Geplaatst door 
Op de vijfde dag van de cruise bezochtenwe Skagway. Skagway ligt niet heel ver varen van Juneau en daarom waren we er
al vroeg. Helaas was de zee wel wat ruw geweest waardoor het schip erg
schommelde en ik met een zeurende hoofdpijn wakker werd die het grootste deel
van de dag bleef hangen. Ik had dan ook wat moeite om op gang te komen. Maar
genieten van het wederom prachtige uitzicht lukte me gelukkig heel aardig.
Om 12 uur moesten we verzamelen voor de
BGG-excursie van de dag. Tot die tijd hebben we niet zo veel gedaan (behalve
dan van het uitzicht genieten en kijken naar alle andere toeristen). Om 12 uur
werden we met bussen naar het treinstationnetje gebracht (dat was wel 5 minuten
rijden) om daar in historische treinstellen van de White Pass Railway te
stappen. Speciaal voor ons waren treinstellen met tafeltjes geregeld zodat we
onderweg spellen konden doen. Dat lieten we ons natuurlijk geen twee keer
zeggen, dus binnen een paar minuten lagen op bijna alle tafels spellen. Ticket
to Ride en Steamrollers waren erg populair.
BGG-excursie van de dag. Tot die tijd hebben we niet zo veel gedaan (behalve
dan van het uitzicht genieten en kijken naar alle andere toeristen). Om 12 uur
werden we met bussen naar het treinstationnetje gebracht (dat was wel 5 minuten
rijden) om daar in historische treinstellen van de White Pass Railway te
stappen. Speciaal voor ons waren treinstellen met tafeltjes geregeld zodat we
onderweg spellen konden doen. Dat lieten we ons natuurlijk geen twee keer
zeggen, dus binnen een paar minuten lagen op bijna alle tafels spellen. Ticket
to Ride en Steamrollers waren erg populair.
Niek en ik begonnen met een potje Fox in
he Forest (Niek won weer eens). We zaten naast Rachel en Chris waar we eerder
Ganz schön Clever mee gedaan hadden. Ik heb twee geplastificeerd blaadjes van
dit spel in ons “to go” vakantiebakje zitten en vroeg of ze het wilden lenen.
Dat wilden ze graag en ze hebben het meerdere keren gedaan.
he Forest (Niek won weer eens). We zaten naast Rachel en Chris waar we eerder
Ganz schön Clever mee gedaan hadden. Ik heb twee geplastificeerd blaadjes van
dit spel in ons “to go” vakantiebakje zitten en vroeg of ze het wilden lenen.
Dat wilden ze graag en ze hebben het meerdere keren gedaan.
De trein begon ondertussen te rijden en
reed al snel de bergen in. Wij zaten op de heenweg aan de kant van de trein met
het mooiste uitzicht. We hebben op de heenweg dus even de spellen gelaten voor
wat het was om te kijken naar een waanzinnig berglandschap. Het was echt
bizar hoe hoog we de bergen in reden, vooral als je er over nadacht over hoe
dit traject ooit moet zijn aangelegd (antwoord: door mensen zonder hoogtevrees
maar met veel dynamiet). De rit eindigde net over de grens in Canada (mijn
eerste keer in Canada). Omdat we de trein niet uit mochten was er geen paspoortcontrole
of iets dergelijks. Op deze plaats werd de locomotief even afgekoppeld om via
een parallel spoor naar de andere kant van de trein te worden verplaatst. Van
de passagiers werd ondertussen gevraagd om van plek te ruilen met de mensen aan
de andere kant van het gangpad zodat iedereen een keer het mooiste uitzicht
had.
reed al snel de bergen in. Wij zaten op de heenweg aan de kant van de trein met
het mooiste uitzicht. We hebben op de heenweg dus even de spellen gelaten voor
wat het was om te kijken naar een waanzinnig berglandschap. Het was echt
bizar hoe hoog we de bergen in reden, vooral als je er over nadacht over hoe
dit traject ooit moet zijn aangelegd (antwoord: door mensen zonder hoogtevrees
maar met veel dynamiet). De rit eindigde net over de grens in Canada (mijn
eerste keer in Canada). Omdat we de trein niet uit mochten was er geen paspoortcontrole
of iets dergelijks. Op deze plaats werd de locomotief even afgekoppeld om via
een parallel spoor naar de andere kant van de trein te worden verplaatst. Van
de passagiers werd ondertussen gevraagd om van plek te ruilen met de mensen aan
de andere kant van het gangpad zodat iedereen een keer het mooiste uitzicht
had.
Op de terugweg zaten Niek en ik
dus aan de bergkant en was ons uitzicht beperkt (al konden we natuurlijk
best een beetje meekijken uit de ramen uit de andere kant van het
gangpad). Wij vonden het een mooi moment om een spelletje te gaan doen en
hebben zelf een potje Ganz schön Clever gespeeld.
dus aan de bergkant en was ons uitzicht beperkt (al konden we natuurlijk
best een beetje meekijken uit de ramen uit de andere kant van het
gangpad). Wij vonden het een mooi moment om een spelletje te gaan doen en
hebben zelf een potje Ganz schön Clever gespeeld.
Nadat we weer terug in Skagway waren
gekomen zijn we het stadscentrum in gelopen. Het deed mij erg denken aan
Eurodisney door de looks van de gebouwen. In het centrumpje zaten ongeveer
dezelfde winkels als in Juneau: juweliers en souvenirwinkels. We waren er dan
ook snel uitgekeken en gingen weer terug naar de boot.
gekomen zijn we het stadscentrum in gelopen. Het deed mij erg denken aan
Eurodisney door de looks van de gebouwen. In het centrumpje zaten ongeveer
dezelfde winkels als in Juneau: juweliers en souvenirwinkels. We waren er dan
ook snel uitgekeken en gingen weer terug naar de boot.
Na het eten besloten we nog een
spelletje te gaan doen in de Conference Room. Clint (waar we gisteren tijdens
het eten mee kennis hadden gemaakt) liep min of meer tegelijkertijd met ons
naar binnen toe. Na even in het enorme spellenanbod geneusd te hebben besloten
we om Harry Potter Hogwarts Battle te gaan spelen. Clint had dit spel al eens
gedaan en was bereid om met wat hulp van de regels het spel aan ons uit te
leggen. Ik had dit spel al een paar keer zien liggen (onder ander in de
giftshop van het MoPop museum van Seattle) en omdat ik erg van Harry Potter
houd, was ik heel nieuwsgierig naar dit spel. Ik wist dat dit een deckbuilder
was, maar had even gemist dat het een coöperatief spel was. Niek houdt niet van
coöperatieve spellen dus het was een beetje ongelukkige keuze.
spelletje te gaan doen in de Conference Room. Clint (waar we gisteren tijdens
het eten mee kennis hadden gemaakt) liep min of meer tegelijkertijd met ons
naar binnen toe. Na even in het enorme spellenanbod geneusd te hebben besloten
we om Harry Potter Hogwarts Battle te gaan spelen. Clint had dit spel al eens
gedaan en was bereid om met wat hulp van de regels het spel aan ons uit te
leggen. Ik had dit spel al een paar keer zien liggen (onder ander in de
giftshop van het MoPop museum van Seattle) en omdat ik erg van Harry Potter
houd, was ik heel nieuwsgierig naar dit spel. Ik wist dat dit een deckbuilder
was, maar had even gemist dat het een coöperatief spel was. Niek houdt niet van
coöperatieve spellen dus het was een beetje ongelukkige keuze.
Het spel zag er super mooi uit. Het
materiaal is van topkwaliteit en voor de illustraties zijn foto’s uit de films
gebruikt. Het spel bestaat uit zeven scenario’s (één scenario per boek) waarin
je in steeds verder oplopende moeilijkheidsgraad slechteriken moet verslaan. De
regels raadde mensen die al bekend waren met deckbuildinggames aan om te
beginnen met het derde scenario. Dit zorgde wel voor wat gepuzzel omdat je uit
verschillende doosjes kaarten en regels moet verzamelen en samenvoegen. We
moesten (als ik het goed onthouden heb) in totaal 8 slechteriken verslaan
(waaronder de basilisk). Hiervoor moet je voor iedere slechterik
voldoende bliksemschichten (aanvalspunten) verzamelen. De slechteriken wachten
alleen niet passief tot ze verslagen zijn, maar vechten zelf ook terug. Iedere
speler start dus met 10 hartjes en die kan je verliezen. Als dat gebeurt dan
ben je verlamd door een spreuk waardoor je in de betreffende beurt de helft van
je kaarten moet afleggen en met een halve hand moet verder spelen (maar je
krijgt wel al je hartjes meteen weer terug zodat je de volgende ronde weer op
volle kracht bent). Iedere speler begint met een zwakke hand met nauwelijks
aanvalskaarten en vooral geldkaarten (met een lage waarde). Van het geld kan je
sterkere kaarten kopen (spreuken, voorwerpen en vrienden) en zo bouw je
langzaamaan je denk op waarmee je steeds sneller de slechteriken kan verslaan.
Het werd bij ons geen moment echt spannend of we het zouden redden en daardoor
voelde het spel nogal repetitief. Ik was dan ook blij dat het was afgelopen (en
hetzelfde gold al helemaal voor Niek). De scenario’s lopen op in
moeilijkheidsgraad dus wellicht zijn volgende scenario’s wel uitdagend, maar ik
denk niet dat ik het antwoord daarop ooit te weten zal komen want ik voel niet
echt veel animo om het spel nog eens te proberen.
materiaal is van topkwaliteit en voor de illustraties zijn foto’s uit de films
gebruikt. Het spel bestaat uit zeven scenario’s (één scenario per boek) waarin
je in steeds verder oplopende moeilijkheidsgraad slechteriken moet verslaan. De
regels raadde mensen die al bekend waren met deckbuildinggames aan om te
beginnen met het derde scenario. Dit zorgde wel voor wat gepuzzel omdat je uit
verschillende doosjes kaarten en regels moet verzamelen en samenvoegen. We
moesten (als ik het goed onthouden heb) in totaal 8 slechteriken verslaan
(waaronder de basilisk). Hiervoor moet je voor iedere slechterik
voldoende bliksemschichten (aanvalspunten) verzamelen. De slechteriken wachten
alleen niet passief tot ze verslagen zijn, maar vechten zelf ook terug. Iedere
speler start dus met 10 hartjes en die kan je verliezen. Als dat gebeurt dan
ben je verlamd door een spreuk waardoor je in de betreffende beurt de helft van
je kaarten moet afleggen en met een halve hand moet verder spelen (maar je
krijgt wel al je hartjes meteen weer terug zodat je de volgende ronde weer op
volle kracht bent). Iedere speler begint met een zwakke hand met nauwelijks
aanvalskaarten en vooral geldkaarten (met een lage waarde). Van het geld kan je
sterkere kaarten kopen (spreuken, voorwerpen en vrienden) en zo bouw je
langzaamaan je denk op waarmee je steeds sneller de slechteriken kan verslaan.
Het werd bij ons geen moment echt spannend of we het zouden redden en daardoor
voelde het spel nogal repetitief. Ik was dan ook blij dat het was afgelopen (en
hetzelfde gold al helemaal voor Niek). De scenario’s lopen op in
moeilijkheidsgraad dus wellicht zijn volgende scenario’s wel uitdagend, maar ik
denk niet dat ik het antwoord daarop ooit te weten zal komen want ik voel niet
echt veel animo om het spel nog eens te proberen.
Terwijl we aan het spelen waren kwamen
verschillende mensen even een praatje maken. Een moeder vertelde dat dit spel
een grote hit was onder haar kinderen. Ze waren inmiddels bij het zesde
scenario aangekomen. Zij hadden de huisregel dat als je een spreuk gebruikte
dat je dan het bijbehorende tovergebaar moest maken. Ik vond dit leuk bedacht. Ik
denk dat Harry Potter Hogwarts Battle te veel een familiespel is en het daarom
voor ons als doorgewinterde veelspelers te licht was.
verschillende mensen even een praatje maken. Een moeder vertelde dat dit spel
een grote hit was onder haar kinderen. Ze waren inmiddels bij het zesde
scenario aangekomen. Zij hadden de huisregel dat als je een spreuk gebruikte
dat je dan het bijbehorende tovergebaar moest maken. Ik vond dit leuk bedacht. Ik
denk dat Harry Potter Hogwarts Battle te veel een familiespel is en het daarom
voor ons als doorgewinterde veelspelers te licht was.
Het was inmiddels bijna 10 uur en dus
een mooi moment voor ons om naar bed te gaan omdat we de volgende ochtend vroeg
op zouden moeten omdat we dan hopelijk door de Tracy Arm Fjord zouden varen met
uitzicht op de Sawyer Glacier. Of dit werkelijk zou gebeuren wisten we nog
niet. Op het Cruise Compass met informatie over de volgende dag dat iedere dag
in onze hut werd bezorgd werd namelijk gewaarschuwd dat er deze tijd van het
jaar veel ijs door deze fjord dreef en dat de kapitein pas op het laatste
moment zou beoordelen of het veilig genoeg was om de fjord in te varen. Als het
te gevaarlijk was, dan zouden we naar een andere gletsjer gaan.
een mooi moment voor ons om naar bed te gaan omdat we de volgende ochtend vroeg
op zouden moeten omdat we dan hopelijk door de Tracy Arm Fjord zouden varen met
uitzicht op de Sawyer Glacier. Of dit werkelijk zou gebeuren wisten we nog
niet. Op het Cruise Compass met informatie over de volgende dag dat iedere dag
in onze hut werd bezorgd werd namelijk gewaarschuwd dat er deze tijd van het
jaar veel ijs door deze fjord dreef en dat de kapitein pas op het laatste
moment zou beoordelen of het veilig genoeg was om de fjord in te varen. Als het
te gevaarlijk was, dan zouden we naar een andere gletsjer gaan.
Dank!
Een leuk verslag om te lezen met mooie beelden!