Fiësta Mexicana

Nog maar kort geleden was Nederland een culinaire woestenij. Een pizza gold als exotisch en Taco was gewoon een jongensnaam. Inmiddels is zelfs de poké bowl niet meer uit het straatbeeld weg te denken en tref je in iedere supermarkt schappen vol benodigdheden om thuis helemaal los te gaan op de Mexicaanse keuken.

Voor liefhebbers van bonen, maïs en avocado is Fiësta Mexicana een visueel genot waar je spontaan trek van krijgt. De spelers moeten tijdens de Dia de los Muertos een feestelijke tafel inrichten vol lekkernijen. Iedere speler krijgt een bord voor zich bestaande uit zestien vakken, met daarop alvast een paar gerechten.

Door het veilen van kaarten met gerechten probeer je de lege vakken te vullen met nog meer lekkers. Het biedsysteem is bijzonder: je mag namelijk alleen een bod uitbrengen dat overeenkomt met het bovenste getal van een leeg vak. Het vak linksboven heeft nummer 1, rechtsonder is vak 16. Op ieder vak staat links, rechts en onder ook nog een getal. De speler die de kaart wint, plaatst deze op het vak dat overeenkomt met het winnende bod, de anderen mogen hun bord een kwartslag draaien. Zo wordt het vak waar eerst slechts een kansloos bod van 4 mogelijk was nu ineens vak nummer 16, bijna een garantie op succes!

Ieder gerecht levert een bepaald aantal punten op. Op de meeste kaarten staat op de rand nog een halve kom met dipsaus afgebeeld. Weet je de kaarten zo te plaatsen dat je twee gelijke helften tot een kom samenvoegt, dan levert dat punten op. Twee verschillende dips in een kom kost je punten.

Het spel eindigt direct als iemand een volle tafel heeft. Je krijgt nog bonuspunten voor de personenkaarten van verschillende feestgangers, die je aan het begin kreeg. Zo vinden opa en oma een netjes gedekte tafel belangrijk en lijken Mexicaanse kinderen erg op Nederlandse: ze lusten bijna niets en eten alleen hun lievelingsgerecht. Uiteraard wint de speler met de meeste punten.

…en de waardering

Fiësta Mexicana is een interessante mix tussen bieden en puzzelen. Eigenlijk zijn alle kaarten wel fijn om te hebben, maar je probeert ze zo te krijgen dat ze bij je personenkaarten passen en de dips mooi aansluiten. Op het juiste moment je kaarten draaien zodat je een hoog bod kunt uitbrengen op die ene kaart is daarbij belangrijk.

Wel is het zo dat de meeste biedingen vrij snel voorbij zijn: voor de plaatsen waar je hoog mee kunt bieden heb je meestal andere plannen en de kans dat je een kaart krijgt met een laag bod is bijna nihil. Er is altijd wel iemand die een hoger plekje vrij heeft.

Het spel kabbelt daardoor een beetje voort, zonder veel intense strijd tussen spelers die dat ene gerecht echt moeten hebben. Het is als de Mexicaanse keuken zelf: smakelijk op zijn tijd, maar geen culinair hoogstandje.