Geplaatst door In dit laatste blogje van dit jaar blik ik terug op de floppers. Hoe leuk ik spellen ook vind, er zijn ook echt spellen die ik niet leuk vind. Soms is een spel ronduit slecht, soms ook heeft het met mijn verwachtingen te maken (hoe groter het gat tussen verwachting en realiteit, hoe groter de vertekening). Ik moet er wel bij zeggen dat ik niet al deze spellen een herkansing heb gegeven. Het is dus mogelijk dat ik een spel leuker ga vinden als ik het nog een kans geef. Ik vrees echter voor een aantal van deze spellen dat die herkansing er niet gaat komen (er staan genoeg ongespeelde spellen in mijn kast waarvan ik wel de hoop heb dat ze leuk zijn).
De uitgever Zonnespel ligt tegenwoordig in steeds meer winkels. Ik heb dit jaar drie spellen van hun hand mogen spelen: twee kinderspellen (Harvest Time, Sandcastles) en Archipel (of somewhere in China). Deze drie spellen vielen me alle drie behoorlijk tegen. Het spelmateriaal is nogal sober en heeft een nogal ouderwetse uitstraling. De spellen zelf zijn dit ook. Het lijkt wel of de bedenker en uitgever niet helemaal is aangehaakt op de ontwikkelingen in de spellenwereld. De spellen voelen vooral als bezigheidstherapie, maar dan van het niet al te leuke soort. Er zit te weinig lol en plezier in de spellen om ze de moeite van het spelen waard te maken. De Zonnespellen laat ik dus voortaan als het even kan maar aan mijn neus voorbij gaan.
Op Spiel 2009 was Dungeon Lords uitverkocht tegen de tijd dat ik arriveerde. Ik baalde daar toen behoorlijk van én het maakte het spel voor mij een soort holy grail met bijbehorende verwachtingen. Ik heb het spel in de loop van dit jaar gekocht en het is me gelukt om het gespeeld te krijgen. Dat kostte me behoorlijk wat moeite omdat het een zeer pittig spel is met een zeer omvangrijk spelregelboek. Ik heb serieus uren zitten ploeteren en studeren voordat ik het spel een beetje begon door te hebben. En zelfs na al dat werk, vond ik het een lastig spel om uit te leggen. Er zijn gewoon te veel kleine regeltjes en gedoetjes. Het spel zelf vond ik vervolgens behoorlijk tegen vallen. De meeste tijd ben je bezig met boekhouden (je kiest een paar dingen en daarna volgen een heleboel stappen “automatisch”). Ik wil het spel graag nog een tweede kans geven, maar zie er tegelijkertijd erg tegenop. De investering die je moet doen om het spel te leren kennen, is niet in verhouding tot de hoeveelheid spelplezier die je er uit haalt. Daardoor is dit spel mijn grootste teleurstelling van dit jaar.
Ik ben dol op Catan. Het kaartspel was mijn eerste kennismaking met de moderne spellen en jullie weten wat daar van is gekomen. Ik heb dus een hoop om dankbaar voor te zijn. De meeste kolonisten spellen gaan er bij mij dan ook als zoete koek in. Helaas geldt dit niet voor alle kolonisten spellen. De teleurstelling van dit jaar is De Kolonisten van Amerika . Dit spel duurde me te lang en ik had het gevoel dat aan het eind van het spel de vaart er uit raakte. Dit was funest voor mijn speelplezier. Ik ben dol op Catan, maar geef mij maar één van de vele andere varianten.
Spellenuitgevers weten tegenwoordig prima hoe ze succes ten gelde moeten maken. Er komen ieder jaar meer spellen uit, waardoor het nog moeilijker wordt om op te vallen. Het is dan niet meer dan logisch om een nieuw spel te koppelen aan een oude succestitel (of om de markt te overspoelen met uitbreidingen). Dit levert helaas maar al te vaak teleurstellingen op. Het Set Dobbelspel is een klassiek voorbeeld hiervan. Set is een leuk reactiespel waarbij je in hoog tempo patronen moet herkennen. Het Set Dobbelspel daarentegen is een traag puzzelspelletje waarbij je blokjes moet aanleggen. Er zijn overeenkomsten, maar de verschillen zijn vele malen groter. Het grootste verschil is het speelplezier: Set is leuk, het Set Dobbelspel is dat niet.
Ik houd van heel veel spellen, maar heb geloof ik wel een lichte voorkeur voor het wat lichtere genre: een beperkte set regels met beperkte speelduur. Vasco Da Gama valt niet in deze categorie: het spel duurde lang en had veel regels. Ergens halverwege de spelregeluitleg begon ik al zo’n donkerbruin vermoeden te krijgen dat dit spel niet mijn kopje thee zou zijn. En dat bleek te kloppen. Ik kan me heel goed voorstellen dat er mensen zijn die dit spel wel leuk vinden, ik vond het allemaal too much. Doe mij maar wat lichtvoetiger vertier.