Aaau!

Om me voor planten te leren zorgen, kreeg ik als kind een cactus om op mijn kamer te zetten. Ik vond het leuk om aan de zachte stekeltjes te voelen die er op groeiden. Maar daar ging ik altijd net te lang meer door. Au! Had ik me toch weer geprikt.

In het kaartspelletje Aaau! is het precies deze ervaring die centraal staat. Je moet proberen de cactussen zo aan te raken dat je je niet prikt. Als dat lukt dan mag je de cactus houden en scoor je net zo veel punten als er bloemen op de cactus groeien.

Aan het begin van het spel worden er zes kaarten met daarop cactussen op tafel gelegd. Op de cactussen staan één, twee of drie bloemen in verschillende kleuren afgebeeld (rood, wit, blauw, en paars). Hoe meer bloemen er op de cactus staan, hoe meer stekels hij zal hebben.

Als je aan de beurt bent, dan kies je een van de kaarten uit en wijs je een van de zijkanten van de kaart aan. Vervolgens draai je de kaart om en als er geen stekels staan op die kant van de kaart, dan mag je hem houden. Maar als er wel stekels staan, dan roep je heel hard au en leg je de kaart af.

Cactussen met rode bloemen zijn bovendien extra gevaarlijk. Als je je daaraan prikt, dan moet je nog een kaart die je eerder gewonnen hebt, afleggen. Au! Dat is niet leuk.

Op sommige kaarten staan ook dieren op de achterkant. Als je een kaart met een slang wint, dan moet je hopen dat de volgende speler zich prikt. Als dit gebeurt, dan win jij namelijk de kaart waar deze speler zich aan prikte (in plaats van dat hij naar de aflegstapel moet). Als je een kaart met een woestijnvos wint, dan mag je meteen nog een kaart aanwijzen. Maar als je je daaraan prikt, dan moet je zowel die kaart als de kaart met de woestijnvos afleggen.

Het spel is afgelopen als een speler acht kaarten heeft verzameld (of als de trekstapel leeg is). Je scoort vervolgens één punt voor iedere bloem die je hebt, vier punten voor ieder compleet setje van bloemen in de verschillende kleuren en de speler die de meeste rode bloemen heeft krijgt nog vijf bonuspunten. Wie daarna de meeste punten heeft, wint het spel.

…en de waardering

Ik vind Aaau! een beetje een verwarrend spelletje. De vormgeving (heel mooi en volwassen) sluit niet aan bij voor wie het spel bedoeld is (jonge kinderen). Het is vast een vooroordeel, maar bij een kinderspel verwacht ik toch een wat cartooneskere vormgeving. Ik kan me goed voorstellen dat mensen die een kinderspel zoeken, dit spel niet snel uit het schap gaan pakken.

Maar dan het spel zelf. Ik vind het niet heel veel voorstellen. Het is een spel waarin je zonder enige kennis telkens moet gokken waar de stekels op de achterkant van een kaart staan. Het is natuurlijk grappig als papa of mama in een stekel grijpt, maar als je dat als kind zelf doet is het niet zo leuk. En als je dat dan keer op keer doet, dan is het speelplezier ver te zoeken.

De puntentelling is voor jonge kinderen dan ook weer net wat complex. Ik had het logischer gevonden als je gewoon bloemen had moeten tellen, maar je moet nu ook nog setjes maken en proberen de meeste rode bloemen te verzamelen. Dat is best veel gevraagd van een vijfjarige.

Ik vind het spel net niet slecht genoeg om het de laagste waardering te geven, maar eigenlijk zijn er te veel zo veel leukere spellen die je met jonge kinderen kan doen, dat je deze maar beter links kan laten liggen.