Geplaatst door Januari was een goede spellenmaand waarin 18 keer een spel op tafel komt (ik ben helaas niet één van de spellengekken die tientallen keren per maand een spel kan doen). Drie van deze spellen speelde ik voor het eerst, drie spellen vielen in de categorie gouden ouwe en drie waren nog nieuw nog oud.
Mijn meest gespeelde spel was Pandemic the Cure. Dit spel was goed voor 6 potjes. Pandemic the Cure is de dobbelvariant van Pandemie. In dit spel moet je de wereld redden door vier epidemieën op te lossen (mensen genezen en medicijn ontwikkelen) door middel van dobbelstenen. Van die zes potjes werd er maar één gewonnen, maar dat mocht de pret niet lukken. Dit spel is net zo verslavend leuk als het bordspel. Misschien was de “nog een keer” factor zelfs wel hoger omdat ik het spel zo graag een keer wilde winnen en dat een aantal keren op het nippertje niet lukte. Zelfs mijn coöperatieve-spellen-mijdende echtgenoot vond dit spel leuk en dat wil wat zeggen.
Mijn op één na meest gespeelde spel was scrabble (met vier potjes). Tussen die vier potjes zat een zeer gedenkwaardig potje tegen Niek. Ik stond mijlenver achter, trok alle verkeerde letters en hij ging ondertussen als een trein. Aan het eind van het spel kon ik bijna mijn woord uit, ik had daarvoor een e of een i nodig. Omdat die letters best vaak voorkomen, besloot ik maar één letter weg te leggen in de hoop dat ik daarna een e of i zou pakken. Dit lukte niet, maar omdat ik toch weinig te verliezen had, herhaalde ik het trucje en dit keer trok ik wel de felbegeerde e. Vervolgens kon ik mijn woord uitleggen (joyride). De zeven nieuwe letters die ik trok, vormden na enig gepuzzel het woord geologe zodat ik nog een keer mijn woord kon uitleggen. Niek had net de laatste letters uit het zakje getrokken en aangezien hij was begonnen, kreeg hij dus de maximale aftrek (de waarde van zijn zeven letters) om zijn oren. En door de monsterlijke scores die ik in mijn laatste twee beurten had bemachtigd, won ik het potje.
Verder speelde ik (naast Pandemic the Cure) nog Qwixx Mixx en King of New York voor het eerst. Qwixx vind ik een erg leuk dobbel-tussendoortje. Qwixx Mixx is een uitbreiding hierop die bestaat uit een nieuw scoreblokje waar de getallen in een andere volgorde staan. Deze andere volgorde haalde een beetje de vaart uit het spel doordat je veel meer moeite moest doen om te zien welke getallen waar terecht waren gekomen. Hierdoor vond ik de uitbreiding iets minder leuk dan ik had verwacht. Maar voor wie het spel vaak gespeeld heeft is het zeker een leuke twist.
King of New York vond ik erg tegenvallen. Ik vond King of Tokyo een leuk spel en mijn verwachtingen waren dan ook hoog gespannen voor deze spin-off. King of New York is denk ik het beste te beschrijven als King of Tokyo met meer bling bling. Zo liggen er nu fiches op het bord (legereenheden) die je kan verslaan om punten te scoren en deze legereenheden kunnen zelf ook weer aanvallen. Deze extra mogelijkheden halen de vaart te veel uit het spel naar mijn zin. Bovendien zijn de fiches op het bord erg klein, terwijl de monsters hun vertrouwde grootte hebben gehouden. Thematisch klopt dit wel, maar het speelt niet zo lekker omdat de fiches hierdoor niet goed te zien zijn en je het overzicht kwijt raakt. Mijn eerste potje was dus een beetje een deceptie, maar soms valt een tweede potje dan juist mee. Wordt dus vast vast vervolgd…..
De andere twee oudjes (naast scrabble) die op tafel kwamen waren Pompen of Verzuipen en Beowulf. Beide spelletjes hadden nog niets van hun glans verloren. Ik vond het vooral leuk om Beowulf weer eens te doen. Wat ziet dat spel er mooi uit. Door het spel word ik nieuwsgierig naar het verhaal. Ik heb een moderne bewerking van het verhaal in de kast staan, ik denk dat ik die binnenkort maar weer eens ga lezen.