De spellenwereld is onderhevig aan trends. De trends kunnen gaan over het thema, het spelmechanisme of de vormgeving van spellen. In de beginfase van een trend is het thema/mechanisme/vormgeving nog fris en nieuw, maar al gauw komt de sleur er in en werkt het eerder tegen het spel om trendvolger te zijn dan dat het helpt. En dan zijn er nog de trends die nooit weg lijken te gaan. Over deze laatste groep gaat dit stukje.
Carcassonne
Het basisspel vond ik ontzettend leuk, de eerste uitbreidingen ook, maar inmiddels moet ik even zuchten als ik lees dat de zoveelste uitbreiding van Carcassonne wordt uitgebracht. De uitbreidingen lijken ook steeds vergezochter te worden. Wat te denken van de uitbreiding me de katapult of met het rad van fortuin. Houd het dan nooit op?
Rome(inen)
Hoeveel spellen spelen zich wel niet af in het oude Rome? Op BGG staan al meer dan 50 spellen vermeld met Rome in de titel en dat moet nog maar een fractie zijn van het totale aantal spellen waarin de Romeinse tijd centraal staat. Persoonlijk ben ik er wel een beetje klaar mee, in de spellenwereld is Rome al vaak genoeg herbouwd en hebben de verschillende standen hun machtstrijd ook al vaak genoeg beslecht. Om een of andere reden is mijn antipathie tegen Rome overigens groter dan tegen spellen die zich afspelen in het oude Egypte (want daar zijn er eigenlijk ook wel genoeg van)
Bouwen
Ik heb ook voldoende spellen waarin je geld moet verkrijgen om grondstoffen te kopen die je vervolgens kan gebruiken om gebouwen neer te zetten die aan het eind van het spel punten opleveren. Op zich zitten deze spellen vaak gelikt in elkaar, maar door het thema wordt ik er niet meer warm van. Kunnen we onze tijd aan de spellentafel aub aan iets anders besteden dan aan bouwwerkzaamheden?
Wilde Westen
Dit thema is ook tijdloos in de zin dat er met een zekere regelmaat spellen verschijnen die zich afspelen in het Wilde Westen. Ik heb als kind de boeken van Arendsoog en Old Shatterhand met veel plezier gelezen, maar de liefde voor het Wilde Westen is daarna hard bekoeld. Ik houd niet van Westerns op tv of in de bioscoop en ik houd ook niet van spellen met een Western thema op mijn spellentafel. Het thema staat me zo tegen, dat ik spellen met een Wilde Westen thema bij voorkeur ontloop.
Handel
In de spellenwereld wordt flink wat gehandeld en dat gaat verder dan het verkopen van spellen aan consumenten. Ook in de spellen moeten regelmatig goederen worden aangekocht en elders op het spelbord weer worden verkocht. Er zijn echt leuke handel-spellen, maar het thema is inmiddels wel zo’n beetje versleten. Als op de achterkant van de doos een omschrijving staat waaruit blijkt dat je goederen moet aan- en verkopen dan is de kans niet zo groot dat ik dit spel kwijlend van enthousiasme mee naar huis neem.
Piraten
Spellen met piraten scoren op mijn hebzucht-radar ook nooit hoog. Ik denk dat dat er mee te maken heeft dat in piraten-spellen er altijd vooral veel van anderen moet worden afgepakt en daar houd ik niet van. Ga zelf werken voor je kisten goud, flessen rum of dikke sigaren en laat je medespelers met rust. Ook hier geldt dat er echt leuke piratenspellen zijn, maar ik moet eerst even over mijn initiële antipathie heen voor ik ze wil proberen.
Treinenspellen
Er zijn mensen die helemaal wild worden van treinenspellen en dan vooral van die waarin je aandelen moet kopen van maatschappijen die vervolgens gaan uitbreiden. Mijn vooroordeel is dat deze spellen te droog en abstract zijn naar mijn smaak en je er vooral veel te veel in moet doorrekenen en vooruitdenken. Tel daar de sobere uitvoering bij op en je hebt een goede manier gevonden om mijn aandacht niet te trekken.
Zo, dat was mijn lijstje met zaken waar ik het niet warm van krijg als het om spellen gaat. Ik ben vast nog wel wat vergeten, maar dit was wat me nu zo te binnen schoot. Ik wil met dit lijstje trouwens niet zeggen dat ik nooit meer een bouwspel over piraten in de romeinse tijd ga kopen, maar wel dat ik met deze spellen een stuk kritischer ben voor ik tot de koop overga dan bij spellen met een frisser thema/mechanisme/vormgeving.
Over smaak valt niet te twisten, maar ik ben wel heel benieuwd wat jullie stenen des aanstoots zijn als het op spellen aankomt.
Over uitbreidingen: een hele belangrijke reden voor mij om uitbreidingen aan te schaffen is als ze het bereik van het spelersaantal van een spel verhogen. Catan is het bekendste voorbeeld hiervan.
Om deze reden overweeg ik ook de uitbreiding op Pandemie die in Essen gaat verschijnen – de overige opties heb ik niet echt nodig (Pandemie is een erg leuk spel maar we spelen het niet zo vaak dat het al gaat vervelen) maar dat je het met z'n vijven kunt spelen komt ons wel erg goed uit want we zijn wel vaak met vijf spelers…
De beste uitbreiding die ik ooit gekocht heb is overigens Ticket to Ride – USA 1910. De opdrachtkaarten zijn daarin veel beter uitgebalanceerd.
Ik heb een stel regel: uitbreidingen laat ik liggen of het moet een echte meerwaarde hebben, zoals bijvoorbeeld een verbetering van het spelmechanisme, bijvoorbeeld elfengold voor elfenland, of steden en ridders voor catan.
Maar uitbreidingen meer van hetzelfde, nee dat laat ik liggen en koop ik niet. Ik schaf liever een nieuw spel aan
Ik heb trouwens de uitbreidingen niet van elfenland en catan.
Hmm, Ik denk dat wij zo ongeveer tegenpolen zijn, Dagmar.
Carcassonne, give me all of it. (behalve de katapult dan, ok, daar heb je gelijk in).
Bouwen is mijn lust en mijn leven. Als ik het door de crisis niet meer rl kan, dan maar op het spelbord.
Rome, Renaissence, Middeleeuwen. geschiedkundige thema's vind ik heerlijk.
Nou vooruit, voor WildWest spellen ben ik ook niet zo te porren. Oorlog en slagvelden vind ik ook niet zo geweldig. Doodslag en geweld moet niet te expliciet zijn. gewoon lekker in snoeppapier verpakken, dan vind ik het wel ok.
SF-thema's hebben ook niet mijn bekoring. Zo ook abstracte spellen, zowel bord als kaart.
En inderdaad, ik merk wel dat ik door de jaren heen kritischer word.
Als je aardig wat spellen hebt, begint toch eea op elkaar te lijken en vraag je je wel eens af of je die nieuwe spellen wil hebben, alleen voor de heb, of dat ze echt iets nieuws toevoegen.
ik ben vooral bang hoeveel ticket to ride uitbreidingen & varianten er nog gaan komen.
De Mystery Train Expansion is imho niet een super toevoeging. De dobbelversie lijkt mij ook al overbodig (hoewel ik moet toegeven dat ik deze variant nooit heb gespeeld).
binnenkort ligt Europa 1912 in de winkels waar een variant bij zit voor alle TtR spellen. Dus ik hou mijn hart vast……..
Ik denk dat in je artikel spelmechanismen en spelonderwerpen op een ongezonde manier door elkaar heen lopen. Handel, groei en aandelen zijn geen onderwerpen, maar mechanismen, en belangrijke mechanismen bovendien. Je kunt ze niet zomaar wegdenken net zo min als je meerderheden, p2p-beweging, sets verzamelen, slagen maken, gebiedsomsingeling en meer zomaar kunt negeren. Het is ontzettend moeilijk (en dus erg knap) als iemand met een echt nieuw idee op de proppen komt, en dus is het gros van de titels veel eerder hergebruik van bestaande ideeën. Exact hetzelfde zie je bij muziek, literatuur, toneel, kunst en meer.
Dat onderwerpen als Rome, Wilde Westen en Piraten wel een beetje uitgekauwd zijn, okee. Maar dan komt iemand eindelijk eens met een origineel onderwerp, gaan mensen dáár weer over klagen want obsceen, niet geschikt voor kids, te reëel, eng, bladiebladiebla. De bovenstaande onderwerpen zijn veilige en vertrouwde keuzes die altijd wel werken en niemand echt voor het hoofd stoten.
Carcasonne de katapult was voor mij ook de druppel. Geen Carcassonne voor mij meer. Het zijn de spellen met een piraten thema waar ik allergisch voor ben.
Ik kan verder eigenlijk niks bedenken. Het is me wat.
Het is waar dat sommige thema's wel heel vaak terugkomen in spellen. Een paar jaar geleden was het allemaal Italie ten tijde van de Renaissance wat de klok sloeg, dat thema is nu even weer naar de achtergrond verdwenen.
Er zijn geen thema's waar ik echt genoeg van heb, al ben ik wel in het algemeen veel kritischer bij mijn aankopen geworden. En ja, een nieuw en onverwachts thema (Pandemie bv.) of mechanisme (Dominion) trekt makkelijker de aandacht dan een spel waarbij je meteen denkt: "o, dat lijkt wel op…"
Het enige waar ze van mij echt meteen mee mogen ophouden, zijn de eindeloze Carcassonne en Catan-spinoffs. Dat heb ik nu echt wel gezien.