Geplaatst door Zoals in mijn vorige blog gemeld: 2010 was geen goed spellenjaar voor mij. Dit wil niet zeggen dat er geen leuke nieuwe spellen zijn uitgekomen. Het wil alleen maar zeggen dat ik niet genoeg tijd (en medespelers) heb gehad om al dat lekkers te spelen. Tsja, soms zit het mee, en soms even niet.
Onder de vijf spellen die mij in positieve zin het meest hebben verrast zitten opvallend veel party-games. Dit genre scoort doorgaans niet heel goed onder hardcoregamers, maar de laatste tijd komen er toch echt party-games op de markt die los komen van het Triviant en Pictonary verleden van dit genre. Ik zet mijn vijf nieuwe ontdekkingen van dit jaar in alfabetische volgorde.
2010 was met recht het jaar van Dixit: het spel won de meest prestigieuze spellenprijs ter wereld. Dixit is een beauty om te zien. Nou moet een spel vooral leuk zijn, maar een mooi spel maakt het wel makkelijker om mensen over te halen om het te proberen. Het spel zelf doet vooral een beroep op je creativiteit en mensenkennis. Dit is een leuke combinatie omdat het soms heel verrassend is welke kaarten mensen koppelen aan welke afbeeldingen.
Het tweede party-game in mijn lijst is Identik. In dit spel word je aan het tekenen gezet. Nou blink ik zeker niet uit in artistiek talent (doe maar het tegenovergestelde), maar dat is geen enkel bezwaar bij Identik, misschien is het wel een voordeel. Want als je een beetje snel (slordig) werkt, krijg je meer getekend dan als je heel langzaam (maar mooi) tekent. Hilariteit gegarandeerd tijdens de nakijkronde: het blijft leuk om te zien wat anderen van de omschrijving van de meesterschilder hebben gemaakt.
Merkator krijgt gemengde reacties op internet. Sommige mensen vinden het spel te weinig origineel (het zoveelste spel waarin blokjes over het bord worden geschoven), anderen vinden het een elegant handelspel. Ik hoor bij de laatste categorie. Agricola vind ik top, maar Le Havre en Loyang kunnen me duidelijk minder bekoren. Ik begon daarom met lichte antipathie aan Merkator, én werd positief verrast. Je bent inderdaad ouderwets blokjes aan het verschuiven over het bord, maar ik vermaakte me daar prima mee. Ik zou dit spel graag nog een keer willen spelen. Alleen de looks vond ik niet echt om over naar huis te schrijven.
De wat oudere spellen van Cwali kunnen me niet echt bekoren. Ik begin er dan ook niet meer aan. Maar gelukkig denkt Eugène daar anders over en weet hij me nog over te halen om de spellen te proberen ook. Dit jaar schotelde hij me Gipsy King en Sun, Sea & Sand voor. De laatste zag er nogal priegelig uit en ook de looks vond ik niet erg geweldig. Maar tijdens het spelen was dat al snel niet meer belangrijk omdat dit gewoon een heel leuk werkverschaffingsspel is. Dit spel verdiend een rigoreuze make-over én een groter publiek.
De laatste aangename verrassing van dit jaar was Wie Verhext. Deze Alea is nooit een echte hype geweest, maar heeft langzaam maar zeker toch veel harten in de spellenwereld voor zich gewonnen. Het spel draait om het doe jij wat ik denk dat jij doet principe en een origineel veilingprincipe. Met en beetje bluffen en een goed gevoel voor wat je tegenstanders gaan doen, kom je een heel eind.