2-4 spelers
15 minuten
Auteur: Arne Lauwers
Uitgever:
Lauwers Games
(2002)
Het spel …
Met veel enthousiasme werd dit nieuwe kaartspel aangekondigd. De maker heeft het zelfs onbescheiden naar zichzelf genoemd. Ook de teksten op de doos liegen er niet om: “Vergeet de beperkingen van de bestaande kaartspelletjes: ‘Arne’ verkent nieuwe horizonten” en “Forget the limitations of existing card games: ‘Arne’ boldly goes where no card has been before charting new horizons”.
Het is een combinatie tussen Stap Op en pesten. Er zijn kaarten in de vier primaire kleuren. Iedere speler krijgt één kleur. Als je aan de beurt bent moet je een kaart van de gesloten stapel pakken en een witte kaart spelen. Hier staan waarden op. Kaarten van je eigen kleur mag je voor je neer leggen, kaarten van een andere kleur op de aflegstapel. Naast waardekaarten zijn er ook kaarten die verdubbelen of verdriedubbelen. Zwarte kaarten mag je altijd spelen. Dit zijn pestkaarten. Met een stopkaart kan je iemands beurt afbreken en zelf weer aan de beurt komen, met een kameleon een kaart de kleur naar jouw wens geven, met een dief een openliggende kaart van een tegenstander jatten. Een crash op een kaart zorgt ervoor dat deze geen punten oplevert. Tenzij die speler daar weer een slotje op legt en de crash hiermee ongedaan maakt (inderdaad de lekke band/rijwielhersteller van Stap Op). Met de aas, eh, ik bedoel pijl, kan je de speelrichting wijzigen en er zijn voor iedere kleur pestkaarten met 200 strafpunten.
… en de waardering
De deceptie na één keer spelen (en daar blijft het dan ook bij) is groot. Wat een suf en afgezaagd spelletje. Het kan natuurlijk zijn dat Arne nooit een spelletje gedaan heeft in zijn leven. De boekdrukkunst werd tenslotte ook op twee plaatsen tegelijk uitgevonden. Meer waarschijnlijk is het dat hij een combinatie heeft willen maken van Stap Op en pesten. Beter had hij naar nieuwere kaartspellen kunnen kijken voor inspiratie. Wie weet was er dan nog enige smaak aan het spel gekomen. Nu kan ik alleen zeggen: een ideaal spel voor in het haardvuur. Sorry, Arne.
Tja, wat kan ik nog toevoegen aan het koor van eensgezinde reacties op dit kaartspel? Ik gun de maker, die een aanzienlijk deel van zijn spaargeld in de ontwikkeling van het spel heeft gestoken, het succes. Het spel ziet er redelijk goed uit, en met de presentatie is ook niks mis. Helaas vond ik het absoluut niet leuk om te spelen, en kan het eerlijk gezegd niemand aanraden. Wellicht leuk voor mensen die voornamelijk traditionele kaartspellen spelen en op zoek zijn naar wat afwisseling? Mijn exemplaar zal stof verzamelen.