Chicago Poker

Het spel …

Ik denk dat je veilig kan zeggen dat 2007 het jaar was van Poker. Poker was overal en ook in mijn vriendenkring veranderden mensen in poker-fanaten. Ik heb het spel welgeteld één keer gedaan en dat was voor mij genoeg om te weten dat het niet mijn kopje thee is. Het is een kwestie van geluk, kansberekenen en bluffen en dan met nadruk op de eerste factor. Daar loop ik niet voor warm.

Gelukkig heeft het spel Chicago Poker weinig te maken met een echt pokerspel. In Chicago Poker zijn de spelers gangsterbazen in de jaren ’20 van de vorige eeuw in Amerika. In deze tijd mochten er geen alcoholhoudende dranken meer verkocht worden (de drooglegging), wat er natuurlijk alleen maar voor zorgde dat het illegale circuit machtiger werd. De inzet van het pokerspel is dan ook de zeggenschap over de verschillende speakeasies (kroegen) waar de moonshine (illegaal gestookte drank) en dus de winsten rijkelijk stromen.

Iedere beurt mag je drie acties uitvoeren en kan je kiezen uit het bijtrekken van kaarten of het uitspelen van kaarten. De kaarten die je uitspeelt leg je bij één van de openliggende kroegen. Op de kroeg staat aangegeven of je een kaart open of gesloten moet neerleggen (bijvoorbeeld open-dicht-open-dicht-open). Zodra een speler bij een kroeg een vijfde kaart aan zijn rijtje legt, wordt deze kroeg gemarkeerd. De andere spelers hebben nu nog één ronde om bij deze kroeg ook kaarten aan te leggen, want aan het begin van de volgende beurt van de speler die de waardering veroorzaakte, wordt gekeken wie de sterkste combinatie heeft gespeeld (dit systeem wordt ook gebruikt in Schotten Totten). De verschillende combinaties zijn geleend uit het pokerspel, al hebben de auteurs er zelf nog een nieuwe combinatie aan toegevoegd (de regenboogstraat). De speler die de waardevolste combinatie heeft neergelegd wint de kroeg.

Zodra een speler drie dezelfde kroegen, van elk van de vier soorten kroegen één of vijf willekeurige kroegen heeft, heeft deze speler gewonnen.

Naast de gewone kaarten, zitten er ook nog bijzondere actiekaarten in het spel. Deze kunnen soms heel prettig en soms heel nutteloos zijn.

… en de waardering

Ik vind Chicago Poker maar een matig geslaagd spel. Het spel heeft meer om het lijf dan poker zelf, maar de geluksfactor (trek je net die kaart die je nodig hebt op het juiste moment) blijft wel erg hoog. De actiekaarten versterken dit nog verder doordat sommige kaarten echt heel goed zijn (zoek een kaart uit de aflegstapel) en ander heel suf waardoor die je alleen mar een actie kosten om ze te lozen. Als het spel met een wat grotere groep gespeeld wordt, kan de speelduur bovendien monsterlijke vormen aannemen. Kinderen zullen Chicago Poker wellicht nog wel aardig vinden, maar volwassenen en spellenliefhebbers (en daar is het spel gezien de leeftijdsaanduiding van 10 jaar en ouder op gericht) zullen het spel snel zat zijn.