Bordspellen vs. Wii

Geplaatst door

Dit jaar vierde ik Oud en Nieuw bij de buren. We hadden wel eens vaker een spelletje met ze gedaan, dus optimist die ik was, nam ik een tas vol spellen mee. Later die avond was het notabene de buurman (niet ik) die vroeg “Hebben jullie zin in een spelletje…” -mijn hart sprong op- “…op de Wii?”.

Oh.

Een spelcomputer. Hm. Nou heb ik niks tegen computerspellen an sich (tijdens mijn studie, in het pre-breedbandtijdperk, heb ik er ongans veel tijd mee verdaan), maar voor mij is dat toch vooral iets dat je in je eentje doet. Je begrijpt, ik ga niet zo met mijn tijd mee, want inmiddels zijn computerspellen al veel verder dan dat.

Maar goed, de Wii werd het dus, en na een paar potjes bowlen, tennissen, racen en kleiduiven schieten had ik niet eens het idee dat ik mijn tijd verspild had en beter een ‘echt’ spel had kunnen doen. Het was eigenlijk best onderhoudend.

Nu heb ik me eerder wel eens afgevraagd of dit soort groepsspelcomputers op termijn de doodssteek zijn voor het betere gezelschapsspel. Nu ik een beetje ervaringsdeskundig ben, denk ik dat het wel meevalt. In de eerste plaats is er natuurlijk de prijs. Als je met z’n vieren op de Wii wilt spelen mag je aardig wat duiten neerleggen voor de consoles en bijbehorende spellen. Daarbij is mijn eigen ervaring dat computerspellen sneller vervelen dan ‘echte’ spellen (de goede dan). Dat komt doordat al die algoritmes niet opkunnen tegen de creativiteit van een aantal tegenstanders van vlees en bloed. En de interactie van samen rond de tafel zitten is toch een andere dan met z’n allen naar een beeldscherm kijken.

Spelen op de Wii (of andere collectieve spelcomputers) zie ik daarom eerder als een algemene alternatieve bron van vermaak dan een totale vervanging van bordspellen; een beetje zoals tv kijken of een avondje uit, bijvoorbeeld.

Sterker nog, ik zie het eerder als een stimulans dan als een bedreiging. De mens van tegenwoordig is een homo ludens, voor wie het spelen van een spelletje een hele normale en geaccepteerde vorm van vermaak is. (Tenminste, bij mensen van mijn generatie. De meeste 50-plussers die ik ken vinden het toch een beetje een kinderachtig tijdverdrijf, alsof je de hele avond Mens-erger-je-niet en ganzenbord speelt.) Dat heeft niks met truttigheid te maken, of met een hang naar ouderwetse gezelligheid en huiselijkheid, zoals je sommige oppervlakkige trendwatchers die nooit een spelletje doen wel eens hoort beweren, maar alles met computerspellen. De opkomst van computers en de bijbehorende spellen heeft het spelen van spelletjes mainstream gemaakt en daar profiteren bord- en kaartspellen van.

Dus het gezin dat vanavond gezellig met z’n allen achter de Wii zit, neemt in de vakantie gewoon Halli Galli en de reiseditie van Kolonisten mee. Hoera voor het computerspel!

2 reacties

  1. Grappig, ik heb mij afgelopen weekend een Wii gekocht na lang aarzelen (‘t is de allereerste keer dat ik een spelcomputer koop en ook ik heb een aardige borspel collectie).

    Ik vind dat computerspellen en bordspellen best elkaar kunnen aanvullen. Het zorgt er idd voor dat spellen spelen een aanvaardbaar sociaal gebeuren is (iets wat ze in Duitsland blijkbaar al langer weten).

    Aangaande bordspellen en computers… als ik speel op BSW zie ik dat niet echt als een bordspel speel en eerder een computerspel. Het gaat voor mij, net als een ander computerspel, sneller vervelen. Ik vermoed dat dit ligt bij het feit dat er geen direct menselijk contact is. Ik ervaar het eerder als een computerspel met wisselende AI. Maar soit, ik ben aan het afwijken.

    Leuk artikel, net als andere vorige trouwens 🙂

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *