeven dat de spelers hun ronde moesten afmaken en het spel staken. Hierna werden we naar een feestelijk ingerichte zaal gestuurd waar we eerst een promotiepraatje kregen over het succes van de Kolonisten. Er werd onder andere verteld dat er nooit veel marketinginspanningen waren verricht om Catan aan de man te brengen, het spel verkoopt zichzelf. Maar 999 wilde de 10e verjaardag niet ongemerkt voorbij laten gaan en heeft daarom niet alleen een gepimpte versie van het spel (de jubileumeditie) uitgebracht, maar gaat ook reclamespots op tv uitzenden. Houd de reclameblokken dus vooral in de gaten.

Vervolgens werd de “eerste” editie uitgereikt aan BN-er Winston Gerschtanowitz en werd het glas geheven op de tiende verjaardag van Catan. Winston reikte vervolgens de prijzen uit aan de nummers één tot en met vier van het kampioenschap (Rik Wijnolds, Bas van der Meulen, Frans de Bode en Els Bulten). De nummer vier kreeg een spellenpakket en de nummers één tot en met drie een respectievelijk gouden, zilveren of bronzen setje met Catan-speelstukken.

Hierna was het tijd voor een hapje en een drankje, waarna het weer tijd was om terug te gaan naar Rotterdam. Ik had een leuke middag gehad en heb zelfs al mijn moed bijeengeraapt om Winston de vraag te stellen waarop alle spellenliefhebbers het antwoord willen weten. Lieve lezers, Winston speelt (net als ik) het liefst met de kleur blauw.