Karel Kakelaar

Karel Kakelaar blijft de grote onbekende in het spel dat naar deze haan is vernoemd. Vermoedelijk is het de naam van de haan die op de voorkant staat en waarschijnlijk houdt hij erg van wormen. Want daar draait het in dit kaartspelletje om. In dit spel zijn de spelers er namelijk als de kippen bij om bij de “All you can pick” kraam van Harald de Haan royale porties wormen te bemachtigen. Wie met de volste buik naar huis gaat, wint het spel.

Een ronde is simpel. In het midden van de tafel worden er net zo veel kaarten open gedraaid als er spelers zijn. Op de meeste kaarten staan één of meer wormen en op sommige kaarten staat een kloek die een paar eieren vasthoudt. Met een kloek-kaart kan je twee eerder gespeelde kaarten uit je aflegstapel terug op handen nemen. De wormen leveren punten op voor de eindoverwinning.

De spelers kiezen vervolgens uit hun hand allemaal een kaart om te spelen. Aan het begin van het spel heb je de keuze uit de vijf genummerde startkaarten. Later in het spel kan je ook kiezen uit de kaarten die je in het spel verzameld hebt. Als iedereen een kaart heeft gekozen, dan worden de kaarten opengedraaid. De speler met het laagste nummer pakt de eerste kaart, de speler met de op één na laagste kaart pakt de tweede kaart, enzovoort tot de speler met de hoogste kaart de laatste heeft gepakt. De kaarten die je pakt gaan naar je hand.

Als meerdere spelers dezelfde kaart hebben gespeeld, dan wint de speler die met de klok mee het dichtst bij de speler die de tractorkaart zit. De tractorkaart wordt elke ronde doorgegeven. Kaarten die je gespeeld hebt, gaan naar je eigen aflegstapel. Het spel is afgelopen na negen rondes en wie dan de meeste wormen in zijn hand heeft, wint het spel.

Er zijn speciale regels voor twee spelers. Als je met twee spelers speelt, dan speelt er een dummy-speler mee. Je schud dan de drie setjes startkaarten die over zijn en elke ronde wordt er één van opengedraaid als kaart die de dummy speler heeft gespeeld.

…en de waardering

Karel Kakelaar is een prima kaartspelletje voor de hele familie. De regels zijn simpel en het spel speelt lekker vlot weg. Er zit spanning in elke ronde doordat je nooit zeker weet hoe hoog jouw kaart is ten opzichte van de andere spelers. Je moet inschatten wat de andere spelers gaan spelen en daar je keus op aanpassen. Aan het begin van het spel weet je precies welke kaarten de andere spelers hebben, maar na een paar rondjes raak je het zicht daar op kwijt waardoor de spanning verder toeneemt.  

Het spel duurt negen rondes, maar je hebt maar vijf startkaarten. Je ontkomt er dus niet aan om kaarten die je wint later ook weer in te zetten. En dat is helemaal niet erg. Als je weet dat jij als enige een wormkaart van waarde één hebt en er op het laagste plekje een hoge kaart ligt, dan ben jij spekkoper. Je wint dan meer dan je verliest. En dan kan je die één misschien wel later in het spel met een kloek-kaart terug pakken zodat je dat puntje toch nog kan scoren.