2-7 spelers
30-60 minuten
Auteur: Hans van Tol
Uitgever:
The Game Master
(2006)
Het spel …
Na drie bordspellen heeft Gamemaster Hans van Tol nu zijn eerste kaartspel op de markt gebracht, namelijk het spelletje 10. De release is opvallend te noemen want 10 wordt onmiddellijk uitgebracht in een speciale retro editie. De kaarten nemen je namelijk onmiddellijk mee terug naar de jaren ’70, de jaren waarin de King nog leefde en flowerpower hot was.
Het spel zelf is een simpel blufspelletje. In 10 rondes wordt telkens een kaart met een cijfer (van 1 tot inderdaad 10) opengedraaid. De spelers leggen om beurten een eigen kaart open of dicht neer. Als een kaart open wordt neergelegd, mag er in een latere ronde nog een extra kaart bij worden opengedraaid. De spelers mogen hun kaarten eventueel beschermen voor de veilingen in de volgende ronde door er fiches op te leggen.
In de volgende ronde volgt namelijk de kern van het spel. Om beurten mogen de spelers een veiling openen door een kaart van een andere speler aan te wijzen. Deze kaart wordt vervolgens bij opbod aan de hoogstbiedende verkocht. Degene die de kaart koopt, betaalt het bod aan de speler die zijn kaart kwijt raakt. Vervolgens ruilen de winnaar en verliezer hun kaarten om. De beschermingsfiches blijven bij de verliezende speler (hij legt deze op de kaart die hij van de winnaar krijgt). Dit gaat net zo lang door tot elke speler één keer de kans heeft gehad om een veiling te openen.
Daarna mogen alle spelers die een open kaart voor zich hebben liggen nog een extra kaart bijleggen om deze kaart aan te vullen tot 10. Vervolgens wordt gekeken welke speler 10 heeft of er het dichtst bij zit. Als er meerdere mensen 10 voor zich hebben liggen, wint degene die dat met één kaart (in plaats van twee) heeft bereikt. Is er dan nog sprake van een gelijkstand dan wint degene die het dichtst bij de startspeler zit.
De winnaar krijgt alle fiches die in deze ronde als bescherming op de kaarten hebben gelegen. De verliezer (degene die het verst van 10 verwijderd was), krijgt daarentegen alle gespeelde kaarten en de ronde kaart (die strafpunten kaart opleveren). Na 10 rondes worden de punten geteld (de fiches leveren nog wat pluspunten op) en degene met de minste strafpunten wint.
… en de waardering
Ik ben niet overtuigd door 10. Het spel kent zijn momenten, maar uiteindelijk overheerst het gevoel dat geluk belangrijker is dan slim spelen. Je kunt een paar leuke trucjes uithalen (ik zal ze hier niet verklappen, zelf ontdekken is leuker), maar een groot deel van de rondes verloopt toch wel heel voorspelbaar. Je bent erg afhankelijk van de kaarten die je krijgt en de acties van je medespelers, vooral als je als één van eerste spelers een veiling moet starten. De laatste speler is duidelijk in het voordeel.