Eén van de meest in het oog springende elementen van Agricola en Le Havre is dat je beide spellen ook in je eentje kan spelen. Nou zijn er wel meer spellen die je ook alleen kan doen (denk aan Take it Easy, Fits, Genius en Scrabble), maar dit zijn allemaal spellen waar je in de meerspelervariant simultaan aan het puzzelen bent (al is er bij Scrabble en Genius ontegenzeggelijk interactie tussen de spelers). In Agricola en Le Havre ben je bezig met het vergaren van rijkdom door middel van slimme investeringen en zo ver ik weet, zijn er geen andere spellen van dit type die je alleen kan doen.
Ik heb beide spellen twee maal in mijn eentje gespeeld. Beide spellen kosten best veel tijd om op te zetten (al die friemelige kleine fiches, kaarten en losse borden), dus daar zit het verschil niet in. Het grote verschil zit in de speelduur. Agricola in je eentje is zo voorbij. Zelfs als je snel aan gezinsuitbreiding gaat werken, heb je vrij weinig beurten en is het spel dus afgelopen voor je het weet. In Le Havre heb je veel meer beurten en word je dus langer bezig gehouden.
Een overeenkomst tussen beide spellen is dat je een balans moet vinden tussen het laten aangroeien van de voorraden (die je lekker in één graai kan pakken) en ze toch maar pakken omdat je anders in je eerdere beurten niet genoeg grondstoffen hebt om ontwikkel-acties uit te voeren. En later in het spel moet je de roep van grote stapels juist weerstaan, genoeg is genoeg! Als je genoeg eten hebt om het eind van het spel te halen, dan kan je de vissen/voedselwarenfiches laten liggen en beter iets nuttigers met die actie doen.
In Agricola heb ik het gevoel dat het spel kort genoeg duurt om aan het eind van het spel nog “wensen” over te houden. Ik kan me niet voorstellen dat het je lukt om op alle terreinen maximaal te scoren en dat je alle scoringsmogelijkheden van de investeringskaarten hebt gebruikt. Deze schaarste dwingt je tot kiezen en dat maakt het spel leuk.
In Le Havre kan je veel meer scoringsmogelijkheden gebruikt hebben en zat ik aan het eind vaak ruimer in mijn inputs dan ik nodig had. Dat is ook een teken dat ik het nog niet optimaal gespeeld heb (want dan had je al die inputs nog een keer kunnen verschepen, maar dat lukte me dan weer net niet). Aan het eind van het spel had ik het gevoel dat het spel ook wel zo’n beetje afgerond was, met langer doorspelen wordt het meer van hetzelfde (nog een keer de grondstoffen om zetten in betere producten om ze vervolgens te verschepen).
Uiteindelijk speel ik liever tegen iemand dan in mijn eentje, maar desondanks heb ik best plezier beleefd aan mijn solo-avontuurtjes. Ik vind Agricola an sich leuker dan Le Havre, maar vreemd genoeg vind ik als ik alleen speel Le Havre juist leuker. Ik denk dat dat vooral komt doordat Agricola me gewoon te snel is afgelopen, niet alleen in dingen die ik nog had willen doen maar ook in het aantal minuten dat het spel duurt. In vergelijking met de tijd die het kost om het spel op te zetten, ben je wel heel snel uitgespeeld.
Bij Le Havre word ik langer bezig gehouden door het spel en heb ik op het eind een voldaan gevoel dat ik wel zo’n beetje bereikt heb wat er te bereiken is. Met meer spelers is dat een minpunt omdat het een deel van de competitie weghaalt, maar in je eentje is het heel bevredigend.
Gezien de populariteit van deze spellen ben ik vast niet de enige die beide spellen solo heeft gespeeld. Ik vraag me af hoe jullie de spellen solo waarderen en of dit afwijkt van de waardering als je met meer spelers bent.
Ik heb Agricola alleen solo gespeeld op mn mac. Maar in de solo versie van dit spel mis ik de interactie. Zelf heb ik goede ervaringen met het solo spelen van Roll trough the ages. Sterker nog, ik heb dit spel alleen maar solo gespeeld 🙂
Hallo Dagmar,
Ik ben niet echt op zoek gegaan naar een solovariant, al vermoed ik wel dat die ondertussen wel bestaat. Ik speel gewoon met vier willekeurige ridders volgens de basisregels (zonder verrader uiteraard) en werk dan gewoon voor elke ridder een beurt af. Heel leuk om te doen, heel moeilijk om te winnen.
Ik heb ze beiden 'pas' een maal solo gespeeld. En eigenlijk had ik bij beiden ongeveer hetzelfde gevoel. Een verdraaid leuke puzzel.
Soms speel ik solo bij gebrek aan…., soms om een spel beter te leren kennen, maar ook gewoon omdat ik het leuk vind.
Het 'jammere' van spellen als Agricola en Le Havre is dan wel dat bij het solospel het zogenaamde 'pest'element ontbreekt. Je hebt nu niet te maken met een tegenstander die net datgene wegkaapt wat jij had willen hebben of doen.
Van beide spellen zijn ook computerversies om ze solo te spelen. Dat verkort de tijd omdat je niets hoeft op te zetten, maar ik mis dan toch het gevoel van het echt vasthouden van de spulletjes.
Hallo Dominique,
Waar heb je de solo-variant van shadows gevonden? Dat wil ik ook wel eens proberen?
Groeten Dagmar
Als ik solo speel moet de uitdaging vooral bestaan uit het verslaan van het spel, niet steeds meer punten halen. In dat opzicht waag ik me graag aan "Shadows Over Camelot" (4 ridders), In De Ban Van De Ring (met alle uitbreidingen behalve Sauron) en Sauerbaum. Steeds je eigen record proberen te verbeteren zegt me echt niks. Het moet op het einde alles of niets zijn.
De soloversie van Agricola boeit me dan ook niet echt. Met Le Havre heb ik nog geen ervaringen.
Le Havre heb ik nog niet gespeeld. Agricola wel vaak, ook solo. Die solo-mogelijkheid was zeker een pluspunt bij de aanschaf, al is het natuurlijk met meer spelers veel gezelliger en dus leuker om te doen.
Jouw opmerking: "kort genoeg om aan het eind van het spel nog “wensen” over te houden." herken ik wel. Als er geen medespelers zijn te vinden, geeft juist dat aspect voor mij toch de aardigheid. Daardoor wordt Agricola solo een interessante puzzel.
Voor het langdurig opzetten hebben we inmiddels wat handige bakjes ingezet, dus dat valt alles mee.
Soms kan je door alleen te spelen een spel goed leren kennen. Maar meestal is de uitdaging dan weg. Zo kan je bijvoorbeeld Runebound in je eentje spelen. Ook heb ik Lord of the Ring wel eens alleen gespeeld om het spelmechaniek beter door te krijgen.
Ik heb Agricola en Le Havre nog niet in mijn eentje geprobeerd, maar misschien dat ik het eens ga proberen. Ik kan namelijk niet altijd even makkelijk tegenspelers vinden.
Een spel wat ik heel leuk vind voor één persoon is Race for the Gallaxy, maar daar speel je dan tegen een robot. Zeker een aanrader als je van dat soort spellen houd.
Groetjes, joran.
Zelf speel ik nooit alleen. Het zijn dan ook gezelschapsspellen.
Ghost stories ga ik wel eens proberen. Heeft iemand hier ervaring mee?
Filip